De Revolutie van Vaticanum II (1962-1965)

Yves Marsaudon, vrijmetselaar in de 33ste graad van de Schotse ritus, 1965: “… het moedige idee van vrijheid van denken... – men kan hier echt spreken van een revolutie die is voortgekomen uit onze vrijmetselaarsloges – en die zijn vleugels prachtig heeft uitgespreid over de koepel van de Sint-Pietersbasiliek.”1

Een zitting van Vaticanum II

Vaticanum II [Tweede Vaticaans Concilie] was een concilie dat plaatsvond van 1962-1965. Vaticanum II was een vals concilie dat zich keerde tegen 2000 jaar katholieke leer en traditie. Vaticanum II bevat vele ketterijen die, zoals we zullen zien, direct veroordeeld zijn door pausen en onfeilbare concilies uit het verleden. Vaticanum II probeerde de katholieken een nieuwe religie te geven. Dit leidde, in de periode na Vaticanum II, tot enorme veranderingen in elk aspect van het katholieke geloof, waaronder de invoering van een Nieuwe Mis.

Voor Vaticanum II

Na Vaticanum II

Vaticanum II kwam ook met nieuwe praktijken en denkbeelden over andere religies. De Katholieke Kerk kan haar lering over andere religies niet veranderen en ook niet hoe zij de leden van andere religies beschouwt, omdat dit geloofswaarheden zijn die door Jezus Christus zijn gegeven. Vaticanum II probeerde die waarheden van de Katholieke Kerk wel te veranderen.

Vaticanum II werd door Johannes XXIII bijeengeroepen en het werd op 8 december 1965 plechtig afgekondigd en bevestigd door Paulus VI. Vaticanum II was in werkelijkheid geen algemeen of oecumenisch concilie van de Katholieke Kerk, omdat het, zoals we in detail zullen zien, bijeengeroepen en bevestigd werd door manifeste ketters (Johannes XXIII en Paulus VI) die niet verkiesbaar waren voor het pausschap (zie Apostolische Constitutie van Paulus IV in hoofdstuk 6). De vruchten van Vaticanum II zijn duidelijk voor iedereen te zien. Iedere eerlijke katholiek van vóór het concilie, die zijn geloof vergelijkt met de religie in de huidige bisdommen zal bevestigen dat Vaticanum II een nieuwe religie heeft ingevoerd.

– De Meest Kenmerkende Ketterij van Vaticanum II –

Vaticanum II gebruikt hetzelfde werkwoord als het Concilie van Florence om het tegenovergestelde te beweren

Het Concilie van Florence heeft dogmatisch bepaald dat eenieder, die een opvatting heeft over onze Heer Jezus Christus of de Drie-eenheid, of een van de waarheden over Onze Heer of de Drie-eenheid, een opvatting die tegengesteld is aan de de leer van de Katholieke Kerk, door God wordt verworpen.

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, Bul Cantate Domino, 1442, ex cathedra:
“...De heilige Roomse Kerk, gevestigd op het woord van onze Heer en Redder, gelooft vast, belijdt en verkondigt dat er één ware almachtige God is, onveranderlijk en eeuwig, de Vader en de Zoon en de Heilige Geest… Dus zij [de Heilige Roomse Kerk] veroordeelt, verwerpt en verkettert al degenen die het hier niet mee eens zijn en het tegengestelde geloven en verkondigt dat zij vreemden zijn van het lichaam van Christus, dat de Kerk is."2

Dit is een onfeilbare dogmatische definitie van de katholieke kerk over personen die een opvatting hebben over onze Heer Jezus Christus of de Heilige Drie-eenheid die tegengesteld is aan die van de kerk (bijv. joden, moslims, etc.). Het Concilie van Florence bepaalt plechtig dat iedereen die een standpunt heeft dat tegengesteld is aan de leer van de Kerk over onze Heer en de Drie-eenheid (bijvoorbeeld de joden) wordt veroordeeld en verworpen! Let op: het Concilie zegt niet alleen dat het standpunt dat in strijd is met Onze  Heer Jezus Christus wordt verworpen, maar dat de persoon (bijvoorbeeld de jood) wordt verworpen. Dit dogma is gebaseerd op de waarheid die Jezus Christus in de Heilige Schrift in het bijzonder heeft geopenbaard.

