De Ketterijen van Johannes Paulus II, de meest bereisde man in de geschiedenis en misschien wel de grootste ketter

De joodse maestro Gilbert Levine vertelt Larry King van CNN over Johannes Paulus II:

"KING: Heeft de paus uw kinderen gefeliciteerd met hun bar mitswa's?

"LEVINE: Niet alleen gefeliciteerd, hij heeft ons ook een menora gestuurd.

"KING: Heeft hij u een menora gestuurd?

"LEVINE: Nou eigenlijk heeft hij hem ons gegeven, niet gestuurd. Hij heeft ons echt een menora gegeven. Ik denk dat hij uit de 16e eeuw komt, uit Praag. Het is werkelijk een schitterende menora. Hij stuurde een brief ter gelegenheid van de bar mitswa's van al mijn zonen. Hij liet ook de kardinaal, die verantwoordelijk is voor de katholiek-joodse betrekkingen een brief sturen, die in mijn orthodoxe sjoel werd voorgelezen ter gelegenheid van de recente bar mitswa van mijn zoon, en de rabbijn las hem alsof hij van een rabbijn was".1

Karol Wojtyla (Johannes Paulus II) beweerde dat hij de paus was van 1978-2005  DE KETTERIJEN VAN JOHANNES PAULUS II

Johannes Paulus II verkondigde de universele verlossing, dat alle mensen gered worden

Als je de ketterijen van Johannes Paulus II bespreekt is het enige probleem dat je niet weet waar je moet beginnen. Zijn ketterijen zijn zo talrijk dat je voor een schier onmogelijke keuze komt te staan. Een goed onderwerp om mee te beginnen is zijn constante leer van de universele verlossing. Het idee dat alle mensen gered worden, is in strijd met de duidelijke woorden van het Evangelie en talrijke katholieke dogma's, vooral de dogma's dat er buiten de Katholieke Kerk geen heil is en dat allen die sterven, terwijl ze belast zijn met de erfzonde of in staat zijn van doodzonde, niet gered kunnen worden.

Paus Gregorius X, 2e Concilie van Lyon, 1274, ex cathedra:
"De zielen van hen die sterven in doodzonde of alleen met de erfzonde… dalen onmiddellijk af in de hel, maar worden gestraft met verschillende straffen."2

Johannes Paulus II stelde en leerde dat de Zoon van God Zich door Zijn Menswording met ieder mens verenigd had in een onverbrekelijk verbond, waardoor het volgens hem onmogelijk was dat iemand naar de hel kon gaan. Johannes Paulus II heeft uitdrukkelijk geleerd dat dit verbond tussen Christus en ieder mens eeuwig duurt.

Johannes Paulus II, Redemptor Hominis (# 13), 4 maart 1979:
“Het betreft iedere mens, omdat iedereen deel uitmaakt van het Verlossingsmysterie, en Christus Zich door dit mysterie voor altijd met iedere mens verenigd heeft.”3

Johannes Paulus II, Redemptoris Missio (# 4), 7 december 1990:
“Het gebeuren van de Verlossing brengt het heil aan allen, 'want iedereen maakt deel uit van het Verlossingsmysterie en Christus heeft zich door dit mysterie voor altijd met iedereen verenigd."

Johannes Paulus II, Centesimus Annus (# 53):
“Het gaat niet om de ‘abstracte’, maar om de reële, de ‘concrete’, de ‘historische’ mens. Het gaat om iedere mens, omdat iedereen deel uitmaakt van het mysterie van de verlossing en Christus zich voor altijd met ieder verenigd heeft door dit mysterie.”5

Let op het woord "voor altijd" in alle drie citaten. Ja, in drie verschillende encyclieken beweert Johannes Paulus II ronduit dat ieder mens voor altijd met Christus verenigd is. Dit betekent dat alle mensen gered worden. De hel is het eeuwige gescheiden zijn van God, maar volgens Johannes Paulus II is niemand ooit van God gescheiden. Iedereen is voor altijd met God verenigd. Dit is universele verlossing.

Er zijn nog vele andere citaten die we zouden kunnen vermelden om aan te tonen dat Johannes Paulus II leerde dat alle mensen gered worden. Bijvoorbeeld, in 1985 verklaarde Johannes Paulus II hoe het verlossende Bloed van Christus er niet alleen voor iedereen is (wat waar is), maar dat het iedereen bereikt en iedereen redt.

Johannes Paulus II, Homilie, 6 juni 1985:
“De Eucharistie is het sacrament van het verbond van het Lichaam en Bloed van Christus, van het verbond dat eeuwigdurend is. Dit is het verbond waarin iedereen is opgenomen. Zijn Bloed bereikt iedereen en redt iedereen.”6

In tegenstelling hiermee verklaart het dogmatische leerstuk van de Katholieke Kerk dat het Bloed van Christus niet iedereen bereikt of iedereen redt.

Paus Paulus III, Concilie van Trente, Sessie 6, ex cathedra:  “Maar ofschoon Christus voor allen is gestorven, ontvangt niet iedereen de vruchten van Zijn dood, maar alleen zij aan wie de verdienste van Zijn Lijden gegeven wordt.”7

Alleen degenen die door het Doopsel bevrijd zijn van de erfzonde, en met Hem verenigd zijn door de sacramenten en door het ware geloof, ontvangen de vruchten van Christus’ dood.

Johannes Paulus II, Homilie, 27 april 1980:
“… Jezus maakt ons, in Hemzelf, opnieuw tot zonen van Zijn Eeuwige Vader. Hij verkrijgt voor eens en altijd de redding van de mens: van ieder mens en alle...”8

Johannes Paulus II, Algemene audiëntie, 27 december 1978:
“Jezus is de Tweede Persoon van de Heilige Drie-eenheid, en mens geworden; en dus in Jezus is de menselijke natuur en derhalve heel de mensheid verlost, gered, en zó verheven dat zij door Genade deel mogen hebben aan ‘goddelijk leven’.”9

 

Hier legt Johannes Paulus II uit dat de gehele mensheid gered is en deelneemt aan het goddelijke leven. De zinsnede "deelneemt aan het goddelijke leven" verwijst naar de staat van rechtvaardiging of de staat van heiligmakende genade. Door te zeggen dat de hele mensheid deelgenoot is van het goddelijke leven, zegt hij dat de hele mensheid in staat van genade verkeert! Dat betekent dat niemand in staat van doodzonde is of belast is met de erfzonde.

 

Wie zou er met zo'n geloofsleer niet geliefd zijn bij de wereld? Johannes Paulus II sprak de grote massa aan en werd door hen bemind, omdat hij ieders godsdienst accepteerde en leerde dat iedereen met Christus is verenigd, wat ze ook geloofden of deden. Dit godsdienstig relativisme was kenmerkend voor zijn antipontificaat.

Johannes Paulus II leerde dat de Heilige Geest verantwoordelijk is voor de niet-christelijke godsdiensten

Naast zijn ongelooflijke leer van universele verlossing en universele rechtvaardiging, zijn er nog vele andere ketterijen verkondigd door Johannes Paulus II die we kunnen onderzoeken. Opmerkenswaard is vooral zijn leer over de Derde Persoon van de Heilige Drie-eenheid, de Heilige Geest. Wat Johannes Paulus II over de Heilige Geest leerde was zo godslasterlijk en ketters dat het misschien wel zijn ergste ketterij was.

Johannes Paulus II, Redemptor Hominis (# 6), 4 maart 1979:
“Gebeurt het niet vaak, dat de sterke overtuigingen van aanhangers van niet-christelijke religies – overtuigingen die ook een gevolg zijn van de Geest der waarheid, die buiten de zichtbare grenzen van het Mystieke Lichaam heen werkzaam zijn...”10

Johannes Paulus II zegt dat de sterke overtuiging van de aanhangers van niet-christelijke religies voortkomt uit de Heilige Geest, de Geest van de Waarheid. Uit de Heilige Schrift en de katholieke leer weten we dat Satan de oorsprong is van alle niet-christelijke godsdiensten. Dus Johannes Paulus II zegt hier dat de Heilige Geest, de Geest van de Waarheid, eigenlijk de geest is van de leugen: Satan. Dit is een ongelofelijke godslastering.

De Schrift en de Traditie leren ons dat niet-christelijke religies van de duivel zijn en dat de "goden" die zij aanbidden eigenlijk demonen zijn.

Psalm 96:5- “Want al de goden der heidenen zijn afgoden...”

1 Kor. 10, 20- “Maar wat de heidenen offeren, offeren zij aan duivels en niet aan God, en ik wil niet dat gij gemeenschap aangaat met duivels.”

Omdat Johannes Paulus II leerde dat het geloof in deze religies voortkomt uit de Geest van de Waarheid, heeft hij herhaaldelijk de leden en leiders van niet-christelijke religies geprezen, gepromoot en zelfs met ze gebeden.

Johannes Paulus II met Afrikaanse animisten (toverdokters), hierover later meer.

Johannes Paulus II, Redemptoris Missio (# 29), 7 december 1990:
“De betrekking van de Kerk met de andere godsdiensten wordt ingegeven door een tweevoudig respect: ‘Eerbied voor de mens in het zoeken van antwoorden op de diepste levensvragen en eerbied voor de werking van de Geest in de mens.”11

Hier zegt Johannes Paulus II dat respect voor niet-christelijke godsdiensten wordt ingegeven door respect voor de werking van de Geest in de mens. Dit betekent duidelijk dat de Geest verantwoordelijk is voor deze niet-christelijke godsdiensten, wat opnieuw betekent dat de Heilige Geest moet worden gezien als de geest van de leugen: Satan.

Johannes Paulus II, Redemptoris Missio (# 56), 7 december 1990:
“Andere godsdiensten vormen een positieve uitdaging voor de Kerk. Zij sporen haar namelijk aan om de tekenen van de tegenwoordigheid van Christus en de werking van de Heilige Geest te ontdekken en te herkennen.”12

Johannes Paulus II stelt dat andere religies ons stimuleren om de aanwezigheid en de werking van de Geest te ontdekken. Dit betekent dat de niet-christelijke godsdiensten een werk van de Geest zijn - de Heilige Geest -  die de Geest van de Waarheid opnieuw gelijkstelt met de geest van de leugen: Satan.

Johannes Paulus II onderwees en beoefende een volledig godsdienstig relativisme

Paus Pius IX, Qui Pluribus (# 15), 9 november 1846:
“Verdorven is ook die verbijsterende theorie dat het niets uitmaakt tot welke godsdienst men behoort, een theorie die in strijd is met de rede. Door middel van deze theorie verwijderen sluwe mensen alle onderscheid tussen deugd en ondeugd, waarheid en dwaling, eerbare en verwerpelijke daden. Zij beweren dat de mens de eeuwige zaligheid kan bereiken door de beoefening van iedere godsdienst, alsof er ooit sprake kan zijn van een overeenkomst tussen gerechtigheid en onrecht, van een samenwerking tussen licht en duisternis, of van een overeenstemming tussen Christus en Belial.13

Het opvallendste kenmerk van zijn boekdelen met geschriften en toespraken was misschien wel het religieuze indifferentisme van Johannes Paulus II. Hij prees voortdurend niet-christelijke godsdiensten en sprak zijn achting voor ze uit, en ontkende daarmee de Allerheiligste Drie-eenheid en de noodzaak om te geloven in de enige ware katholieke godsdienst, terwijl hij tegelijkertijd de spot dreef met de dood van de martelaren.

Johannes Paulus II, Toespraak op de luchthaven van Korea, 3 mei 1984: "Uw volk is een trots en vastberaden volk.... dat prachtige vruchten draagt in de kunst, de religie en het menselijk leven. Uw voorouders hebben zulke overweldigende spirituele werelden als het confucianisme en het boeddhisme omarmd, maar toch hebben zij ze een eigen gezicht gegeven, verrijkt, gepraktiseerd en zelfs aan anderen doorgegeven. Wonhyo en Sosan..... drukken dit sterke staaltje op welsprekende wijze uit".14

De woorden "sterke staaltje" duiden op een knappe prestatie. Dus Johannes Paulus II zegt dat de valse religies Boeddhisme en Confucianisme prachtige godsdienstige vruchten zijn en dat het een knappe prestatie is dat de Koreanen deze religies van Satan aan anderen hebben doorgegeven!

Paus Gregorius XVI, Probe Nostis (# 6), 18 september 1840:
"Wij zijn dankbaar voor het succes van de apostolische missies in Amerika, Brits-Indië en andere ongelovige landen... Zij gaan op zoek naar hen die in duisternis zijn gehuld en zich in de schaduw van de dood bevinden om hen op te roepen tot het licht en het leven van de katholieke religie... Ten slotte ontrukken zij ze aan de macht van de duivel door middel van het bad van de wedergeboorte en verheffen hen tot de vrijheid van de aangenomen zonen van God..."15

Johannes Paulus II in de boeddhistische tempel

Tijdens zijn tweede Aziatische reis in 1984 bezocht Johannes Paulus II de boeddhistische tempel. Voordat hij de tempel bereikte, drukte hij uit hoe graag hij "Zijne Heiligheid, de hoogste boeddhistische patriarch in de tempel" wilde ontmoeten. Een paar dagen voordat hij naar de boeddhistische tempel ging, zei Johannes Paulus II ook:

Johannes Paulus II, 6 mei 1984: "....de wereld kijkt met bijzondere belangstelling naar Korea. Want door de geschiedenis heen heeft het Koreaanse volk, in de grote ethische en religieuze visioenen van het boeddhisme en het confucianisme, gezocht naar de weg van de zelfvernieuwing... Mag ik de leden van de boeddhistische traditie in het bijzonder begroeten bij de voorbereiding van de viering van het feest van de komst van de Heer Boeddha? Moge de viering van dit feest volkomen zijn en uw vreugde vervuld."16

Johannes Paulus II ging vervolgens de afgodentempel binnen en boog voor de boeddhistische patriarch die voor een gigantisch boeddhabeeld stond. Dit is een daad van afvalligheid.

Johannes Paulus II in de boeddhistische Tempel

Johannes Paulus II, Algemene audiëntie, 11 januari 1995:
"Ik neem deze gelegenheid graag te baat om degenen die de boeddhistische godsdienst volgen, te verzekeren van mijn diepe respect en oprechte achting voor hen die de boeddhistische godsdienst belijden."17

Paus Leo XIII, 8 december 1892:
"Iedereen dient een vertrouwelijke omgang of vriendschap te vermijden met eenieder die ervan verdacht wordt tot de vrijmetselarij of aangesloten groepen te behoren. Herken ze aan hun vruchten en vermijd ze. Iedere vertrouwelijkheid moet worden vermeden, niet alleen met die goddeloze vrijdenkers die openlijk het karakter van de sekte bevorderen, maar ook met hen die zich verbergen onder het voorwendsel van universele verdraagzaamheid, respect voor alle godsdiensten..."18

Johannes Paulus II, Homilie, 12 april 1997:
".... de Kerk, die er alleen naar streeft om vrijelijk te kunnen prediken .... met respect voor ... elke godsdienst."19

Johannes Paulus II kreeg het teken van de aanbidders van Shiva

Johannes Paulus II vereerde de Hindoeïstische Gandhi.

In maart 1986 ging Johannes Paulus II naar New Delhi, India, de plaats waar de Hindoe Mahatma Gandhi werd verbrand. Mahatma Gandhi was een heiden en een afgodendienaar die valse goden aanbad.

Johannes Paulus II trok zijn schoenen uit voor Gandhi's monument en verklaarde: "Ik ben hier vandaag gekomen als pelgrim van de vrede om hulde te brengen aan Mahatma Gandhi, held van de mensheid."20

Een afgodendienaar en een heiden was een "held van de mensheid", aldus Johannes Paulus II.

