Nostra Aetate – Verklaring van Vaticanum II over Niet-Christelijke Godsdiensten

Vaticanum II document, Nostra aetate # 3:
“De Kerk beschouwt ook met hoogachting de moslims, die de éne, levende en uit zichzelf bestaande, barmhartige en almachtige God aanbidden, de Schepper van hemel en aarde, die gesproken heeft tot de mensen. Zij trachten zich met heel hun hart ook aan zijn verborgen raadsbesluiten te onderwerpen, zoals Abraham, op wie het islamitisch geloof zich zo graag beroept, zich aan God onderwierp… Daarom staat een hoogstaand zedelijk leven bij hen zeer in achting en vereren zij God, vooral door gebed, aalmoezen en vasten.”95

Hier zien we dat Vaticanum II leert dat moslims de éne God aanbidden, de Schepper van Hemel en Aarde. Dit lijkt op, maar is iets anders dan de ketterij die wij in Lumen Gentium al aan de kaak hebben gesteld. De valse god van de moslims (die niet de Drie-eenheid is) heeft de Hemel en de Aarde niet geschapen. De Allerheiligste Drie-eenheid heeft de Hemel en de Aarde geschapen.

Paus St. Leo IX, Congratulamur vehementer, April 13, 1053:
“Want ik geloof vast dat de Heilige Drie-eenheid, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, één almachtige God is, en dat in de Drie-eenheid de hele Godheid één in wezen is en aan elkaar gelijk, even eeuwig en even almachtig , en één wil heeft, één macht, één majesteit; de schepper van de hele schepping, uit wie alle dingen, door wie alle dingen, in wie alle dingen die in de hemel of op aarde zijn, zichtbaar en onzichtbaar. Ik geloof ook dat elke persoon in de Heilige Drie-eenheid de éne ware God is, volkomen en volmaakt.”96

Interessante vergelijking van het taalgebruik tussen Vaticanum II en het Concilie van Florence

Merk op dat bij de dogmatische definiëring van de noodzaak van het katholieke geloof om het heil te verwerven het Concilie van Florence de nadruk legt op het gebed, het geven van aalmoezen en het vasten van degenen die in de boezem van de Kerk zijn. Het vermeldt dat het geven van aalmoezen geen beloningen oplevert voor degenen die zich buiten de Kerk bevinden. Het is interessant dat Vaticanum II in zijn loftuitingen aan de moslims en hun valse godsdienst bijna precies dezelfde taal gebruikt als het Concilie van Florence, maar de leer van Vaticanum II staat alweer haaks op die van het Concilie van Florence.) Vaticanum II prijst het vasten, het geven van aalmoezen en de gebeden van leden van een valse niet-katholieke godsdienst.

Nostra aetate #3 zegt ook dat de Katholieke Kerk de moslims met respect beschouwt, die trachten zich met heel hun hart aan God te onderwerpen, zoals Abraham. Maar de bewondering van Vaticanum II voor de ongelovige moslims wordt niet gedeeld door de Katholieke Kerk. De Kerk verlangt de bekering en het eeuwig geluk van alle moslims, maar ze erkent dat de Islam een afschuwelijke en valse godsdienst is. Zij doet niet alsof zij zich aan God onderwerpen. Zij weet dat zij tot een valse godsdienst behoren.

Paus Eugenius IV, Concilie van Bazel, 1434:
“… er is hoop dat zeer velen van de afschuwelijke sekte van Mohammed tot het katholieke geloof bekeerd zullen worden.”97

Paus Benedictus XIV verbood katholieken nadrukkelijk, op straffe van eeuwige verdoemenis, hun kinderen moslimnamen te geven.

Paus Benedictus XIV, Quod Provinciale, 1 augustus 1754:
“Zoals u weet heeft het Provinciale Concilie van uw provincie Albanië… in zijn derde canon, onder andere, zeer plechtig besloten dat Turkse of mohammedaanse doopnamen niet aan kinderen of volwassenen mogen worden gegeven… Dit zal geen van u, dierbare broeders, zwaar vallen, want geen van de schismatici of ketters is zo onbezonnen geweest om een mohammedaanse naam aan te nemen, en als uw rechtvaardigheid die van hen niet overtreft, zult u het Rijk Gods niet binnengaan.”98

In de paragraaf over de meest kenmerkende ketterij van Vaticanum II (zie hierboven), hebben we besproken dat Nostra Aetate #4 de ketterij verkondigt dat de joden niet beschouwd moeten worden als door God verworpen. We zullen dat hier niet herhalen.

Nostra aetate herinnert de wereld eraan hoe groot het boeddhisme is, en hoe deze valse godsdienst tot de hoogste verlichting voert.

Boeddhisten erkennen vele valse goden

Vaticanum II document, Nostra aetate # 2:
“In het Boeddhisme erkent men overeenkomstig de verschillende richtingen ervan de volstrekte ontoereikendheid van deze veranderlijke wereld en leert men de mensen een weg om met toewijding en vertrouwen de toestand van volmaakte bevrijding te kunnen bereiken ofwel om tot de hoogste verlichting te kunnen geraken.”99

Vaticanum II zegt dat in het boeddhisme “een weg wordt geleerd” waardoor de mensen tot de hoogste verlichting kunnen geraken! Dit is geloofsafval. Dit is een van de ergste ketterijen van Vaticanum II. Lees verder hoe Paulus VI (de man die plechtig Vaticanum II afkondigde) de leer over het Boeddhisme verstond.