Mattheüs 10, 33- "Maar hij, die mij voor de mensen zal verloochenen, zal ik ook voor mijn aangezicht ontkennen voor mijn Vader die in de hemel is. "

Het woord “verloochenen” betekent verwerpen of niet erkennen. Hij die onze Heer ontkent, wordt door Hem verworpen. Maar in de Verklaring over niet-christelijke godsdiensten zegt Vaticanum II precies het tegenovergestelde.

Vaticanum II Verklaring, Nostra Aetate (# 4): “En al is de Kerk het nieuwe volk Gods, toch mag men de Joden niet voorstellen als door God verworpen of als vervloekt, alsof dit zou zijn af te leiden uit de H. Schrift.”3

Vaticanum II ontkent de door God geopenbaarde waarheid van Mattheüs 10, 33, die plechtig werd gedefinieerd door het Concilie van van Florence. Het is overduidelijk dat de leer van Vaticanum II ketterij is.

Maar het wordt nog erger als men hier dieper op ingaat. In geval u twijfels hebt over deze ketterij, bekijk dan het volgende eens:

Vaticanum II vs. Het Dogmatisch Concilie van Florence

Bij het opstellen van de onfeilbare dogmatische verklaring, dat allen die een opvatting hebben die tegengesteld is aan het geloof in Onze Heer Jezus Christus of de Drie-eenheid worden verworpen, maakt het oorspronkelijke Latijn van het Concilie van Florence gebruik van het woord “reprobat”, dat “verwerpt” betekent. Het komt van het Latijnse werkwoord reprobo, dat “ik verwerp” of "ik veroordeel" betekent.

Maar hier komt de donderslag: in Nostra Aetate #4 ( de verklaring van Vaticanum II over niet-christelijke godsdiensten) gebruikt Vaticanum II hetzelfde werkwoord om precies het tegenovergestelde te verklaren! Vaticanum II gebruikt "reprobati", dat het voltooid deelwoord is van reprobo - precies hetzelfde werkwoord als het Concilie van Florence gebruikt! Dit betekent dat Vaticanum II en het Concilie van Florence het over precies hetzelfde hebben: ze gebruiken exact hetzelfde werkwoord - en ze leren precies het tegenovergestelde! De Katholieke Kerk definieert dat de Kerk iedereen (joden, etc.) verwerpt (“reprobat”) die een mening heeft die in strijd is met het Geloof in Christus of de H. Drie-eenheid. Vaticanum II vertelt ons dat de Joden niet beschouwd moeten worden als verworpen (“reprobati”). Vaticanum II zou het katholieke dogma nauwelijks met grotere nauwkeurigheid kunnen tegenspreken!

Het lijdt beslist geen twijfel dat Vaticanum II de dogmatische leer van het Concilie van Florence ontkent. Hoewel er veel duidelijke ketterijen zijn in Vaticanum II, die later ter sprake komen, is dit de meest karakteristieke. Iedereen die in het licht van deze feiten zou ontkennen dat Vaticanum II ketterij verkondigt, is gewoon een leugenaar.

Deze ketterij in de Verklaring Nostra Aetate is de theologische basis voor de huidige leer van de Vaticanum II-sekte over de joden. Het is de reden dat het Vaticaan op dit moment boeken publiceert waarin verkondigd wordt dat het de joden volkomen vrij staat om te leven alsof Christus niet is gekomen. Het is de reden dat de sekte van Vaticanum II leert dat het Oude Verbond geldig is. Het is de reden waarom Johannes Paulus II en Benedictus XVI allebei uitstapjes hebben gemaakt naar de synagoge om hun goedkeuring te geven aan  de joodse religie, zoals we verderop zullen zien.

1 Yves Marsaudon in zijn boek Ecumenism Viewed by a Traditional Freemason, Paris: Ed. Vitiano, 121; geciteerd door Permanences, no. 21 (July 1965), 87; ook geciteerd door Bishop Tissier De Mallerais, The Biography of Marcel Lefebvre, Kansas City, MO: Angelus Press, 2004, p. 328.

2 Denzinger, The Sources of Catholic Dogma, B. Herder Book. Co., Dertiende Editie, 1957, no. 703-705.

3 Walter M. Abbott, The Documents of Vatican II, The America Press, 1966, p. 666.

4 Decrees of the Ecumenical Councils, Sheed & Ward and Georgetown University Press, 1990, Vol. 1, p. 970.

5 1937 Latin Version of Denzinger, Enchiridion Symbolorum, Herder & Co.., no. 705.