Zoals we hier zien, strooide Johannes Paulus II ook bloemen op het graf van Ghandi om deze heiden te eren en te herdenken. Thomas van Aquino legt uit dat, net zoals er ketterse uitspraken zijn, er ook ketterse en afvallige daden zijn.

Thomas van Aquino, Summa Theologica, Pt. I-II, Q. 103, A. 4: "Alle plechtigheden zijn belijdenissen van het geloof, waarin God innerlijke wordt aanbeden. Nu kan de mens zijn innerlijk geloof belijden, zowel door daden als door woorden: en als hij in één van beide vormen een valse belijdenis doet, begaat hij een doodzonde."21

Sint Thomas geeft ons zelfs een voorbeeld:

Thomas van Aquino, Summa Theologica, Pt. II-II, Q. 12, A. 1, A. 1, Obj. 2: "...Als iemand bidt bij het graf van Mohammed, zou hij als een afvallige worden beschouwd."22

Iemands afvalligheid kan zich uiten in woorden of daden. Toen Johannes Paulus II de Hindoe Ghandi vereerde, was deze daad (naast de woorden die hij sprak) het equivalent van een eerbetoon aan het graf van Mohammed. Hij vereerde een Hindoe.

De afvalligheid van Johannes Paulus II in Assisi

Op 27 oktober 1986 nodigde Johannes Paulus II de belangrijkste leiders van alle valse religies van de wereld uit om naar Assisi (Italië) te komen voor een Werelddag van gebed voor de vrede. Johannes Paulus II bad met meer dan 100 verschillende religieuze leiders van verschillende valse religies en verwierp daarmee de leer van de Schrift en de 2000 jaar oude leer van de Katholieke Kerk die het gezamenlijk bidden met valse religies verbiedt.

Het idee om de hele dag met de heidenen, ongelovigen en ketters te bidden kwam van Johannes Paulus II. Tijdens deze bijeenkomst plaatste de dalai lama een boeddhistisch beeld op het tabernakel in de kerk van Sint Franciscus.

Het Boeddhabeeld op het Tabernakel in Assisi

Onder de verschillende valse religieuze leiders in Assisi waren rabbijnen, islamitische moefti's, boeddhistische monniken, shintoïsten, diverse protestantse predikanten, animisten, jaïnisten en anderen.

Tijdens de bijeenkomst kwam een lid van elke valse religie naar voren en sprak een gebed uit voor de vrede - godslasterlijke gebeden, bijvoorbeeld, zoals het Hindoeïstische gebed: "Vrede zij met alle goden." (De animistische leider bad tot de "Grote Duim.") Maar hun goden zijn duivels, zoals we hierboven zagen, dus voor alle duivels (de oorsprong van deze valse religies) werd om vrede gebeden op de door het Vaticaan gesponsorde Werelddag van gebed voor de vrede! De religie van Vaticanum II wil dat je omgaat met duivels.

In 1928 veroordeelde Paus Pius XI deze interreligieuze activiteit op gezaghebbende wijze en veroordeelde die als afvalligheid van het ware geloof.

Paus Pius XI, Mortalium Animos (# 2), 6 januari 1928: "Daarom worden door deze personen vaak congressen, bijeenkomsten en redevoeringen gehouden, waarbij een groot aantal toehoorders aanwezig is. Iedereen, zonder onderscheid, wordt uitgenodigd om deel te nemen aan de discussie, zowel heidenen als christenen, zelfs zij, die Christus ontrouw zijn geworden en halsstarrig niet meer geloven in Zijn goddelijke natuur en zending.  Zulke pogingen kunnen door katholieken beslist niet worden goedgekeurd, want deze zijn gestoeld op de valse opvatting dat elke godsdienst min of meer goed is en lofwaardig, aangezien iedere godsdienst, ofschoon verschillend, een uiting is van het in ieder van ons aangeboren streven, dat ons ertoe brengt om in onderworpenheid Zijn heerschappij te erkennen. Zij die deze opvatting huldigen dwalen niet alleen; maar doordat zij het begrip van de ware godsdienst verdraaien, verwerpen zij die, en gaan geleidelijk aan over tot het naturalisme en atheïsme. Hieruit blijkt dus duidelijk dat iemand, die steun verleent aan degenen die deze theorieën aanhangen en proberen te verwezenlijken, de godsdienst die God geopenbaard heeft totaal verwerpt."

Paus Pius XI, Mortalium Animos (# 10): Dus, dierbare broeders, is het duidelijk waarom de Apostolische Stoel haar onderdanen nooit heeft toegestaan deel te nemen aan samenkomsten van niet-katholieken...”23

Johannes Paulus II, Angelus toespraak, 12 oktober 1986: “Over een paar dagen gaan wij naar Assisi, afgevaardigden van de Katholieke Kerk, van andere christelijke Kerken en kerkelijke gemeenschappen, en van de grote wereldreligies… Ik heb deze uitnodiging aan ‘gelovigen van alle religies’doen toekomen.”24

Johannes Paulus II, Redemptoris Missio (# 55), 7 december 1990:
"God... laat niet na op vele wijzen ons nabij te zijn, niet alleen in de afzonderlijke personen maar ook in de volkeren, door middel van hun geestelijke rijkdommen, waarvan hun godsdiensten de belangrijkste en wezenlijke uitdrukking zijn..."25

Ook hier zien we weer een duidelijk voorbeeld van de afvalligheid van Johannes Paulus II. Hij zegt dat God Zijn tegenwoordigheid laat blijken door de geestelijke rijkdom van de volkeren, waarvan hun godsdiensten de belangrijkste uitdrukking zijn. Dit betekent dat God de mensen nabij wil zijn door middel van niet-christelijke godsdiensten, hetgeen inhoudt dat niet-christelijke godsdiensten waar zijn en door God geïnspireerd.

Paus Pius VIII, 24 mei 1829: "Tegen deze ervaren sofisten moet het volk worden onderwezen dat de belijdenis van het katholieke geloof de enige ware is, zoals de apostel verkondigt: één Heer, één geloof, één doopsel."26

Johannes Paulus II, Toespraak, 22 mei 2002: "U zij geloofd, volgelingen van de islam.... U zij geloofd, joden... U zij geloofd, u in het bijzonder, orthodoxe Kerk..."27

Paus Gregorius XVI, Mirari Vos (#13), 15 augustus 1832: "Zij mogen wel bij zichzelf bedenken, dat volgens de getuigenis van Christus zelf ‘zij tegen Christus zijn, die niet met Christus zijn’, dat zij rampzalig verstrooien, die niet met Hem verzamelen. Daarom ‘zullen zij onherroepelijk voor eeuwig verloren gaan, als zij niet vasthouden aan het katholieke geloof en het zuiver en ongeschonden bewaren.’"28

Johannes Paulus II, Redemptoris Missio (#10), 7 december 1990: "De universaliteit van het heil in Christus betekent dat het niet alleen aan hen wordt verleend die op expliciete wijze in Christus geloven en zijn toegetreden tot de Kerk."29

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, dogmatische geloofsbelijdenis van Athanasius, 1439: "Wie gered wil worden, moet in de eerste plaats het katholiek geloof vasthouden; als iemand dit niet geheel en ongerept bewaart, zal hij ongetwijfeld voor eeuwig verloren gaan... Maar voor zijn eeuwig heil is het noodzakelijk dat hij ook oprecht gelooft in de menswording van onze Heer Jezus Christus..."30

De andere oecumenische bijeenkomsten van Johannes Paulus II

Johannes Paulus II ging na het gebeuren in Assisi verder met zijn drieste programma van afvalligheid, dat volledig veroordeeld wordt door de leer van de Katholieke Kerk. Johannes Paulus II sponsorde heidense gebedsbijeenkomsten in Kyoto (1987), Rome (1988), Warschau (1989), Bari (1990) en Malta (1991), evenals talrijke bijeenkomsten na 1991.

Johannes Paulus II wordt "gezegend" in een heidens ritueel door een Indiase Sjamaan in 1987 31

In 1999 was er de schandalige heidense gebedsbijeenkomst in 1999, die officieel "De Pan-christelijke Ontmoeting" werd genoemd, waarbij een grote verzameling valse religies naar het Vaticaan kwam op verzoek van Johannes Paulus II (hier zo meer over).

Johannes Paulus II bad met Afrikaanse animisten

Op 8 augustus 1985 bad Johannes Paulus II met Afrikaanse animisten (toverdokters). Johannes Paulus II herinnerde aan de bijeenkomst:

"Een speciale vermelding verdient de gebedsbijeenkomst in het heiligdom van Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid aan het meer van Togo, waar ik voor het eerst ook met een groep animisten heb gebeden."32

Men zegt dat hij in Togo daadwerkelijk een eerbetoon heeft gebracht aan de heilige slangen.

In Cotonou, Afrika, op 4 februari 1993, onthaalden zingende meisjes John Paul II op een "trance opwekkende" voodoo dans.

Johannes Paulus II heeft ook deelgenomen aan vele evenementen, zowel in Rome als in het buitenland, waar een inheems heidens ritueel was opgenomen. Deze rituelen komen voort uit culturen die volkomen demonisch en satanisch zijn in elk aspect van hun georganiseerde religieuze praktijken, maar die toch in veel van de liturgische activiteiten van Johannes Paulus II waren opgenomen.

 

Boven: De "Mis" van Johannes Paulus II in 2002 in Mexico-Stad, waarin de gebruiken van de demonische Azteekse cultuur zijn opgenomen. De indianen dansten voor het altaar met hoofddeksels en borstplaten en sommige met ontbloot bovenlijf. Tijdens hun optreden hoorde je het op slangengesis lijkende geluid van ratels en het geroffel van tom-toms. Johannes Paulus II zelf onderging daadwerkelijk een heidens "zuiveringsritueel", en dat werd door een vrouw uitgevoerd.

De "Pan-christelijke" Ontmoeting: De Gebedsbijeenkomst van Afvalligen in 1999, georganiseerd door Johannes Paulus II

Hierboven is Johannes Paulus II afgebeeld, omringd door een groep heidenen en afgodendienaren, waaronder een die half gekleed is, op 7 november 1999 – op nog een van zijn talloze afvallige interreligieuze gebedsbijeenkomsten. Let op de gemaskerde heiden achter Johannes Paulus II, voor ons links en voor hem rechts. Johannes Paulus II prees hen en respecteerde hen om hun valse religies van de duivel. Dit is gewoon occultisme en niets anders.

Deze bijeenkomst werd de "Pan-christelijke Ontmoeting" genoemd. Dit is interessant gezien het feit dat Paus Pius XI in zijn encycliek Mortalium Animos de ketters, die het religieuze indifferentisme propageerden, beschreef als "Deze pan-christenen..."33  Een paar voorbeelden van de dingen die tijdens de pan-religieuze bijeenkomst van Johannes Paulus II in oktober 1999 te zien waren: een Amerikaanse indiaan die bij zonsondergang in het centrum van het Sint-Pietersplein ronddraaide "om de vier hoeken van de aarde te zegenen", en moslims die in het Vaticaan kranten hadden uitgespreid om geknield richting Mekka te bidden.34

Paus Leo X, Vijfde Concilie van Lateranen, sessie 9, 5 mei 1514:
"Tovenarij, door middel van betoveringen, waarzeggerijen, bijgeloof en het oproepen van demonen, is verboden door zowel het burgerlijk recht als door de sancties van de heilige canons [kerkelijke leerstellingen]."35

Johannes Paulus II organiseert in 2002 de Assisi II- Gebedsbijeenkomst met valse religies - opnieuw een afvallige gebedsbijeenkomst

Kort geleden was er het spektakel van Assisi 2002. Op 24 januari 2002 hield Johannes Paulus II opnieuw een heidense gebedsbijeenkomst in de stad Assisi, Italië, een herhaling van het schandelijke evenement dat in 1986 plaatsvond. Maar deze bijeenkomst in Assisi was misschien nog erger.

 

Tijdens de gebedsbijeenkomst van Assisi II mocht de vertegenwoordiger van iedere deelnemende valse religie naar de preekstoel komen en een preek over wereldvrede geven. In aanwezigheid van Johannes Paulus II kwam een voodoo hogepriester naar de preekstoel buiten de Basiliek van Sint Franciscus en gaf het Voodoo-recept voor de wereldvrede. (bedenk dat voodoopriesters toverdokters zijn.) En zo, met dank aan Johannes Paulus II, die dit allemaal zo geregeld had, mocht een toverdokter vanaf een preekstoel buiten de historische Basiliek van Sint Franciscus een preek houden en zijn recept voor de wereldvrede geven!  Dat hield in dat de kelen van geiten, kippen, duiven werden doorgesneden en het bloed wegstroomde uit de slagaders.

De Hindoestaanse vrouw vertelde de aanwezigen, terwijl Johannes Paulus II toekeek, dat iedereen God is. Nadat de jood, de boeddhist, de moslim, de hindoe, de toverdokter en de anderen klaar waren met preken, verspreidden de verschillende valse religieuze leiders zich over verschillende ruimtes om te bidden tot hun valse goden.

Johannes Paulus II had van tevoren geregeld dat elke valse religie een apart vertrek kreeg waarin ze de duivel konden aanbidden.

Alle kruisbeelden werden verwijderd en de kruisbeelden die niet konden worden verwijderd, werden bedekt. Johannes Paulus II zorgde ervoor dat de ongelovigen, tovenaars en heidenen niets van Jezus Christus zouden zien.

De moslims hadden een kamer nodig die naar het oosten gericht was, naar Mekka, en die werd hun gegeven. De zoroastriërs hadden een kamer met een raam nodig, zodat de rook van de houtsnippers die zij voor de duivel verbrandden er doorheen kon verdwijnen - en die werd hun gegeven. De joden wilden een vertrek dat nog nooit eerder gezegend was geweest; met andere woorden, een vertrek dat nooit gezegend was geweest in de naam van Jezus Christus, en Johannes Paulus II voorzag hen van zo'n vertrek. Een grotere gruwel, godslastering en afwijzing van de ware God is bijna niet denkbaar.

Het Concilie van Elvira, A.D. 305: "... verklaren dat zij die op volwassen leeftijd na het doopsel heidense tempels binnengaan om afgoden te aanbidden, wat een dodelijke misdaad is en het toppunt van goddeloosheid, zelfs in stervensgevaar niet tot de communie zullen worden toegelaten."36

Zoals we bij dit plaatselijke concilie zien, werd in de vroege Kerk het betreden van een heidense tempel (wat Johannes Paulus II deed in Thailand) om afgoden te aanbidden beschouwd als het summum van goddeloosheid. De verzaking van het geloof was zo ernstig dat zelfs degenen die berouw toonde, alleen maar werden toegelaten tot de biecht (niet tot de communie). Als alleen al het binnengaan in de heidense tempel als zo'n ernstige afvalligheid werd beschouwd, wat zouden zij dan zeggen over een vermeende leider van de Kerk die de katholieke kerken zélf in heidense tempels verandert, zodat de heidenen hun valse goden daarin kunnen aanbidden? Zij zouden het ongetwijfeld beschouwen als het toppunt van afvalligheid.

Paus Pius XI, Ad Salutem (# 27), 20 april 1930: "...alle dwang en dwaasheid, alle wandaden en begeerte, door de demonen in het leven van de mens binnengeleid als gevolg van de aanbidding van valse goden."37

De geloofsafval van Johannes Paulus II bij de Moslims

Op 14 mei 1999 boog Johannes Paulus II zich voor de Koran en kuste hem. De Koran is het heilige boek van de moslims dat de Allerheiligste Drie-eenheid lastert en de goddelijkheid van Jezus Christus ontkent. Het vereren van het heilige boek van een valse religie is altijd beschouwd als een daad van afvalligheid - een volledige afwijzing van de ware religie. Deze daad alleen al maakte Johannes Paulus II tot een afvallige; want het staat gelijk aan het eerbetoon brengen bij het graf van Mohammed, wat volgens Thomas iemand tot een afvallige maakt.

