Ad Gentes – Verklaring over de Missie-activiteit van Vaticanum II

Het is niet te verwonderen dat wij ook in de Verklaring over de Missie-activiteit van Vaticanum II ketterij aantreffen.

Vaticanum II document, Ad Gentes # 6:
“Want al bezit de Kerk uiteraard alle heilsmiddelen in hun volheid, toch handelt zij niet altijd en niet terstond overeenkomstig deze middelen, en zij kan dit ook niet, maar haar activiteit, die gericht is op de verwezenlijking van Gods plan, kent beginstadia en ontwikkelingsgraden; soms heeft de Kerk zelfs na een gelukkig aanvangssucces een teruggang te betreuren, of blijft zij halverwege staan in een toestand van ontoereikendheid.”90

Vaticanum II beweert dat de Katholieke Kerk onvoldoende is als een middel tot verlossing. Dit is een verwerping van het dogma Buiten de Kerk is er geen redding. Als er geen redding buiten de Kerk is (een dogma), betekent dat noodzakelijkerwijs dat de Kerk voldoende is voor de redding van de mens!

Paus Innocentius III, Eius exemplo, 18 december 1208:
Met ons hart geloven wij en met de mond belijden wij de ene Kerk, niet van ketters, maar de Heilige Roomse, Katholieke, en Apostolische Kerk waarbuiten, zoals wij geloven, niemand wordt gered.”91

Paus Clemens VI, Super quibusdam, 20 september 1351:
“Op de tweede plaats vragen wij of u en de Armeniërs die onder uw gehoorzaamheid staan, geloven dat niemand van de reizigers die buiten het geloof van de Kerk staan en buiten de gehoorzaamheid aan de Paus van Rome uiteindelijk gered worden.”92

Het document van Vaticanum II, Ad Gentes # 29:
“Samen met het Secretariaat voor de eenheid onder de christenen zal deze Congregatie wegen en middelen trachten te vinden om naast een broederlijke samenwerking ook harmonieuse betrekkingen tot stand te brengen en te organiseren met de missie-initiatieven van de andere christelijke gemeenschappen, zodat de ergernis van de verdeeldheid zoveel mogelijk wordt weggenomen.”93

Ad Gentes 29 leert dat katholieken met protestantse sekten moeten werken in hun zendingsprojecten. Dit betekent dat Vaticanum II een bekering tot het protestantisme als een echte bekering beschouwt. Dit is ketterij. Er is geen redding buiten de Katholieke Kerk. Een bekering tot het protestantisme is geen echte bekering.

Paus Leo X, Vijfde Lateraans Concilie, Sessie 8, 19 december 1513:
“En aangezien de waarheid zichzelf niet kan tegenspreken, definiëren wij dat iedere verklaring die strijdig is met de verlichte waarheid van het geloof geheel en al vals is, en wij verbieden afwijkend onderricht toe te staan. Wij bepalen dat allen die aan dergelijke dwalende uitspraken vasthouden, en zo ketterijen verspreiden die geheel en al veroordeeld zijn, in alle opzichten vermeden moeten worden en gestraft als verachtelijke en weerzinwekkende ketters en ongelovigen, die het katholieke geloof ondermijnen.”94

Voetnoten bij hoofdstuk 8:

90 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 1015.

91 Denzinger 423.

92 Denzinger 570b.

93 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 1035.

94 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, pp. 605-606.