Paulus VI, Algemene Audiëntie aan Japanse boeddhisten, 5 september 1973: "Het doet ons groot genoegen de deelnemers te verwelkomen van de Europa Tour van Japanse boeddhisten, de geëerde volgelingen van de Soto-shu sekte van het boeddhisme… Op het Tweede Vaticaans Concilie spoorde de Katholieke Kerk haar zonen en dochters aan om de religieuze tradities van de mensheid te bestuderen en te evalueren en door oprechte en geduldige dialoog te 'leren welke schatten een vrijgevige God onder de volkeren van de aarde heeft verdeeld' (Ad Gentes,11)... Het boeddhisme is één van de rijkdommen van Azië...”100

Paulus VI zei dat deze valse en heidense godsdienst een van de “rijkdommen van Azië” is, en baseerde zich daarbij op Vaticanum II (dat hij plechtig heeft afgekondigd)!

Vaticanum II prijst ook de valse godsdienst van het Hindoeïsme om zijn onuitputtelijke rijkdom van “scherpzinnige pogingen van filosofisch denken,” evenals zijn ascetisch leven en diepe meditatie.

Vaticanum II document, Nostra aetate # 2: “Zo doorvorsen de mensen in het Hindoeïsme het goddelijk mysterie en drukken dit uit door een onuitputtelijke rijkdom aan mythen en door scherpzinnige pogingen van filosofisch denken. Zij zoeken de bevrijding uit de beklemming van het menselijk bestaan door vormen van ascetisch leven of door diepe beschouwing of door met liefde en vertrouwen hun toevlucht te nemen tot God.”101

Vaticanum II

Kali, een van de ongeveer 330.000 valse goden die door de hindoes worden vereerd – een godsdienst die door Vaticanum II niet veroordeeld wordt maar geprezen.

Merk op hoe de lofprijzing van Vaticanum II voor de valse godsdienst van het hindoeïsme weersproken wordt door Paus Leo XIII:

Paus Leo XIII, Ad Extremas (#1), 24 juni 1893: “Onze gedachten gaan allereerst uit naar de gezegende apostel Thomas, die terecht de brenger van het Evangelie naar de hindoes wordt genoemd. En dan is daar ook Franciscus Xaverius… Door zijn buitengewoon doorzettingsvermogen heeft hij honderdduizenden hindoes bekeerd van de mythen en het verachtelijke bijgeloof van de brahmanen tot het ware geloof. Talrijke priesters volgden in de voetsporen van deze heilige… zij zetten deze edele inspanningen voort; toch zijn er in de uithoeken van de aarde velen die nog steeds verstoken blijven van de waarheid, die ellendige gevangenen zijn in de duisternis van bijgeloof.”102

Twee verschillende Godsdiensten

Te midden van al deze godslastering in Vaticanum II wordt niet gezegd dat deze ongelovigen tot Christus bekeerd moeten worden; er wordt niet gebeden zodat zij het geloof ontvangen; en er klinkt geen vermaning dat deze afgodendienaren verlost moeten worden van hun goddeloosheid en de duisternis van hun bijgeloof. Wat we zien is lof en respect voor deze godsdiensten van de duivel. Wat we zien is een overduidelijk syncretisme, dat alle religies behandelt alsof het paden naar God zijn.

Paus Pius XI, Mortalium Animos (# 2), 6 januari 1928:
“...de misleidende overtuiging, die alle godsdiensten als min of meer evengoed en prijzenswaardig beschouwt, … Niet alleen verkeren degenen die deze overtuiging aanhangen in dwaling en zijn ze misleid, maar bovendien wijzen ze het idee van een ware religie af door dit idee te verdraaien...”103

Paus Pius IX, Qui Pluribus (# 15), 9 november 1846:
“Verdorven is ook die verbijsterende theorie dat het niets uitmaakt tot welke godsdienst men behoort, een theorie die in strijd is met de rede. Door middel van deze theorie verwijderen sluwe mensen alle onderscheid tussen deugd en ondeugd, waarheid en dwaling, eerbare en verwerpelijke daden. Zij beweren dat de mens de eeuwige zaligheid kan bereiken door de beoefening van iedere godsdienst, alsof er ooit sprake kan zijn van een overeenkomst tussen gerechtigheid en onrecht, van een samenwerking tussen licht en duisternis, of van een overeenstemming tussen Christus en Belial.”104

Voetnoten bij hoofdstuk 8:

90 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 1015.

91 Denzinger 423.

92 Denzinger 570b.

93 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 1035.

94 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, pp. 605-606.

95 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 969.

96 Denzinger 343.

97 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, p. 479.

98 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), pp. 49-50.

99 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 969.

100 L’Osservatore Romano, Sept. 13, 1973, p. 8.

101 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 969.

102 The Papal Encyclicals, Vol. 2 (1878-1903), p. 307.

103 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), pp. 313-314.

104 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), p. 280.