Thomas van Aquino, Summa Theologica, Pt. II, Q. 12, A. 1, Obj. 2: "...Als iemand bidt bij het graf van Mohammed, zou hij als een afvallige worden beschouwd."

Tijdens zijn bezoek aan Duitsland op 17 november 1980 moedigde Johannes Paulus II de moslims aan "uw geloof ook in een vreemd land te belijden..."38

In februari 2000 ontmoette Johannes Paulus II de islamitische "sjeik" Mohammed. Johannes Paulus II maakte zich in zijn toespraak tot de moslims opnieuw schuldig aan afvalligheid.

Johannes Paulus II, Boodschap aan "sjeik Mohammed", 24 februari 2000: "De islam is een religie. Het christendom is een religie. De islam heeft zich ontwikkeld tot een cultuur. Het christendom heeft zich ook ontwikkeld tot een cultuur.... Ik dank uw universiteit, het grootste centrum van de islamitische cultuur. Ik bedank degenen die de islamitische cultuur tot ontwikkeling brengen....".39

Johannes Paulus II bedankte hen die de islamitische cultuur tot ontwikkeling brengen! Hij bedankte de ongelovigen voor het ontwikkelen van een cultuur die Jezus Christus, de Drie-eenheid en het katholieke geloof op grote schaal verloochent en honderden miljoenen in de duisternis van de duivel houdt. Van alle verderfelijke dingen in de wereld die men kan bedenken, staat de islamitische cultuur waarschijnlijk in de top vijf van de slechtste.

Paus Callixtus III: "Ik zweer het ware geloof te zullen verheerlijken en de duivelse sekte van de verdoemde en goddeloze Mohammed [de islam] in het Oosten uit te roeien."40

De middeleeuwen waren een voortdurende geestelijke en fysieke strijd tussen het christelijke Westen en de islamitische horden. Deze uitspraak van Johannes Paulus II is een verwerping van Jezus Christus en een formele afvalligheid. Geen enkele katholiek zou ooit zo'n uitspraak doen, zelfs niet één keer.

Johannes Paulus II vroeg de heilige Johannes de Doper de Islam te beschermen!

Op 21 maart 2000 vroeg Johannes Paulus II aan de heilige Johannes de Doper de Islam (de religie van de Moslims) te beschermen, een godsdienst die Christus en de Drie-eenheid verloochent en honderden miljoenen zielen in de duisternis van de duivel houdt.

Johannes Paulus II, 21 maart 2000:
"Moge de heilige Johannes de Doper de Islam en alle mensen van Jordanië beschermen..."41

Dit is alsof je de heilige Johannes zou vragen om op te komen voor de verloochening van Christus of de verdoemenis der zielen.

 

Op 12 april 2000 ontmoette Johannes Paulus II de Koning van Marokko, een afstammeling van de valse profeet van de Islam, Mohammed. Johannes Paulus II vroeg hem: "U bent toch een afstammeling van de profeet?"42

De geloofsafval van Johannes Paulus II in de moskee

Op 6 mei 2001 bereikte Johannes Paulus II het hoogtepunt van zijn jaren van geloofsafval bij de moslims door naar de "Omajjadenmoskee" van Damascus te reizen en deze te bezoeken. In de moskee trok Johannes Paulus II uit eerbied zijn schoenen uit voor de tempel van ongeloof.

 

Linksboven zien we Johannes Paulus II de "Omajjadenmoskee" van Damascus binnengaan op 6 mei 2001. Op de andere foto's zien we hem in de moskee met de ongelovige grootmoefti, sjeik Ahmad Kfutaro. In de moskee zat Johannes Paulus II ook in een stoel die identiek is aan die van de ongelovige grootmoefti. Dit is wat Johannes Paulus II die dag tegen de moslims zei:

Johannes Paulus II, Toespraak tot de moslims vanuit de moskee, 6 mei 2001: "Het is in moskeeën en kerken dat de moslim- en christelijke gemeenschappen hun religieuze identiteit vormgeven....  Welk betekenis van identiteit wordt aan jonge christenen en jonge moslims in onze kerken en moskeeën bijgebracht? Het is mijn vurige hoop dat islamitische en christelijke religieuze leiders en leraren onze twee grote gemeenschappen in een respectvolle dialoog zullen presenteren, nooit meer als gemeenschappen die elkaar bestrijden."43

Het is heel interessant op te merken dat het kalifaat der "Omajjaden", waarnaar de moskee die Johannes Paulus II bezocht vernoemd was, een dynastie van moslimheersers was, die sterk betrokken was bij de strijd tegen het katholieke Spanje in de 700 jaar durende oorlog in Spanje van moslims tegen christenen.

"Abdurrahman, de laatste overlevende van de Omajjaden, was de heerser van het islamitische Spanje geworden in de periode dat Fruela de heerser van het christelijke Spanje werd; in 759 raakten de twee koningen met elkaar slaags in Galicië."44

Het feit dat de moskee die hij bezocht is genoemd naar een groep die zo representatief is voor het anti-christendom, is een extra belediging bovenop zijn afvalligheid. Het bloed van alle trouwe katholieken die stierven in de strijd tegen de Omajjaden voor het voortbestaan van het christelijke Spanje, klaagt hem aan.

Apocalyps 17:6- "En de vrouw was dronken van het bloed der heiligen en het bloed van Jezus’ martelaren. Toen ik haar zag, was ik zeer verbaasd..."

Johannes Paulus II leert dat moslims en katholieken dezelfde God hebben

Eerder in het boek bespraken we de ketterse leer van Vaticanum II dat katholieken en moslims samen de enige ware God aanbidden. Johannes Paulus II herhaalde deze ketterij van Vaticanum II talloze malen.

Johannes Paulus II, Encycliek over sociale ethiek (# 47), 30 december 1987:
"… Moslims die, zoals wij, in de rechtvaardige en barmhartige God geloven."45

John Paul II, Homilie, 13 oktober 1989:
".... de volgelingen van de Islam die in dezelfde goede en rechtvaardige God geloven."46

John Paul II, Homilie, 28 januari 1990:
"… onze moslimbroeders en -zusters... die, zoals wij, de ene en barmhartige God aanbidden."47

Johannes Paulus II, Algemene audiëntie, 16 mei 2001: "... de gelovigen van de Islam, met wie wij verenigd zijn in de aanbidding van de ene God."48

Johannes Paulus II, Algemene audiëntie, 5 mei 1999: "Vandaag wil ik herhalen wat ik enkele jaren geleden in Casablanca tegen jonge moslims zei: 'Wij geloven in dezelfde God...'"49

Dit is godslastering en afvalligheid. Moslims verwerpen de Allerheiligste Drie-eenheid. Zij aanbidden niet de ene ware God. Door steeds weer te beweren dat moslims en katholieken steeds weer in dezelfde God geloven, ontkende Johannes Paulus II de Allerheiligste Drie-eenheid steeds weer. Verder wordt men getroffen door de duidelijkheid waarmee Johannes Paulus II (net als Vaticanum II) Jezus Christus in veel van deze citaten verloochende. Bijvoorbeeld:

Johannes Paulus II, Nieuwe Catechismus (paragraaf 841):
"Moslims die in hun belijdenis aan het geloof van Abraham vasthouden, en samen de ene en barmhartige God aanbidden, die op de jongste dag de mensen zal oordelen."50

Hier vinden we de catechismus van Johannes Paulus II die leert dat de god van de moslims (die niet Jezus Christus is) de mensheid op de laatste dag zal oordelen. Dit betekent dat niet Jezus Christus de mensheid op de laatste dag zal oordelen, maar de god die de moslims aanbidden. Dit is een ontkenning van de Tweede Komst van Jezus Christus om de levenden en de doden te oordelen.

Paus St. Damasus I, Concilie van Rome, 382, Canon 15: "Als iemand niet zegt dat Hij Jezus Christus.... zal komen om de levenden en de doden te oordelen, dan is hij een ketter."51

De geloofsafval van Johannes Paulus II bij de Joden

Op 13 april 1986 reisde Johannes Paulus II naar de Joodse Synagoge in Rome.

Johannes Paulus II die bij de joodse Synagoge aankomt, 13 april 1986

Hier zien we Johannes Paulus II aankomen in de Joodse Synagoge in Rome in 1986, waar hij deelnam aan een Joodse eredienst. Door zijn deelname aan een Joodse eredienst pleegde Johannes Paulus II een openbare daad van afvalligheid en liet hij opnieuw zien dat hij een duidelijke ketter en een afvallige was. Merk op dat Johannes Paulus II en de rabbijn elkaar begroetten alsof ze de beste vrienden waren die elkaar al heel lang niet meer hadden gezien. Tijdens zijn verblijf in de synagoge boog Johannes Paulus II zijn hoofd terwijl de Joden baden voor de komst van hun "Messias"

Johannes Paulus II in de synagoge van de Joden

Deze ongelooflijke daad van afvalligheid van Johannes Paulus II hield rechtstreeks verband met zijn ketterse leer dat het Oude Verbond nog steeds van kracht is. De Katholieke Kerk leert dat met de komst van Jezus Christus en de verkondiging van het Evangelie, het Oude Verbond (d.w.z. de overeenkomst die tussen God en de Joden met Mozes als tussenpersoon was gesloten) heeft opgehouden te bestaan, en is vervangen door het Nieuwe Verbond van onze Heer Jezus Christus. Het is waar dat sommige aspecten van het Oude Verbond nog steeds geldig zijn omdat ze zijn opgenomen in het Nieuwe en Eeuwige Verbond van Jezus Christus, zoals de Tien Geboden; maar het Oude Verbond zelf (de overeenkomst tussen God en het joodse volk) eindigde met de komst van de Messias. Daarom, als je zegt dat het Oude Verbond nog steeds geldig is, dan beweer je dat het jodendom een ware religie is en dat Jezus Christus niet echt de Messias is. Het is tevens het ontkennen van een vastgesteld katholiek dogma, zoals de leer van het Concilie van Florence, die ex cathedra vaststelde dat de Oude Wet nu dood is en dat degenen die deze proberen te praktiseren (te weten de Joden), niet kunnen worden gered.

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, 1441, ex cathedra:
“De heilige Roomse Kerk gelooft vast, belijdt en leert dat zaken die verband houden met de wetsvoorschriften van het Oude Testament of van de wet van Mozes, die worden onderverdeeld in ceremonies, heilige riten, offers en sacramenten… na de komst van onze Heer… ophielden van kracht te zijn, en dat de sacramenten van het Nieuwe Testament begonnen zijn … En daarom verklaart de heilige Roomse Kerk iedereen die na die tijd (de verkondiging van het Evangelie) de besnijdenis, de sabbat en de overige wetten in acht nemen, vervreemd is van het geloof in Christus en niet in het minst deelgenoot kan zijn van het eeuwige heil.”52

Paus Benedictus XIV herhaalde dit dogma in zijn encycliek Ex Quo Primum.

Paus Benedictus XIV, Ex Quo Primum (# 61):
"De eerste overweging is dat de ceremonies van de Mozaïsche Wet werden afgeschaft door de komst van Christus en dat ze na de verkondiging van het Evangelie niet langer zonder zonde kunnen worden nageleefd."53

Paus Pius XII, Mystici Corporis Christi (#'s 29-30), 29 juni 1943: "En allereerst werd door de dood van onze Verlosser de Oude Wet afgeschaft en door het Nieuwe Testament vervangen... op het kruishout, waaraan Hij stierf, deed Jezus de wet met zijn bepalingen teniet [Ef. 2, 15] ...  en in Zijn Bloed, dat Hij voor het gehele mensengeslacht vergoot, stichtte Hij het Nieuwe Testament. 'Toen heeft', aldus de heilige Leo de Grote sprekend over het Kruis des Heren, 'zo ongetwijfeld de overgang plaats gehad van de wet naar het Evangelie, van de synagoge naar de Kerk, van de vele offers naar het éne Slachtoffer, dat, toen de Heer de geest gaf, het geheimzinnig voorhangsel, dat het binnenste van de tempel en het verborgen heiligdom afsloot, plotseling van boven tot onder scheurde.' Dus op het kruis is de Oude Wet gestorven, om daarna als verwekker van de dood begraven te worden."54

Johannes Paulus II heeft dit dogma herhaaldelijk in woord en daad verworpen - een dogma dat al 2000 jaar door de Katholieke Kerk wordt verkondigd, onfeilbaar door het Concilie van Florence is vastgesteld en door Paus Benedictus XIV en Paus Pius XII duidelijk bevestigd.

In een toespraak tot joden in Mainz, West-Duitsland, 17 november 1980, sprak Johannes Paulus II over "het Oude Verbond, dat nooit door God is herroepen..."55

Paus Benedictus XIV, Ex Quo Primum (# 59), 1 maart 1756:
"Zij proberen echter niet de voorschriften van de Oude Wet na te leven die, zoals iedereen weet, door de komst van Christus zijn herroepen."56

We zien hier dat Paus Benedictus XIV de ketterij van Johannes Paulus II, dat het Oude Verbond nooit door God is herroepen, veroordeelt! Johannes Paulus II herhaalde dezelfde schaamteloze ketterij in een toespraak in 1997:

Johannes Paulus II, Bijeenkomst over de Wortels van het Antisemitisme, 1997: "Dit volk [het Joodse volk] is geroepen en geleid door God, Schepper van Hemel en Aarde. Hun bestaan is dus niet louter een natuurlijke of culturele gebeurtenis.... Het is een bovennatuurlijke gebeurtenis. Dit volk blijft ondanks alles het volk van het verbond..."57

Het is belangrijk op te merken dat Joseph Doré "Aartsbisschop" van Straatsburg (Frankrijk), van de sekte Vaticanum II, met vreugde de eerder genoemde ketterij over het Oude Verbond in herinnering bracht, namelijk de ketterij die Johannes Paulus II uitte in de toespraak in Mainz (West-Duitsland) en elders. Merk op dat "Aartsbisschop" Doré toegeeft dat Vaticanum II de traditionele leer van de Kerk over de beëindiging van het Oude Verbond heeft herzien.

Aartsbisschop Joseph Doré van Straatsburg (Frankrijk), Toespraak tot B'nai B'rith (Joodse Vrijmetselaars), augustus 2003: " Hoe de Joden [de Joden in de traditionele katholieke kunst] ook worden afgeschilderd ... de theologische boodschap is dezelfde - Gods uitverkiezing is nu overgegaan op het christelijke volk; en de Kerk, het ware Israël, mag de vlag uitsteken, Zij die de verlossende waarheid belijdt die door Christus is gebracht.
    "Tijdens Vaticanum II heeft de Katholieke Kerk eindelijk deze leer herzien en begreep ze hoezeer ze in tegenspraak is met de Bijbel... In 1973 publiceerde het Franse episcopaat, met name door toedoen van Mgr. Elchinger, [voormalig] bisschop van Straatsburg, een document van ongeëvenaarde morele kracht over de joods-christelijke betrekkingen, terwijl Paus Johannes Paulus II bij talrijke gelegenheden de duurzaamheid van het Eerste Verbond [red. het Oude Verbond] in herinnering bracht , 'dat nooit is herroepen' door God [Johannes Paulus II, Mainz (West-Duitsland), 1980]. In deze tijd willen we samen met onze oudere broeders werken aan verzoening en broederlijke dialoog. Toch moeten we nederig erkennen dat de leer van de verstoting en de 'vervangingstheologie' - waardoor de Kerk het nieuwe en ware Israël van God wordt - nog steeds bij veel mensen een voedingsbodem vinden."58

Johannes Paulus II verkondigt in feite dezelfde ketterij over het Oude Verbond in zijn nieuwe catechismus, die ook weer lijnrecht in strijd is met de katholieke leer.

Johannes Paulus II, Nieuwe  Catechismus van de Katholieke Kerk, paragraaf 121: "...want het Oude Verbond is nooit herroepen."59

De ongelooflijke Boodschap van Johannes Paulus II bij de Herdenkingsviering van de Joodse Synagoge Johannes Paulus II, Boodschap aan de opperrabbijn van Rome, 23 mei 2004: "Aan de weleerwaarde heer Dr. Riccardo Di Segni, opperrabbijn van Rome. Sjalom! Met grote vreugde sluit ik me aan bij de joodse gemeenschap van Rome, die de honderdste verjaardag van de Grote Synagoge van Rome viert, een symbool en een herinnering aan de duizendjarige aanwezigheid in deze stad van het volk van het Verbond van de Sinaï. Uw gemeenschap is al meer dan 2000 jaar een integraal onderdeel van het leven in de stad; zij kan er prat op gaan de oudste joodse gemeenschap van West-Europa te zijn en een belangrijke rol te hebben gespeeld in de verspreiding van het jodendom op dit continent. De herdenking van vandaag krijgt daarom een bijzondere betekenis.... Omdat ik niet in staat ben om persoonlijk aanwezig te zijn, heb ik mijn Vicaris-Generaal Camillo Ruini gevraagd om mij te vertegenwoordigen; hij wordt vergezeld door kardinaal Walter Kasper, voorzitter van de Pauselijke Commissie voor Religieuze Betrekkingen met de Joden. Zij geven officieel uiting aan mijn wens om vandaag bij u te zijn.     "Met mijn respectvolle groet, geachte Dr. Riccardo Di Segni, breng ik mijn gevoelens van hartelijkheid over aan alle leden van de gemeenschap, aan hun voorzitter, de heer Leone Elio Paserman, en aan allen die bijeengekomen zijn om opnieuw te getuigen van het belang en de vitaliteit van het religieuze erfgoed dat elke zaterdag in de Grote Synagoge van Rome wordt gevierd...     De viering van vandaag, in de vreugde waarvan we graag allemaal delen, herinnert aan de eerste eeuw van deze majestueuze Synagoge. Hij staat aan de oevers van de Tiber en getuigt met de harmonie van zijn architecturale lijnen van het geloof en de lofprijzing aan de Almachtige. Via de Opvolger van Petrus, bedankt de christelijke gemeenschap van Rome samen met u de Heer voor deze heuglijke gebeurtenis [de 100ste verjaardag van de Synagoge!]. Zoals ik al zei tijdens eerdergenoemd bezoek dat ik noemde, groeten wij u als onze 'geliefde broeders' in het geloof van Abraham, onze Patriarch… u blijft het eerstgeboren volk van het Verbond (Liturgie van Goede Vrijdag, Algemene Voorbeden, Voor het Joodse Volk)...     [Deze vriendschappelijke betrekkingen] resulteerden in een gezamenlijk herdenken van de slachtoffers van de shoah [overleden joden die Christus niet accepteerden], in het bijzonder degenen die in oktober 1943 uit hun families en uit uw geliefde Joodse gemeenschap in Rome werden weggerukt en gevangen gezet in Auschwitz. Moge hun nagedachtenis gezegend zijn en ons ertoe aanzetten om als broeders en zusters te werken....     ...heeft de Kerk niet geaarzeld om haar diepe droefheid te uiten over 'het falen van haar zonen en dochters door de eeuwen heen' en heeft in een akte van berouw vergeving gevraagd voor hun verantwoordelijkheid die maar enigszins verband houdt met de gesel van het anti-judaïsme en het antisemitisme... Vandaag ... richten we ons in een vurig gebed tot de Eeuwige, tot de God van Sjalom, opdat  zij die zich tot onze vader, Abraham wenden - Joden, Christenen en Moslims - niet langer door vijandschap en haat overschaduwd worden...     "Onze ontmoeting van vandaag is als het ware ter voorbereiding van uw aanstaande plechtigheid van Sjavoeot en van ons Pinksterfeest, die de volheid van onze respectievelijke paasfeesten verkondigen. Moge wij dan tijdens deze feesten verenigd zijn in het bidden van het Paas Hallel van David."(L'Osservatore Romano, 2 juni 2004, p. 7.)

Hier is een korte samenvatting van de boodschap van Johannes Paulus II uit 2004 bij de herdenking van de synagoge:

1) Hij sluit zich aan bij de joodse gemeenschap bij de herdenking van het 100-jarig bestaan van de synagoge - afvalligheid.

2) Hij zegt dat deze joodse gemeenschap er prat op kan gaan de oudste synagoge van West-Europa te zijn en het jodendom te hebben verspreid - totale afvalligheid.

3) Hij drukt formeel zijn wens uit dat hij graag bij hen in de synagoge aanwezig had willen voor deze herdenkingsviering - afvalligheid.

4) Hij prijst het belang en de vitaliteit van de religie die elke zaterdag in Rome wordt gevierd - afvalligheid. Het woord "vitaliteit" betekent "actieve fysieke kracht of energie;  levenskrachtige lichamelijke conditie; mentale of morele kracht, kracht of energie". Dus hij vertelt hen nogmaals dat hun Verbond met God geldig, vitaal en van kracht is.

5) Namens de gehele christelijke gemeenschap in Rome, als vermeende "opvolger van Petrus", dankt hij de Heer plechtig voor het 100-jarig bestaan van de synagoge! - afvalligheid!

6) Hij groet de Joden als geliefde broeders van het geloof van Abraham, wat een andere totale verloochening van Christus is, zoals de Schrift leert dat alleen zij die Christus toebehoren het geloof van Abraham hebben.

Galaten 3, 14 – “Opdat in Jezus Christus de zegen van Abraham zou komen over de heidenvolken, opdat wij de belofte van de Geest zouden ontvangen door het geloof.”

Galaten 3, 29 - “En als gij Christus toebehoort, dan zijt ge ook Abrahams nageslacht.”

Paus St. Gregorius de Grote (+ c. 590): "… als gij Christus toebehoort, dan zijt ge ook Abrahams nageslacht (Gal. 3, 29). Als wij vanwege ons geloof in Christus als kinderen van Abraham worden beschouwd, dan zijn de Joden dus vanwege hun trouweloosheid niet langer Zijn nageslacht."60

Paus St. Leo de Grote, Dogmatische Brief aan Flavian (449), gelezen tijdens het Concilie van Chalcedon (451), ex cathedra: "De beloften werden aan Abraham gedaan en aan zijn nageslacht. Hij zegt niet "aan zijn nageslachten" - alsof hij verwijst naar meerdere - maar naar één, 'en aan uw nageslacht', en dat is Christus  (Gal.3, 16). "61

7) Hij stelt dat de Joden "het eerstgeboren volk van het Verbond blijven", onder verwijzing naar het Goede- Vrijdaggebed van de Nieuwe Mis, waarin gebeden wordt dat de Joden trouw “blijven” aan Gods Verbond. Johannes Paulus II verkondigt weer op een schaamteloze wijze dat het Joods Verbond met God nog steeds geldig is - onverholen ketterij.

8) Hij herdenkt hen die als Joden gestorven zijn en zegt dat hun nagedachtenis gezegend moet worden - ketterij.

9) Namens "de Kerk" betreurt hij elke vorm van anti-judaïsme – afvalligheid. Met deze uitspraak zou hij dan ook verwijzen naar het anti-joodse dogma van de Kerk dat joden, die sterven zonder dat zij zich tot het katholicisme hebben bekeerd, naar de hel gaan, en daarom bekeerd en  gered moeten worden. Hij drijft gewoon de spot met Onze-Lieve-Heer en de Kerk.

Deze toespraak staat bijna aan de top van godslasteringen en ketterijen van Johannes Paulus II. Hij was helemaal vóór de verloochening van Christus; hij verkondigde onomwonden dat het Oude Verbond nog steeds van kracht is; hij verloochende Jezus Christus en het katholieke geloof volledig; voor het aanschijn van de wereld maakte hij geen geheim van zijn afvalligheid. Zij die beweren dat deze openlijke ketter en geloofsverzaker katholiek was, terwijl ze zich bewust zijn van deze feiten, en weigeren hem als ketter veroordelen, zijn werkelijk vijanden van God.

1 Johannes 2, 22 - "Wie is de leugenaar? Wie anders dan hij die ontkent dat Jezus de Christus is? De antichrist is hij die de Vader en de Zoon verloochent."

De beste vriend van Johannes Paulus II, Jerzy Kluger, was een jood.

Johannes Paulus II omarmt zijn beste vriend, de jood, Jerzy Kluger.

Natuurlijk heeft Johannes Paulus II nooit geprobeerd Kluger te bekeren. Kluger heeft uitdrukkelijk verklaard dat Johannes Paulus II bij hem nog nooit de geringste indruk gewekt had dat hij hem wilde bekeren. Integendeel, Kluger schrijft zijn levenslange relatie met Johannes Paulus II toe aan het feit dat hij zich door zijn toedoen "meer joods ging voelen". Als jongen was Johannes Paulus II keeper in het joodse voetbalteam met Kluger; ze speelden tegen de katholieken. In een brief aan Kluger op 30 maart 1989, over de vernietiging van een synagoge tijdens de Tweede Wereldoorlog, schreef Johannes Paulus II het volgende:

"Ik breng eerbetoon .... ook aan deze plaats van aanbidding [de synagoge], die door de indringers werd verwoest."62

Dit is pure afvalligheid. Door de synagoge te eren, toont Johannes Paulus II respect voor het feit dat de Joden ontkennen dat Jezus Christus de Messias is.

Maar Jerzy Kluger was niet de enige jood die zich door Johannes Paulus II meer joods voelde. Het gold ook voor de joodse maestro, Gilbert Levine.

Joodse Maestro Gilbert Levine met Johannes Paulus II63

Levine merkte op dat Johannes Paulus II hem in hun jarenlange relatie niet in het minst de indruk had gegeven dat hij hem wilde bekeren. Levine merkte ook publiekelijk op dat hij, nadat hij Johannes Paulus II had leren kennen, weer een praktiserende jood werd.

Johannes Paulus II vroeg Levine een concert in het Vaticaan te leiden om de Holocaust te herdenken. Levine stemde hiermee in, en in aanwezigheid van antipaus Johannes Paulus II vond het concert plaats in het Vaticaan. Alle kruisbeelden waren bedekt.

Johannes Paulus II zat naast de joodse rabbijn tijdens het Holocaustconcert (een Joodse gebedsdienst) in het Vaticaan.

Het concert begon met "Kol Nidree", het gebed dat op de heiligste dag van de joodse kalender wordt gezongen. Enkelen van de vele aanwezige Joden staken ook kaarsen aan tijdens de ceremonie, die al snel een Joodse religieuze dienst in het Vaticaan werd. Na het concert merkte Levine op:

"Het was alsof ik in een joodse liturgische dienst in het Vaticaan was. Het was een nacht van gebed… van joodse gebeden”64

Na het concert liet Johannes Paulus II Levine komen om de Vaticaanse Ridderorde te ontvangen. Levine werd commandeur in de Orde van Sint Gregorius de Grote. Johannes Paulus II koos "kardinaal" Lustiger van Parijs om de onderscheiding uit te reiken. Lustiger zelf, die werd opgevoed als Jood, verklaart in een interview uit 1981: "Ik ben een Jood. De onderscheiding die Johannes Paulus II aan Levine verleende, is een van de hoogste die leken kunnen krijgen."65

Gilbert Levine onthulde de volledige omvang van de afvalligheid van Johannes Paulus II tijdens een interview in Larry King Live op 4 april 2005. Tijdens een interview bij CNN's Larry King Live op 4 april 2005, onthulde Gilbert Levine dat Johannes Paulus II: –   elk van zijn zonen een brief stuurde om hen te feliciteren met hun bar mitswa's;  –  dat Johannes Paulus II zelf zijn familie een joodse menora gaf;  –  dat Johannes Paulus II "kardinaal" Kasper de familie Levin ter gelegenheid van de bar mitswa een brief liet sturen, die verbijsterend was. Er stond in dat ze trots moesten zijn op hun joodse erfenis en haar ten volle moesten beleven. De brief was zo joods, dat de rabbijn zei dat de brief van een rabbijn afkomstig was, terwijl hij in feite van Kasper was, op verzoek van Johannes Paulus II.

Dit bewijst dat Johannes Paulus II officieel de praktijk van het jodendom aanmoedigde; dat hij officieel de verloochening van Christus aanmoedigde; dat hij mensen officieel hielp om het Oude Verbond te praktiseren; en dat hij de naleving van de joodse godsdienst met hen vierde. Als iemand, gezien deze feiten, beweert dat Johannes Paulus II geen niet-katholieke afvallige is, verloochent hij Jezus Christus - punt uit!

Hier is een fragment uit het interview bij CNN's Larry King Live:

"KING: Wist hij veel van muziek?

"LEVINE: Zeker. Zoveel zelfs dat ik, als joodse dirigent, voor dat concert van 1994 heb voorgesteld om een werk van Mahler te spelen. En hij zei: "Heeft Mahler zich niet tot het katholicisme bekeerd om de muziekdirecteur van de Wiener Philharmoniker te worden?” Ik als muzikant, ik dacht daar niet eens aan. Niet dat ik het niet wist, ik dacht er gewoon niet aan. Dat is het soort gevoeligheid die hij had voor joodse kwesties. En hij wilde die vergroten. En wat er gebeurde was dat hij het gevoel had dat het een -- muziek zou een middel kunnen zijn voor een interreligieuze dialoog.

"KING: Heeft de paus uw kinderen gefeliciteerd met hun bar mitswa's?

"LEVINE: Niet alleen gefeliciteerd, hij heeft ons ook een menora gestuurd.

"KING: Heeft hij u een menora gestuurd?

"LEVINE: Nou eigenlijk heeft hij hem ons gegeven, niet gestuurd. Hij heeft ons echt een menora gegeven. Ik denk dat hij uit de 16e eeuw komt, uit Praag. Het is werkelijk een schitterende menora. Hij stuurde een brief ter gelegenheid van de bar mitswa's van al mijn zonen. Hij liet ook de kardinaal, die verantwoordelijk is voor de katholiek-joodse betrekkingen een brief sturen, die in mijn orthodoxe sjoel werd voorgelezen ter gelegenheid van de recente bar mitswa van mijn zoon, en de rabbijn las hem alsof hij van een rabbijn was".
Aan het einde zei hij: "Hij is van rabbijn Joel Schwartz". Dat zei hij, maar de brief was niet van Rabbi Joel Schwartz. Hij was van Rabbi -- van kardinaal Kasper. Het was verbazingwekkend. In de brief stond dat je trots moest zijn op je Joodse erfenis en deze ten volle moest beleven.

"KING: "Waar ben je geweest? Waarom hebben we je nu pas gevonden? Je dirigeert toch overal?

"Ja. Ik dirigeer overal, en ik heb vele malen voor hem gedirigeerd in het Vaticaan. Ik heb ook voor hem gedirigeerd op de Wereldjongerendag in Denver. Ik, dirigeren voor de katholieke jeugd? En bij die gelegenheid kwam hij naar me toe en verstoorde de hele uitvoering. Hij sloeg zijn arm om me heen en zei: heb ik je gestoord, Maestro? En inderdaad, hij had de hele voorstelling gestopt.

"KING: Ga je naar de begrafenis?

"LEVINE: Natuurlijk. Ik vertrek morgenochtend. En ik zal op de begrafenis zijn. Ik zou er onmogelijk niet bij kunnen zijn." - Einde van het fragment uit het interview66

Merk op dat Gilbert Levine de muziek van de voormalige jood Mahler wilde gebruiken voor het concert, maar Johannes Paulus II ontmoedigde het door erop te wijzen dat Mahler een jood was die zich tot het katholicisme bekeerde!

Johannes Paulus II bidt bij de Klaagmuur

Op 26 maart 2000 bad Johannes Paulus II bij de Westelijke Muur in Jeruzalem. De Westelijke Muur is het stenen overblijfsel van de Joodse Tempel in Jeruzalem dat in 70 na Christus door de Romeinen werd verwoest. De Joden bidden bij de Westelijke Muur als de heiligste plek in het Jodendom.

Johannes Paulus II biddend bij de Klaag- of Westmuur in Jeruzalem.

De vernietiging van de Tempel in 70 na Christus, waarbij alleen de Westelijke Muur overbleef, is door katholieken altijd opgevat als een teken van Gods veroordeling van de Joden. De vernietiging van de Tempel verhinderde de Joden om offers te kunnen brengen, wat betekende dat er een einde was gekomen aan hun religie. De vernietiging van de Tempel was Gods indrukwekkend teken voor de Joden dat de Messias was gekomen, dat het Oude Verbond was opgehouden en dat de Tempel was vervangen door de Katholieke Kerk.

Dus als een Jood bij de Westelijke Muur bidt, of daar een gebed achterlaat, is dat een ontkenning dat Jezus de Messias is; het is een bevestiging van zijn mening dat het Oude Verbond nog steeds van kracht is; en het is een meelijwekkende en bedroevende poging om het overduidelijke teken van God te negeren, namelijk dat de Joden de verwoeste Tempel moeten verlaten en de Katholieke Kerk moeten binnengaan.

Dus toen Johannes Paulus II zelf in maart 2000 bij de Westelijke Muur bad, was het een poging om het jodendom te legitimeren. Hij ontkende daarmee dat Jezus Christus de Messias is, en liet duidelijk zien dat volgens hem het Oude Verbond nog steeds van kracht is, en een aanfluiting van Gods duidelijke teken dat de Joden de verwoeste Tempel moeten verlaten en de katholieke kerk moeten binnengaan. Een welingelichte commentator wees erop dat, toen Johannes Paulus II bij de Westelijke Muur bad, het grootste deel van de Israëlische natie voor de tv zat. Dit betekent dat Johannes Paulus II iedere jood die tv keek de indruk gaf dat hij zich niet tot Jezus Christus hoeft te bekeren omdat Christus niet de Messias is.

Het gebed dat Johannes Paulus II bij de Westelijke Muur achterliet, vroeg om vergeving voor zonden tegen het Joodse volk.

Meer Afvalligheid met betrekking tot de Joden tijdens de Regering van Johannes Paulus II

Eind 2001 bracht een Vaticaanse Commissie onder Johannes Paulus II een boek uit met de titel Het joodse volk en zijn heilige Geschriften in de christelijke bijbel. Het boek stelt dat het wachten van de Joden op de komst van de Messias niet vergeefs is. We komen later op dit boek terug in het hoofdstuk over Benedictus XVI.

Het boek stelt dat de joodse verwachting van de Messias niet vergeefs is en gerechtvaardigd wordt door het Oude Testament.

Op 12 augustus 2002 publiceerden de Amerikaanse bisschoppen in samenwerking met Johannes Paulus II een document over de Joden. Onder leiding van de beruchte afvallige William Keeler uit Baltimore, en zonder enig bezwaar van Johannes Paulus II, werd in het document publiekelijk verklaard: "… campagnes die zich richten op de bekering van Joden tot het christendom zijn niet langer theologisch aanvaardbaar in de Katholieke Kerk."67

Dit alles bewijst dat Johannes Paulus II en zijn bisschoppen complete afvalligen van het katholieke geloof waren/zijn.

Ongelooflijke Ketterijen van Johannes Paulus II met betrekking tot Gedoopte Niet-katholieken (d.w.z. ketters en schismatici)

We hebben de onmiskenbare geloofsafval van Johannes Paulus II met betrekking tot het heidendom, de islam en het jodendom reeds gedetailleerd bekeken en aan de kaak gesteld. Naast de vele verklaringen en daden van ketterij en afvalligheid die Johannes Paulus II met die valse en niet-christelijke godsdiensten heeft begaan, zijn er ook zijn ongelooflijke ketterijen met betrekking tot gedoopte niet-katholieken en hun ketterse sekten. Bijvoorbeeld:

Johannes Paulus II verkondigde dat schismatici niet bekeerd hoeven te worden

Johannes Paulus II in de Syrische "orthodoxe" kathedraal van St. Joris met de schismatieke patriarchen Zakka I en Ignatius IV in 2001 68

Johannes Paulus II verkondigde dat oosterse schismatici (de zogenaamde orthodoxen) zich niet tot de Katholieke Kerk hoeven te bekeren. Om een beetje achtergrondinformatie te geven: De oosterse schismatici (de zogenaamde "orthodoxen") verwerpen het dogma van het pausschap, wat betekent dat zij het hoogste gezag van alle ware pausen uit het verleden niet aanvaarden. Zij verwerpen het dogma van de pauselijke onfeilbaarheid: de waarheid die een paus onfeilbaar verkondigd als hij spreekt vanaf de Stoel van Petrus. Zij verwerpen het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis, zij weigeren de laatste dertien concilies van de Rooms-katholieke Kerk te aanvaarden en zij staan echtscheiding en hertrouwen toe.

Johannes Paulus II, Homilie, 23 mei 2002: "Ik wil nog eens herhalen, ook eer aan u, de heilige Orthodoxe Kerk...69

In zijn schandalige Oecumenisch Directorium – Richtlijnen voor de toepassing van de beginselen en normen inzake de oecumenische beweging (#125), moedigt Johannes Paulus II de interreligieuze eredienst met deze oosterse schismatiek aan en stelt: "... dient men ervoor te zorgen dat er geen verdenking van proselitisme kan ontstaan."70  Zoals we later zullen bespreken, keurde Johannes Paulus II het Oecumenisch Directorium in Ut Unum Sint  # 58 en elders goed.

Proselitisme is het bekeren van het ene geloof tot het andere. Dus Johannes Paulus II was van mening dat elke poging om de oosterse schismatici te bekering moet worden vermeden. Hier volgen de woorden van een echte katholieke paus, Paus Benedictus XIV, over precies hetzelfde onderwerp.

Paus Benedictus XIV, Allatae Sunt (# 19), 26 juli 1755:
"Ten eerste moet de missionaris, die met Gods hulp probeert Griekse en oosterse schismatici terug te brengen tot de eenheid, al zijn inspanningen wijden aan het enige doel om ze te bevrijden van leerstellingen die in strijd zijn met het katholieke geloof."71

Paus Benedictus XIV, Allatae Sunt (# 19):
"Want het enige werk dat aan de missionaris is toevertrouwd, is het terugroepen van de Orthodoxen tot het katholieke geloof...”72

Men kan gemakkelijk het verschil tussen de twee religies zien: de katholieke religie leert dat haar gehele leer moet worden aangenomen en dat niet-katholieken moeten worden bekeerd. De niet-katholieke religie van Johannes Paulus II (de religie van Vaticanum II) leert dat het katholieke geloof zinloos is en dat niet-katholieken niet bekeerd hoeven te worden.

Walter Kasper, een hooggeplaatst lid van de Kerk van Vaticanum II, begrijpt dit heel goed. Kasper werd door Johannes Paulus II tot "kardinaal" en hoofd van de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de Christenen. Benedictus XVI bevestigde Kasper in zijn positie als hoofd van de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid der Christenen. Kasper verwoordde het standpunt van zowel Johannes Paulus II als Benedictus XVI en verklaarde:

"… tegenwoordig verstaan we de oecumene niet langer in de zin van een terugkeer, die inhoudt dat de ander zich ‘bekeert' en weer 'katholiek’ wordt. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft dit standpunt uitdrukkelijk losgelaten."73

Katholieken die gemarteld werden omdat ze weigerden oosters schismaticus te worden

In zijn encycliek Orientales Omnes Ecclesias uit 1945 geeft Paus Pius XII enkele voorbeelden uit de geschiedenis waarbij katholieken gemarteld en vermoord werden omdat ze hun trouw aan het pausschap niet wilden opgeven en geen oosters-"orthodox" schismaticus wilden worden. De heilige Josafat is een beroemd voorbeeld, maar er zijn er nog vele anderen. St. Josafat bracht veel oosterse schismatici terug tot het katholieke geloof, totdat hij door schismatici werd vermoord vanwege zijn inspanningen om mensen weer terug te brengen tot het pausdom.

Paus Pius XII, Orientales Omnes Ecclesias (# 15), 23 december 1945: "Josafat Kuncewycz... was beroemd om zijn heilig leven en apostolische ijver, en een onverschrokken voorvechter van de katholieke eenheid". Hij werd met bittere haat vervolgd door de op moord beluste schismatici, en op 12 november 1623 onmenselijk verwond en met een hellebaard gedood."74 

Paus Pius XII, Orientales Omnes Ecclesias (# 20), 23 december 1945: "Degenen van de gelovigen die niet van het ware geloof wilden afwijken en zich plichtsgetrouw en onverschrokken verzetten tegen vereniging met de dissidente [schismatieke] Kerk, die in 1875 werd opgelegd, werden schandelijk gestraft met boetes en geseling en verbanning."75

Paus Pius XII, Orientales Omnes Ecclesias (# 46), 23 december 1945: "De Roetheense gemeenschap ontving .... een nobel gezelschap van biechtvaders en martelaren. Om hun geloof ongeschonden te bewaren en te volharden in hun trouw aan de pausen van Rome, aarzelden deze niet om alle soorten arbeid en ontberingen te verdragen, en zelfs niet om de dood met blijdschap tegemoet  te treden... Jozafat Kuntzevitsj... Hij was in die tijd een heel bijzondere martelaar voor het katholieke geloof en de eenheid, maar niet de enige; niet weinigen van de geestelijken en leken ontvingen dezelfde overwinningspalm na hem; sommigen werden door het zwaard gedood, sommigen werden doodgemarteld, en anderen verdronken in de Dnjepr, en gingen zo na hun overwinning op de dood de hemel binnen."76

Paus Pius XII, Orientales Omnes Ecclesias (# 49), 23 december 1945: "Daarnaast is enkele jaren voor de opdeling van Polen een nieuwe en niet minder bittere vervolging van het katholicisme begonnen. Op het moment dat de troepen van de Russische keizer Polen waren binnengevallen, werden vele kerken van de Roetheense ritus met wapengeweld van de katholieken afgenomen; de priesters die weigerden hun geloof af te zweren [en schismaticus te worden] werden geketend, beledigd, gegeseld en in de gevangenis gegooid, waar ze zwaar hebben geleden onder honger, dorst en kou."77

Door haar ketterse leer dat de "orthodoxe" schismatici zich niet buiten de Kerk bevinden en geen bekering nodig hebben voor hun zielenheil, bespot de sekte van het Vaticanum II de heiligen en martelaren, die vreselijk geleden hebben omdat ze geen schismaticus wilden worden.

De Balamand verklaring van het Vaticaan met de oosterse schismatici, bekrachtigd door Johannes Paulus II, verwerpt de bekering van deze niet-katholieken als "verouderde kerkleer".

Op 24 juni 1993 ondertekende het Vaticaan de Balamand verklaring met de oosterse schismatici (de zogenaamde "Orthodoxe Kerk"). In deze (hieronder geciteerde) Balamand verklaring, die door Johannes Paulus II werd bekrachtigd, wordt elke poging om de oosterse schismatici te bekeren afgewezen als "de verouderde kerkleer van de terugkeer tot de Katholieke Kerk". Hier volgen enkele passages uit de ongelofelijk ketterse Balamand verklaring:

De Balamand verklaring van Vaticanum II sekte met de "orthodoxen", 1993, #10: "De situatie die aldus was ontstaan, heeft in feite geleid tot spanningen en tegenstellingen. Geleidelijk aan in de decennia die volgden op deze herenigingen, richtte de missionaire activiteit zich steeds meer op de bekering van andere christenen, individueel of in groepsverband, om "hen terug te brengen" tot de eigen Kerk. Om deze tendens, een bron van proselitisme, te legitimeren, ontwikkelde de Katholieke Kerk de theologische visie volgens welke zij zich presenteerde als de enige aan wie het heil was toevertrouwd. Als reactie daarop kwam de orthodoxe Kerk op haar beurt tot aanvaarding van dezelfde visie volgens welke alleen in haar het heil kon worden gevonden..." #’s 14-15: "...Volgens de woorden van Paus Johannes Paulus II is de oecumenische inspanning van de zusterkerken van Oost en West, gegrondvest in dialoog en gebed, het zoeken naar een volmaakte en volledige gemeenschap die geen inlijving of fusie is, maar een ontmoeting in waarheid en liefde (vgl. Slavorum Apostoli, 27). 15. Hoewel de onschendbare vrijheid van personen en hun verplichting om de stem van hun geweten te volgen gewaarborgd is, is er bij het zoeken naar het herstel van de eenheid geen sprake van bekering van mensen van de ene Kerk tot de andere om hun heil te verzekeren." 22.  "De pastorale activiteit in de Katholieke Kerk, zowel in de Latijnse als in de Oosterse, streeft er niet langer naar de gelovigen van de ene Kerk naar de andere over te laten gaan, dat wil zeggen zij is niet langer gericht op het maken van bekeerlingen onder de orthodoxen. Zij wil tegemoet komen aan de geestelijke behoeften van haar eigen gelovigen en verlangt geen uitbreiding ten koste van de orthodoxe Kerk". 30. "Om de weg te effenen voor toekomstige betrekkingen tussen de twee Kerken, die verder gaan dan de verouderde kerkleer van de terugkeer naar de Katholieke Kerk die verband houdt met het probleem dat in dit document aan de orde is, zal bijzondere aandacht worden besteed aan de voorbereiding van de toekomstige priesters en van allen die op enigerlei wijze betrokken zijn bij een apostolische activiteit die plaatsvindt op een plaats waar de andere Kerk van oudsher haar wortels heeft. Hun opleiding moet objectief positief zijn ten opzichte van de andere Kerk". (http://www.cin.org/east/balamand.html)

Dit is een ongelofelijk brutale ketterij! Dit document, goedgekeurd door de antipausen van Vaticanum II, is zeker een van de ergste ketterijen van de sekte van Vaticanum II.

Het traditionele dogma van de Katholieke Kerk, dat de schismatiek moet worden bekeerd tot het katholieke geloof ter wille van de eenheid en zijn zaligheid, wordt eerst zonder omhaal vermeld, en vervolgens volledig verworpen.

Johannes Paulus II noemde de Balamand verklaring een "nieuwe stap" die "alle plaatselijke orthodoxe Kerken en alle plaatselijke katholieke Kerken, zowel de Latijnse als de Oosterse, die in één regio samenleven, zou moeten helpen om hun inzet voor de dialoog van naastenliefde voort te zetten en samenwerkingsverbanden aan te gaan of voort te zetten in het gebied van hun pastorale activiteit."78

Let vooral op #'s 14-15, waarin staat dat "bij het zoeken naar herstel van de eenheid is er geen sprake van bekering van mensen van de ene kerk tot de andere om hun heil te verzekeren...". Let op #22, waarin staat dat de Katholieke Kerk "geen uitbreiding wil ten koste van de Orthodoxe Kerk" en #30, waarin de "verouderde kerkleer van de terugkeer tot de Katholieke Kerk" wordt verworpen. Merk op hoe hierdoor het katholieke dogma dat niet-katholieken moeten terugkeren naar de Katholieke Kerk voor hun heil en de christelijke eenheid, zonder meer wordt verworpen.

Paus Pius XI, Mortalium Animos (# 10), 6 januari 1928:
".... De eenheid van de christenen kan alleen gestimuleerd worden door te bevorderen dat afgedwaalden terugkeren tot de ene ware Kerk van Christus...".79

Het is dus een feit dat Johannes Paulus II en zijn valse sekte het dogma van het katholieke geloof woord voor woord verwerpen: De christelijke eenheid wordt alleen bereikt door bekering tot het katholicisme. Deze verwerping van het katholieke dogma zien we terug in het volgende citaat.

Nog meer voorbeelden van de ongelooflijke ketterijen van Johannes Paulus II met betrekking tot de oosters "orthodoxe" schismatici.

John Paul II, Homilie, 25 januari 1993:
In het document van de Pauselijke Commissie voor Rusland staat: "De weg naar de eenheid van de christenen is in feite niet proselitisme, maar een broederlijke dialoog..."80

Het is daarom een feit dat Johannes Paulus II leert dat niet-katholieken het geloof van Rome niet hoeven te belijden; daarom kan men niet van hem zeggen dat hij vasthoudt aan het ware katholieke geloof.

Paus Leo XIII, Satis Cognitum (# 13), 29 juni 1896:
"Men mag u niet beschouwen als iemand die het ware katholieke geloof bezit, als u niet leert dat men aan het geloof van Rome moet vasthouden."81

Zij die in het licht van deze feiten beweren dat Johannes Paulus II gezien moet worden als iemand die aan het ware katholieke geloof vasthield (met andere woorden, dat hij een ware katholieke paus was), ontkennen deze leer van de Katholieke Kerk.

In zijn encycliek over de heilige Cyrillus en de heilige Methodius (#27) geeft Johannes Paulus II opnieuw aan dat de oosterse schismatici niet tot de katholieke kerk bekeerd hoeven te worden. Hij zei dat eenheid met de schismatici "geen inlijving of fusie is,"82 wat betekent dat eenheid niet bereikt wordt door bekering. Zoals we hierboven zagen, citeerde de Balamand verklaring precies dezelfde zin uit zijn encycliek over Cyrillus en Methodius om aan te tonen dat katholieken zich niet tot de orthodoxe mens hoeven te bekeren.

Johannes Paulus II bevestigde zijn ketterij in talloze ontmoetingen met de schismatici. Op 24 februari 2000 ontmoette Johannes Paulus II de niet-katholieke, schismatieke bisschop van Alexandrië, "Paus" Shenouda III.

 

Johannes Paulus II ontmoet de schismatieke bisschop van Alexandrië, die zich "Paus" Shenouda III noemt

In zijn boodschap aan de schismatieke bisschop noemde Johannes Paulus II hem "Uwe Heiligheid" en zei:

Johannes Paulus II, Boodschap aan "Paus" Shenouda III, 24 februari 2000: "Ik ben dankbaar voor alles wat u gezegd hebt, Uwe Heiligheid... God zegene de Kerk van Paus Shenouda. Dank u."83

Met andere woorden, zei Johannes Paulus II zei: "God zegene de schismatieke kerk!" Dit is een afwijzing van het katholieke geloof. De Schrift vertelt ons specifiek dat we niet tegen ketters mogen zeggen "ga met God” (met andere woorden “God zegene u”).

"Als iemand tot u komt en deze leer niet brengt, neem hem dan niet in huis en zeg hem niet:  ga met God." (2 Johannes 1,10)

Door "God zegene u" te zeggen tegen een valse Kerk, vraagt men God om die valse sekte te vermenigvuldigen en te verspreiden.

Johannes Paulus II en Teoctist (de schismatieke patriarch van Roemenië) veroordeelden in 2002 in een gezamenlijke verklaring hun wederzijdse bekeringspraktijken

Op 12 oktober 2002 hebben Johannes Paulus II en de schismatieke patriarch van Roemenië een gezamenlijke verklaring afgelegd waarin zij elkaar hun iedere poging elkaar te bekeren afkeurden. Zij verklaarden: "Ons doel en ons vurig verlangen is volledige gemeenschap, dus geen inlijving..."84  Dit betekent niet door bekering. Johannes Paulus II gebruikte vaak de zinsnede "geen inlijving of fusie" om aan te geven dat eenheid met de schismatici niet verwezenlijkt wordt door bekering. Bedenk dat deze zinsnede in (de eerder geciteerde) Balamand verklaring met de schismatieke "orthodoxen" in precies dezelfde betekeniswerd gebruikt.

Teoctist, de schismatieke patriarch van Roemenië, had al in 1999 onthuld dat Johannes Paulus II een grote donatie aan zijn niet-katholieke kerk had gedaan.85  Zenit News Service en anderen (zie het krantenknipsel hierboven) meldden dat de donatie van Johannes Paulus II aan de schismatieke patriarch $100.000 bedroeg!

"De Roemeense orthodoxe geestelijkheid zei vandaag dat Johannes Paulus II $100.000 heeft gedoneerd voor de bouw van een orthodoxe kathedraal, die plaats biedt aan 2000 mensen, aldus Agence France-Presse.”86

Paus Innocentius III, Vierde Lateraans Concilie, Constitutie 3 over Ketters, 1215: “Bovendien besluiten wij gelovigen die ketters ontvangen, verdedigen, of hun steun verlenen aan excommunicatie te onderwerpen.”87

In de toespraak van Johannes Paulus II op dezelfde dag als hun Gemeenschappelijke Verklaring, zei hij tegen de schismatieke patriarch Teoctist: “Het doel is… om te komen tot een eenheid die noch een inlijving noch een fusie inhoudt...”88

Johannes Paulus II heeft zijn toehoorders dus publiekelijk herhaalde malen verzekerd dat katholieken niet moeten proberen om niet-katholieken te bekeren en dat het katholieke geloof niet nodig is om zalig te worden.

Paus Pius IX, Nostis et Nobiscum (# 10), 8 december 1849: "Zorg er vooral voor dat de gelovigen doordrongen zijn van de waarheid van de leer dat het katholieke geloof noodzakelijk is voor het bereiken van het heil."89

In dezelfde toespraak tot de schismatieke patriarch van Roemenië heeft Johannes Paulus II deze ongelooflijke uitspraak gedaan:

"De katholieke Kerk erkent van haar kant de zending die de orthodoxe Kerken moeten uitvoeren in de landen waar zij al eeuwenlang geworteld zijn. Zij wil niets anders dan hen bij deze zending te helpen..."90

Volgens Johannes Paulus II is dat dus de betekenis van het pausschap, en de waarde van de dogmatische verklaringen die de afgelopen 1000 jaar door de  schismatici zijn verworpen! En zo staat hij tegenover echtscheiding en hertrouwen! En zo weten dan we weer wat de functie van de Katholieke Kerk is, volgens Johannes Paulus II. Volgens deze afvallige heeft dat allemaal niets te betekenen en er zou eigenlijk geen geloof aan moeten worden gehecht, omdat "de Kerk" niets anders wil dan deze mensen in schisma en buiten haar leerstellingen te houden.

Paus Gregorius XVI, 27 mei 1832: " Laat u niet bedriegen, mijn broeder; als iemand een schismaticus volgt, zal hij de erfenis van het koninkrijk Gods niet verwerven."91

Paus Leo XII, Encycliek, 24 mei 1824: "Wij richten ons tot allen die nog steeds verwijderd zijn van de ware Kerk en de weg naar het heil. In deze universele vreugde ontbreekt één ding: dat.... u het oprecht eens zou kunnen zijn met de moederkerk, buiten wiens leringen er geen heil is."92

Paus Leo XII, Ubi Primum (# 14), 5 mei 1824:
“Het is onmogelijk dat de enige ware God, die de Waarheid zelf is, de beste, de alwijze Gever en Beloner van goede mensen, alle sekten goedkeurt die valse leerstellingen belijden die vaak onverenigbaar en tegenstrijdig zijn, en eeuwige beloningen geeft aan hun leden... door goddelijk geloof belijden wij één Heer, één geloof, één doopsel… Daarom belijden wij dat er geen heil is buiten de Kerk.”93

Paus Pius XI, Mortalium Animos (# 11), 6 januari 1928:
"Alleen de Katholieke Kerk is het, die de ware eredienst bewaart… wie daar niet binnengaat,  of wie Haar verlaat, is van de hoop op leven en heil vervreemd."94

Hier zien we Johannes Paulus II en de schismatieke patriarch Teoctist op gelijkwaardige stoelen zitten.

Dit is een andere daad waarmee Johannes Paulus II zich liet zien dat hij de "orthodoxe" ketterij van de gelijkwaardigheid van alle bisschoppen aanvaardde. Johannes Paulus II was van mening dat het geen probleem is als men het oppergezag van de bisschop van Rome ontkent.

In de zomer van 2003 heeft Johannes Paulus II opnieuw het proselitisme onder de oosterse schismatici verworpen.

Johannes Paulus II, Ecclesia in Europa, Post-synodale Apostolische Exhortatie, 28 juni 2003: "Tegelijkertijd wil ik de herders en onze broeders en zusters van de orthodoxe Kerken er nogmaals van verzekeren dat de nieuwe evangelisatie op geen enkele wijze verward mag worden met proselitisme..."95

Paus Pius IX,Vaticaans Concilie I, Sessie 4, hoofdstuk 3, ex cathedra:
“Wij leren en verklaren derhalve: De Roomse Kerk bezit overeenkomstig de verordening van de Heer de voorrang van het gewone gezag boven alle andere Kerken...  Dat is de leer van de katholieke waarheid, waarvan niemand kan afwijken, zonder schade te lijden aan dit geloof en aan zijn heil."96

Deze onfeilbare omschrijving van het Vaticaan verklaart dat iedereen die afwijkt van het dogma van het pausdom (dat de Paus van Rome het hoogste gezag heeft in de Kerk van Christus), zoals de "orthodoxe"   schismatici en de protestanten, zijn geloof en verlossing niet kan behouden. Toch vertelt Johannes Paulus II ons dat de orthodoxe schismatici en de protestanten niet alleen hun geloof en verlossing kunnen behouden, terwijl ze het pausdom ontkennen, maar ook niet in het pausdom hoeven te geloven. Hij, die dit dogma van het Vaticanum I verwierp, was een complete ketter.

Johannes Paulus II die verklaart dat er een een Gemeenschap en Eenheid van Geloof met niet-katholieke sekten bestaat.

In zijn encycliek Ut Unum Sint  verklaart  Johannes Paulus II zestien keer dat zijn "Kerk" in gemeenschap is met niet-katholieke sekten, en acht keer stelt hij dat hij hetzelfde geloof heeft als niet-katholieke sekten.

Johannes Paulus II, Ut Unum Sint (# 62), 25 mei 1995, sprak hier over de niet-katholieke en schismatieke patriarch van Ethiopië: "Toen de eerbiedwaardige patriarch van de Ethiopische Kerk, Abuna Paulos, mij bezocht in Rome op 11 juni 1993, onderstreepten we samen de sterke gemeenschap die tussen onze beide Kerken bestaat: "Wij delen het geloof dat door de apostelen is overgeleverd... bovendien kunnen we  bevestigen dat we het ene geloof in Christus hebben..."97

Paus St. Leo de Grote, Preek 129:
“Daarom, aangezien er buiten de Katholieke Kerk niets volmaakt is, niets onbesmet… worden wij op geen enkele wijze vergeleken met hen die gescheiden zijn van de eenheid van het Lichaam van Christus; wij zijn niet in gemeenschap verbonden.”98

Wanneer Johannes Paulus II beweert dat hij hetzelfde geloof en dezelfde gemeenschap heeft als niet-katholieke sekten, beweert hij dat hij een niet-katholiek is.

Johannes Paulus II gaf een relikwie aan de schismatieke Karekin II, en hij verklaarde dat zijn sekte de "Bruid van Christus" is

 Johannes Paulus II gaf Karekin II, het hoofd van de schismatieke kerk in Armenië, ook een relikwie van de heilige Gregorius de Verlichter.

Johannes Paulus II geeft een relikwie van St. Gregorius de Verlichter aan het hoofd van de schismatieke "Kerk" in Armenië.

Johannes Paulus II, Homilie aan de schismatieke patriarch Karekin II, 10 november 2000: ".... Het verheugt mij dat ik aan Uwe Heiligheid een relikwie van de heilige Gregorius de Verlichter kan teruggeven... Het relikwie zal worden geplaatst in de nieuwe kathedraal die nu in aanbouw is... Ik hoop dat de nieuwe kathedraal de Bruid van Christus in Armenië met nog grotere pracht zal tooien..."99

St. Gregorius de Verlichter (ca. 257-332  A.D.) was de "apostel van Armenië", degene die het ware christelijke geloof (het katholieke geloof) in Armenië verbreidde:

"In nauwe samenwerking met koning Tiridates vernietigde St. Gregorius de Verlichter alle oude heidense heiligdommen in Armenië, allereerst die van de godin Anahit en de god Tir, naar wie de koning was vernoemd. Op hun plaats werden kruizen geplaatst. Een zeer groot aantal mensen werden gedoopt."100

Door het relikwie van deze grote christelijke apostel van Armenië aan de schismatici te geven, gaf Johannes Paulus II duidelijk aan dat hij de schismatici beschouwde als bezitters van het ware christelijke geloof - het ware geloof dat de heilige Gregorius de Verlichter had. Verder kunnen we in de homilie hierboven zien dat Johannes Paulus II de schismatieke orthodoxe kerk "de Bruid van Christus" noemde, een titel die voorbehouden is aan de Katholieke Kerk!

De Ketterij van Johannes Paulus II met de Anglicaanse Sekte

Omdat Margaret Clitherow weigerde de anglicaanse sekte en haar "Mis" te aanvaarden - maar in plaats daarvan, in strijd met de strafwetten, katholieke priesters in haar huis uitnodigde - werd ze gemarteld en onder een grote deur met zware gewichten doodgedrukt. Deze wijze van executie is zo pijnlijk dat ze een "strenge en zware straf" wordt genoemd. Ze onderging het allemaal omdat ze het anglicaanse geloof niet wilde aannemen. De sekte van Vaticanum II leert echter dat de anglicanen mede-"christenen" zijn die geen bekering nodig hebben en wier ongeldige "bisschoppen" eigenlijk ware bisschoppen van de Kerk van Christus zijn. De sekte van Vaticanum II leert dat haar martelaarschap zinloos was.

Johannes Paulus II gaat naar de Anglicaanse Kathedraal en neemt deel aan de verering van de Anglicaanse sekte - formele ketterij door daden

Johannes Paulus II die in 1982 in de anglicaanse kathedraal van Canterbury sprak. 101

Johannes Paulus II die de Engelse Martelaren bespot door zijn gezamenlijk gebed met de Anglicaanse "Aartsbisschop" van Canterbury, 1982

Johannes Paulus II in gemeenschappelijk gebed met de schismatieke en ketterse "aartsbisschop" van Canterbury (een anglicaan), gewoon een leek, die zich als bisschop voordoet.

Op 29 mei 1982 knielde Johannes Paulus II in de anglicaanse kathedraal tijdens een "interreligieus gebed" met de "aartsbisschop" van Canterbury, Robert Runcie, en dreef zo de spot met het martelaarschap van zovele katholieke heiligen die heldhaftig hun bloed hebben vergoten, in plaats van de valse anglicaanse sekte te aanvaarden of deel te nemen aan een valse eredienst.

Paus Pius IX, Neminem vestrum (# 5), 2 februari 1854: "Wij hechten eraan dat u weet dat diezelfde monniken Ons een prachtige belijdenis van het katholieke geloof en de katholieke leer hebben gegeven... Zij hebben de voorschriften en decreten die de pausen en de heilige congregaties afkondigden of nog zouden afkondigen - met name die welke communicatio in divinis (gemeenschap in heilige zaken) met schismatici verbieden - van harte erkend en vrijelijk ontvangen." 102

Johannes Paulus II Schonk het Bisschopskruis aan het hoofd van de Anglicaanse Sekte, een Leek

In 2003 schonk Johannes Paulus II het bisschopskruis aan Rowan Williams, de anglicaanse "aartsbisschop" van Canterbury.

Johannes Paulus II kust de ring van Rowan Williams, het hoofd van de Anglicaanse sekte, aan wie hij ook een bisschopskruis schonk, ofschoon Williams gewoon een leek is.

Voor degenen die het niet weten, de anglicaanse niet-katholieke sekte heeft zelfs geen geldige priesters of geldige bisschoppen. Paus Leo XIII heeft onfeilbaar verklaard dat de anglicaanse wijdingen ongeldig zijn.

Paus Leo XIII, Apostolicae Curae, 13 september 1896, ex cathedra: “... doen wij uitspraak en verklaren wij uit eigen beweging en met zekere kennis, dat de wijdingen, volgens de anglicaanse ritus verricht, volstrekt ongeldig en ten enenmale nietig zijn ..."103

Behalve dat anglicaanse "priesters" en "bisschoppen" niet-katholieke ketters en schismatici zijn, zijn ze dus leken. Maar na de verkiezing van de nieuwe anglicaanse "aartsbisschop" van Canterbury (Rowan Williams), vaardigde Johannes Paulus II de afvallige Walter Kasper af om deze niet-katholieke leek een bisschopskruis te geven en een telegram met een adhesiebetuiging! Dit is zo ketters dat er bijna geen woorden voor zijn.

De anglicaanse "aartsbisschop" van Canterbury Rowan Williams aan Johannes Paulus II, 4 oktober 2003: "In 1966 gaf Paus Paulus VI zijn eigen bisschopsring aan aartsbisschop Michael Ramsey. Deze ring is door zijn opvolgers gekoesterd en nu draag ik hem. Ik ben blij u te kunnen bedanken voor de persoonlijke gave van het bisschopskruis, dat mij werd geschonken ter gelegenheid van mijn installatie eerder dit jaar. Bij de aanvaarding van mijn nieuwe ambt heb ik dat teken van een gezamenlijke taak zeer gewaardeerd..."104

Het bisschopskruis is een traditioneel katholiek symbool van bisschoppelijk gezag. Door de schenking van dit kruis aan de afvallige Rowan Williams - die ook een voorstander is van de wijding van vrouwelijke priesters en homoseksuelen - ontkende Johannes Paulus II niet alleen botweg de onfeilbare uitspraak van Paus Leo XIII over de ongeldigheid van anglicaanse wijdingen, maar maakte hij ook een schertsvertoning van de katholieke dogma's over het pausschap en de Kerk van Christus.

En wat deze handelwijze van Johannes Paulus II nog ongelooflijker maakt is het feit dat het Williams zelf verboden is om "communie"-diensten te houden in 350 anglicaanse parochies vanwege zijn opvatting over vrouwelijke priesters!105  Maar dat weerhield Johannes Paulus II niet; hij zette de afvalligheid gewoon voort.

Johannes Paulus II gaf zelfs te kennen dat de niet-katholieke leek Williams de legitieme bisschop van de "Zetel van Canterbury" is.

Johannes Paulus II, "Aan de hoogeerwaarde en geachte Rowan Williams, Aartsbisschop van Canterbury", 4 oktober 2003: "Deze ontmoetingen waren een poging de banden tussen de Zetel van Canterbury en de Apostolische Stoel te vernieuwen... Het is de trouw aan Christus die ons dwingt te blijven zoeken naar een volledige zichtbare eenheid en passende manieren om, waar mogelijk, tot een gemeenschappelijk getuigenis en zending te komen... Ik bid om een hernieuwde uitstorting van de Heilige Geest over u ... Moge God u bewaren, over u waken en u altijd begeleiden bij de uitoefening van uw verheven taak."106

Zoals hierboven is te zien, kuste Johannes Paulus II tijdens een ontmoeting met Rowan Williams ook zijn ring, wat opnieuw aantoonde dat Johannes Paulus II deze niet-katholieke leek erkende als een legitieme bisschop in de Kerk van Christus. Johannes Paulus II bespotte Jezus Christus, de Katholieke Kerk en alle Engelse martelaren, die vreselijke martelingen moesten ondergaan omdat ze weigerden het katholicisme te verloochenen en anglicaans te worden. Met deze daad verwierp Johannes Paulus II de leer van de Katholieke Kerk over het bisschopsambt, de priesterwijding, de apostolische opvolging en de eenheid van de Kerk.

Johannes Paulus II ging naar de Lutherse Tempel

Johannes Paulus II in de lutherse tempel in 1983

In 1983 bezocht Johannes Paulus II een lutherse tempel ter gelegenheid van de 500ste herdenkingsdag van de geboorte van Maarten Luther. Dit is weer een ketterse daad - deelname aan de erediensten van een niet-katholieke religie en de herdenking van een aartsketter - hetgeen absoluut bewijst dat Johannes Paulus II geen katholiek was.

Johannes Paulus II prees Luther, Calvijn, Zwingli en Hus

 Johannes Paulus II prees ook de grootste vijanden die de katholieke kerk ooit heeft gekend, onder wie de protestantse revolutionairen Luther en Calvijn. In oktober 1983 zei Johannes Paulus II, toen hij over Maarten Luther sprak: “Tot op de dag van vandaag ervaart onze wereld nog zijn grote invloed op de geschiedenis."107  En op 14 juni 1984 prees Johannes Paulus II Calvijn als iemand die probeerde "de Kerk meer getrouw te doen zijn aan de wil van de Heer."108  Het begunstigen, ondersteunen en verdedigen van de ketters betekent dat je zelf een ketter bent. De ergste ketters uit de kerkgeschiedenis, zoals Luther en Calvijn, loven, gaat verder dan ketterij.

Paus Gregorius XVI, Encycliek, 8 mei 1844:
"Maar later was nog meer voorzichtigheid geboden toen de lutheranen en calvinisten het waagden om zich met een bijna ongelofelijke verscheidenheid aan dwalingen te verzetten tegen de onveranderlijke geloofsleer. Ze lieten geen middel onbeproefd om de gelovigen te misleiden met perverse interpretaties van de heilige boeken..."109

Johannes Paulus II prees ook de beruchte ketters Zwingli en Hus. Hij ging zelfs zover door te zeggen dat Johannes Hus, die door het Concilie van Konstanz als ketter werd veroordeeld, een man van "onfeilbare persoonlijke integriteit" was!110

Johannes Paulus II heeft de Vaticaans-Lutherse  Overeenkomst inzake de Rechtvaardiging goedgekeurd

Op 31 oktober 1999 schudden "kardinaal" Edward Cassidy en de lutherse "bisschop" Christian Krause elkaar de hand bij de ondertekening van de gemeenschappelijke verklaring over de rechtvaardigingsleer in Augsburg, Duitsland. In dit door Johannes Paulus II goedgekeurde akkoord staat dat de rechtvaardiging alleen plaatsvindt door het "geloof" (Bijlage, 2, C); dat de veroordelingen van het Concilie van Trente niet langer van toepassing zijn op de lutheranen (#13); dat geen van de lutherse leerstellingen van de Gemeenschappelijke Verklaring, met inbegrip van de ketterij van de Rechtvaardiging door het geloof alleen en tal van andere lutherse ketterijen, door Trente wordt veroordeeld (#41). Kortom, deze overeenkomst tussen de "Kerk" van Johannes Paulus II en de lutherse sekte verwerpt het dogmatische Concilie van Trente ten stelligste. Dit is een duidelijke verklaring dat de sekte van Johannes Paulus II een protestantse sekte is. (Verderop in dit boek staat er een hoofdstuk over deze ongelofelijk ketterse overeenkomst.)

Johannes Paulus II, 19 jan. 2004, Tijdens een bijeenkomst met lutheranen uit Finland: “… Ik wil mijn dankbaarheid uitspreken voor de oecumenische vooruitgang die katholieken en lutheranen hebben geboekt in de vijf jaar sinds de ondertekening van de Gezamenlijke Verklaring over de Rechtvaardigingsleer.”111

Johannes Paulus II leerde dat niet-katholieken de communie kunnen ontvangen

Johannes Paulus II leerde ook dat niet-katholieken rechtmatig de Heilige Communie mogen ontvangen. In canon 844.3 van zijn Codex van Canoniek Recht uit 1983 staat dat:

"Katholieke bedienaren zijn geoorloofd de sacramenten van boete, Eucharistie en ziekenzalving toe te dienen aan leden van oosterse kerken die niet in volledige gemeenschap leven met de Katholieke Kerk..."112

Het idee dat niet-katholieken rechtmatig de Heilige Communie of de andere sacramenten kunnen ontvangen is in strijd met de leer die al 2000 jaar in de Katholieke Kerk wordt onderwezen.

Paus Pius IX, Amantissimus (# 3), 8 april 1862:
"... wie eet van het Lam en geen lid van de Kerk is, heeft het ontheiligd."113

Wat met name belangrijk is aan deze ketterij van Johannes Paulus II (dat het geoorloofd is om de Heilige Communie aan niet-katholieken te geven) is het feit dat het ook in zijn nieuwe catechismus, paragraaf # 1401, voorkomt. Dit document werd afgekondigd door de zogenaamde hoogste apostolische autoriteit van Johannes Paulus II. In zijn constitutie Fidei Depositum kondigde Johannes Paulus II zijn nieuwe catechismus af met behulp van zijn "apostolisch gezag", en hij verklaarde dat deze catechismus een "zekere norm is om het geloof te onderwijzen".

Johannes Paulus II, Fidei Depositum, 11 oktober 1992:
“De Catechismus van de Katholieke Kerk die ik op 25 juni jl. heb goedgekeurd en waarvan ik vandaag krachtens apostolisch gezag het verschijnen verorden, is een uiteenzetting van het geloof van de kerk en van de katholieke leer… Ik verklaar dat deze catechismus een betrouwbare leidraad is bij het geloofsonderricht.”114

De catechismus van Johannes Paulus II is geen betrouwbare leidraad bij het geloofsonderricht. Het is een betrouwbare leidraad voor ketterij-onderricht. Johannes Paulus II verklaarde dat zijn catechismus een betrouwbare leidraad is bij het geloofsonderricht en deed voorkomen alsof deze verklaring werd gedaan vanaf de Stoel van Petrus. Maar omdat wij weten dat zijn catechismus zeker geen betrouwbare leidraad is, weten we ook dat hij niet op de Stoel van Petrus zit. Een paus kan niet dwalen als hij spreekt vanaf de Apostolische Stoel, dat wil zeggen als hij met apostolisch gezag spreekt vanaf de Stoel van Petrus.

Paus Pius IX, Vaticaans Concilie I, ex cathedra: "… in de Apostolische Stoel is de katholieke godsdienst altijd ongeschonden bewaard gebleven en de heilige leer in ere gehouden."115

Paus Pius IX, Vaticaans Concilie I, ex cathedra:
"Deze gave van de waarheid en een nimmer falend geloof werd dus door God verleend aan Petrus en zijn opvolgers in deze Stoel..."116

We hebben al eerder besproken dat ook Vaticanum II al de ketterij onderwees dat niet-katholieken het Heilige Communie mogen ontvangen. Ook Johannes Paulus II heeft deze leer in Ut Unum Sint met instemming becommentarieerd:

Johannes Paulus II, Ut Unum Sint (# 58), 25 mei 1995:
“...Vanwege de bestaande nauwe sacramentele banden tussen de Katholieke Kerk en de orthodoxe Kerken…  heeft de Katholieke Kerk… in het verleden vaak een mildere gedragsregel toegepast en doet zij dat nu nog door deelneming aan de sacramenten en andere vieringen en heilige zaken toe te staan en zo aan allen de heilsmiddelen te verschaffen en getuigenis af te leggen van de onderlinge liefde van de christenen… Nooit mag men de ecclesiologische dimensie van de deelneming aan de sacramenten, vooral aan de heilige Eucharistie, uit het oog verliezen.”117

Hij wijst op de "ecclesiologische implicaties" van de deelname aan de sacramenten door de "orthodoxen". Hij impliceert hier dat ze deel uitmaken van dezelfde Kerk.

Johannes Paulus II leerde dat niet-Katholieke sekten een middel tot verlossing zijn

In navolging van Vaticanum II heeft Johannes Paulus II ook geleerd dat niet-katholieke sekten een middel tot verlossing zijn, wat ketterij is.

Johannes Paulus II, Nieuwe Catechismus, paragraaf 819, waarin gesproken wordt over niet-katholieke kerken: "De Geest van Christus bedient zich van deze kerken en kerkelijke gemeenschappen als heilsmiddelen..."118

Paus Pius IV, geloofsbelijdenis, Concilie van Trente, ex cathedra: "Dit ware katholieke geloof, waarbuiten niemand kan worden gered...  en wat ik nu belijd en waaraan ik getrouw vasthoud..."119

Johannes Paulus II leerde dat niet-Katholieke sekten Heiligen en Martelaren hebben

Johannes Paulus II leerde herhaaldelijk dat niet-katholieke sekten heiligen en martelaren hebben.

Johannes Paulus II, Ut Unum Sint (# 84), 25 mei 1995, gaat over niet-katholieke "Kerken":
"Hoewel op onzichtbare wijze, is de verbondenheid tussen onze gemeenschappen, zij het nog onvolledig, werkelijk en stevig gevestigd op de volle gemeenschap van de heiligen - van hen die aan het einde van een leven dat trouw was aan de genade, in gemeenschap zijn met Christus in heerlijkheid. Deze heiligen komen van alle Kerken en kerkelijke Gemeenschappen DIE HUN TOEGANG GAVEN TOT DE GEMEENSCHAP DER VERLOSSING."120

Dit is onbetwistbare, onmiskenbare ketterij. Het is een artikel van goddelijk en katholiek geloof dat zij die niet in de katholieke kerk zijn, zelfs als zij bloed vergieten in de naam van Christus, niet gered kunnen worden.

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, ex cathedra:
“En niemand… ook al heeft hij voor de naam van Christus zijn bloed vergoten, kan worden gered, als hij niet in de schoot en eenheid van de Katholieke Kerk blijft."121

Dit plechtig vastgestelde dogma van het Concilie van Florence werd herhaald door Paus Pius XI:

Paus Pius XI, Rappresentanti in terra (# 99), 31 december 1929: "Het is heel opvallend dat in het leven van talrijke heiligen, die de Kerk, en zij alleen, voortbrengt, in wie het doel van een christelijke opvoeding perfect wordt gerealiseerd..."122

Een meer specifieke en expliciete ontkenning van dit specifieke dogma dan Ut Unum Sint #84 van Johannes Paulus II (zie hierboven) is moeilijk voor te stellen.

Paus Gregorius XVI, Summo Iugiter Studio, 27 mei 1832:
"Tenslotte proberen sommige van deze misleide mensen zichzelf en anderen ervan te overtuigen dat de mens niet alleen gered wordt in de katholieke godsdienst, maar dat zelfs ketters het eeuwig leven kunnen verwerven.”123

Merk ook op dat de manifeste ketter Johannes Paulus II in Ut Unum Sint #84 niet alleen verklaart dat "heiligen" voortkomen uit niet-katholieke Kerken (duidelijke ketterij), maar dat hij verder gaat dan dat en zegt dat zulke niet-katholieke sekten "hun het heil brachten": "de Kerken en kerkelijke Gemeenschappen die hen toegang gaven tot de gemeenschap van het heil."

Johannes Paulus II, Ut Unum Sint (# 83), 25 mei 1995:
"Alle christelijke gemeenschappen weten dat het gehoorzamen aan die wil en het overwinnen van die hindernissen, dankzij de kracht van de Geest, niet buiten hun bereik ligt. Zij hebben allemaal martelaren voor het christelijk geloof."124

Johannes Paulus II, Toespraak tot de schismatieke niet-katholieke patriarch Karekin II, 9 november 2000:
“Ik dank Uwe Heiligheid nogmaals voor uw bereidheid om deel te nemen aan die liturgie in de persoon van uw vertegenwoordiger. In feite is 'de oecumene van de heiligen en van de martelaren misschien wel de meest overtuigende vorm van oecumene. De communio sanctorum klinkt luider dan de dingen die ons verdelen.'"125

Johannes Paulus II, Ut Unum Sint (# 1), 25 mei 1995:
“Het moedige getuigenis van zoveel martelaren van onze eeuw, onder wie leden van Kerken en kerkelijke Gemeenschappen die niet in volle gemeenschap met de katholieke Kerk zijn, geeft nieuwe kracht aan de oproep van het Concilie en herinnert ons aan onze plicht om naar zijn aansporing te luisteren en deze in praktijk te brengen.”126

Johannes Paulus II, Salvifici Doloris (# 22), 11 februari 1984:
“De verrijzenis van Christus heeft "de heerlijkheid van de toekomstige wereld" geopenbaard en tevens ‘de heerlijkheid van het kruis’ bevestigd: dieheerlijkheid die juist in het lijden van Christusligt besloten en die in het verleden en in het heden dikwijls in het lijden van de mens als uiting van zijn geestelijke grootheid weerspiegeld is. Men dient deze heerlijkheid niet slechts in de martelaren voor het geloof te erkennen, maar ook in talrijke andere mensen, die soms, ofschoon zij niet in Christus geloven, omwille van de waarheid of een andere rechtvaardige zaak mishandeld worden en hun leven offeren. In de kwellingen van al deze mensen wordt op hel bijzondere wijze de grote waardigheid van de mens bevestigd.”127 

John Paul II, Angelus toespraak, 19 september 1993:
"In de uitgestrektheid van Oost-Europa kan ook de orthodoxe Kerk aan het eind van deze eeuw terecht zeggen wat de Kerkvaders over de vroege verbreiding van het evangelie verkondigden: 'Sanguis martyrum - semen Christianorum' [het bloed van de martelaren is het zaad van de christenen].”128

Johannes Paulus II, Tertio Millennio Adveniente (# 37), 10 november 1994:
“Het getuigen van Christus, zelfs als het komt tot het vergieten van bloed,  is tot een gemeenschappelijk erfdeel geworden voor katholieken, orthodoxen, anglicanen en protestanten, zoals Paulus VI in zijn homilie bij de heiligverklaring van de Oegandese martelaren reeds opmerkte.”129

Johannes Paulus II, Tertio Millennio Adveniente (# 37), 10 november 1994:
“… moeten de plaatselijke kerken al het mogelijke doen om de herinnering niet verloren te laten gaan aan hen die het martelaarschap hebben ondergaan, en voor deze herinnering de nodige documentatie bijeen te brengen. En dat zal ongetwijfeld een duidelijk oecumenisch karakter hebben. Misschien is de meest overtuigende vorm van oecumene die van de heiligen, de martelaren. De stem van de communio sanctorum klinkt luider dan van alles wat verdeeldheid veroorzaakt.”130   

Johannes Paulus II, Ut Unum Sint (# 84), 25 mei 1995:
“In een theocentrische visie hebben wij christenen al een gemeenschappelijk martyrologium. Dit bevat ook de martelaren van onze eeuw, talrijker dan men zou denken..."131

Johannes Paulus II, Ut Unum Sint (# 84), 25 mei 1995:
“In de uitstraling van het ‘erfgoed der heiligen’, die tot alle gemeenschappen horen, verschijnt de 'dialoog van de bekering' tot volledige en zichtbare eenheid als een bron van hoop. Deze universele aanwezigheid van de heiligen is in feite een bewijs van de transcendente macht van de Geest.”132

Johannes Paulus II, Algemene Audiëntie, 12 mei 1999:
"De christenen van allerlei kerkgenootschappen in Roemenië zijn verbonden door hun ervaring met het martelaarschap. De orthodoxen, katholieken en protestanten hebben een gezamenlijk getuigenis van Christus afgelegd door het offer van hun leven."133

Dit is allemaal herhaalde, publieke en formele ketterij. En dan te bedenken dat sommige "traditionalisten" de brutaliteit hebben om te beweren dat Johannes Paulus II nog nooit een dogma heeft ontkend!
Wat een schande en een leugen! Alleen al deze ketterij, zonder rekening te houden met alle andere, bewijst dat hij geen katholiek was. Het bewijst dat Johannes Paulus II het plechtig vastgestelde dogma (van het Concilie van Florence, hierboven vermeld) ronduit verwerpt, namelijk het dogma dat niet-katholieken niet gered kunnen worden, zelfs niet als zij hun bloed voor Christus vergieten.

Paus Pelagius II, brief (2) Dilectionis vestrae, 585:
"Degenen die niet bereid waren om eensgezind te zijn in de Kerk van God, kunnen niet bij God blijven; ook al branden ze, overgegeven aan vlammen en vuur, of worden ze voor wilde dieren gegooid en leggen ze hun leven neer, toch zal er voor hen niet die kroon van het geloof zijn, maar de straf voor ongeloof, geen glorieuze vruchten (van godsdienstige deugdzaamheid), maar de ondergang in wanhoop. Zo iemand kan worden gedood; hij kan niet worden gekroond."134

Johannes Paulus II keurde de praktijk van Misdienettes goed

 

Johannes Paulus II met misdienettes

Johannes Paulus II keurde ook de praktijk van misdienettes goed, een praktijk die in kerken van Vaticanum II welig tiert. De praktijk van misdienettes werd door Paus Benedictus XIV, Paus St. Gelasius en Paus Innocentius IV als kwalijk veroordeeld.

Paus Benedictus XIV, Encycliek, 26 juli 1755:
"Paus Gelasius veroordeelt in zijn negende brief aan de bisschoppen van Lucania de kwalijke praktijk die was voorgesteld om vrouwen de priester te laten dienen bij de viering van de Mis. Aangezien dit misbruik zich onder de Grieken had verspreid, verbood Innocentius IV het ten strengste in zijn brief aan de bisschop van Tusculum: 'Vrouwen moeten het niet wagen om aan het altaar te dienen; deze bediening moet vrouwen ten enenmale geweigerd worden. Ook wij hebben deze praktijk in dezelfde bewoordingen verboden in Onze vaak herhaalde constitutie..."135

Johannes Paulus II heeft ook mensen "heilig verklaard" die de ketterijen van Vaticanum II, de Nieuwe Mis en godsdienstig relativisme aanvaardden. Het is onmogelijk dat een ware paus dit doet, aangezien heiligverklaringen door ware pausen onfeilbaar zijn. Ook dit bewijst nogmaals dat Johannes Paulus II geen ware paus was.

Johannes Paulus II veroordeelde ook de kruistochten. De kruistochten werden plechtig goedgekeurd door vier concilies en meer dan tien pausen, waaronder paus Urbanus II, paus Callistus II en paus Alexander III, Paus Callistus III, Paus Clemens V en nog anderen.

Johannes Paulus onderscheiden door Vrijmetselaars

Johannes Paulus II ontvangt de B'nai B'rith (Vrijmetselaarsloge van New York) op 22 maart 1982

In december 1996 verleende het Grootoosten van de Italiaanse Vrijmetselarij Johannes Paulus II haar hoogste onderscheiding, de Orde van Galilea, als dank voor de inspanningen die hij zich had getroost ter ondersteuning van de idealen van de vrijmetselarij. De vertegenwoordiger van de Italiaanse Vrijmetselarij merkte op dat Johannes Paulus II de eer verdiende omdat hij "de waarden van de universele vrijmetselarij had bevorderd: broederlijkheid, respect voor de waardigheid van de mens en de geest van verdraagzaamheid, centrale punten in het leven van de ware vrijmetselaars."136

Johannes Paulus II maakte zijn verontschuldigingen aan communistisch China

Op 24 oktober 2001 maakte Johannes Paulus II zijn verontschuldigingen aan communistisch China. Jawel, Johannes Paulus II maakte zijn verontschuldigingen aan het duivelse communistische regime van China voor het onrecht dat de katholieken zouden hebben gepleegd! Hij prees zelfs de sociale rechtvaardigheid van het communistische China.

Johannes Paulus II, 24 oktober 2001: "De Katholieke Kerk heeft respect voor deze indrukwekkende aanpak en vooruitziende planning... De Kerk hecht veel belang aan de waarden en doelstellingen die ook voor het moderne China van fundamenteel belang zijn: solidariteit, vrede, sociale gerechtigheid..."137

Sociale rechtvaardigheid in China omvat een eenkindpolitiek, die wordt opgelegd door gedwongen abortus en voorbehoedsmiddelen. Behalve dat de Chinese regering katholieken opsluit, martelt en vermoordt, worden er jaarlijks ook nog eens miljoenen kinderen afgeslacht.

Johannes Paulus II zei dat de Katholieke Kerk en China twee oude instellingen zijn die "niet tegenover elkaar staan."138 Het prijzen van de sociale rechtvaardigheid van het communistische China gaat verder dan ketterij; het is satanisch.

Johannes Paulus II promootte de evolutietheorie

Op 22 oktober 1996 verklaarde Johannes Paulus II dat evolutie "meer is dan alleen maar een hypothese."139 Dit betekent dat hij evolutie voor waar aannam.

Johannes Paulus II zei dat de hemel, de hel en het vagevuur geen werkelijke plaatsen zijn

In een reeks toespraken in de zomer van 1999, die in de officiële Vaticaanse krant zijn verschenen, zei Johannes Paulus II dat de Hemel, de Hel en het Vagevuur geen werkelijke plaatsen zijn.

Tijdens zijn algemene audiëntie op 21 juli 1999 zei Johannes Paulus II dat de hemel geen werkelijke plaats is.140

Op 28 juli 1999, zei Johannes Paulus II:

1) "Het is precies deze tragische situatie die de christelijke leer duidelijk maakt wanneer zij spreekt over de eeuwige verdoemenis van de hel. Het is geen straf die van buitenaf door God wordt opgelegd, maar een ontwikkeling van vooronderstellingen waar de mensen in dit leven al vanuit zijn gegaan."141

2) "Door gebruik te maken van beelden, presenteert het Nieuwe Testament de plaats die bestemd is voor de boosdoeners als een vurige oven, waar mensen 'wenen en tandenknarsen'... De beelden van de hel die de Heilige Schrift ons voorlegt, moeten correct worden geïnterpreteerd. Ze tonen de volledige frustratie en leegte van een leven zonder God. In plaats van een oord geeft de hel de toestand aan van hen die zich uit vrije wil en definitief van God, de bron van alle leven en vreugde, afkeren."142

3) "Eeuwige verdoemenis blijft een reële mogelijkheid, maar zonder een speciale goddelijke openbaring weten we niet of er ook werkelijk mensen verdoemd zijn, en zo ja, wie. De gedachte aan de hel - en nog minder het oneigenlijk gebruik van bijbelse beelden - mag niet leiden tot angst of wanhoop, maar is een noodzakelijke en gezonde herinnering aan de vrijheid in het kader van de verkondiging dat de verrezen Jezus Satan heeft overwonnen, en dat Hij ons de Geest van God schenkt, die ons doet roepen 'Abba, Vader!'"143

Deze toespraak van Johannes Paulus II vormt op zich al een formele ketterij. Hij zegt dat we niet weten of mensen verdoemd zijn. Het is een goddelijk geopenbaarde waarheid van het Evangelie dat er mensen zijn die de eeuwige verdoemenis ondergaan, zoals Jezus herhaaldelijk zegt. Bijvoorbeeld:

Matteüs 13, 40-42- “Zoals nu het onkruid wordt bijeengebracht en in het vuur verbrand, zo zal het ook gaan op het einde van de wereld. De Mensenzoon zal zijn engelen uitzenden en zij zullen uit zijn Rijk bijeenbrengen allen die tot zonde verleiden en ongerechtigheid bedrijven om hen in de vuuroven te werpen, waar geween zal zijn en tandengeknars.”

In een korte audiëntie in het Pools aan landgenoten herinnerde Johannes Paulus II aan de leer van de ketter Hans Urs von Balthasar: "Er is een hel, maar misschien is die leeg."144

Op 4 augustus 1999 zei Johannes Paulus II dat het vagevuur geen werkelijke plaats is.145

Paus Pius IV, Concilie van Trente, Sessie 25, 3-4 december 1563: “Omdat de Katholieke Kerk, onderricht door de Heilige Geest, op basis van de heilige Schrift en de oude overlevering van de vaders in de concilies en nu op deze oecumenische Synode heeft geleerd, dat er een reinigingsoord (purgatorium) bestaat en dat de zielen die daar worden vastgehouden door de voorbeden van gelovigen en vooral door het welgevallige Misoffer worden geholpen.”146

Op de bijeenkomst in Assisi op 24 januari 2002 heeft Johannes Paulus II "de Decaloog van Assisi" uitgegeven. Het woord Decaloog betekent "de tien geboden".

Johannes Paulus II, 21 mei 2002: "Wil men bijdragen aan de realisatie van een wereld met meer rechtvaardigheid en solidariteit, moet de noodzaak ter harte worden genomen de 'Decaloog van Assisi' te bevorderen die op 24 januari jl. tijdens de Gebedsdag voor de Vrede is afgekondigd."147

Dus Johannes Paulus II zei dat mensen de nieuwe tien geboden die hij in Assisi uitgevaardigd had, moeten verkondigen.

Johannes Paulus II veranderde de rozenkrans

Johannes Paulus II die een brood vereerd?!

Johannes Paulus II heeft ook de rozenkrans veranderd. In oktober 2002 heeft Johannes Paulus II vijf nieuwe mysteries aan de rozenkrans toegevoegd, de "Mysteries van het Licht" genaamd. In het document dat de mysteries van het licht verkondigt, zegt Johannes Paulus II:

“Iedereen die over Christus gedurende de verschillende fasen van Zijn leven mediteert kan niet anders dan zich in Hem bewust worden van de waarheid over de mens."148

Wanneer wij de geheimen van Christus overdenken, zien wij in Hem niet de waarheid over de mens. Johannes Paulus II zei dit omdat hij verkondigde dat de mens God is; en in het bijzonder, dat de waarheid over de mens is dat hij Jezus Christus is.

Johannes Paulus II leerde dat de mens Christus is

Johannes Paulus II, Eerste Homilie, Het begin van zijn herderlijk ambt, zondag 22 oktober 1978: "Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God" (Mt. 16, 16). Deze woorden werden uitgesproken door Simon, de zoon van Jonas, in de streek van Caesarea Philippi... Deze woorden staan aan het begin van Petrus' zending in de heilsgeschiedenis...

“Op deze dag en op deze plaats moeten dezelfde woorden opnieuw worden uitgesproken en gehoord: ‘Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God.’ Ja, Broeders en zonen en dochters, deze woorden eerst en vooral... wilt nog eens aanhoren, vandaag, op deze gewijde plaats, de woorden die door Simon Petrus werden uitgesproken. Deze woorden bevatten het geloof van de Kerk.  Het zijn deze woorden die de nieuwe waarheid bevatten, meer nog, de laatste en definitieve waarheid over de mens: de zoon van de levende God. ‘U bent de Christus, de Zoon van de levende God.’"149

In zijn allereerste preek als "paus" in 1978, in de toespraak die voor altijd het begin van zijn herderlijk ambt zal markeren, zondag 22 oktober 1978, verkondigde Johannes Paulus II aan de wereld dat de MENS de Christus is, de Zoon van de Levende God, die uit Matteüs 16:16! Hij zei zelfs dat dit een "nieuwe waarheid" is - een nieuwe waarheid die hij hier openbaarde. De woorden "Gij zijt de Christus, de Zoon van de Levende God", uitgesproken door Petrus over Onze Heer Jezus Christus, beschrijven, volgens Johannes Paulus II, de waarheid over de mens. Dat is heel belangrijk, want het bewijst dat de woorden van Onze-Lieve-Vrouw van La Salette zijn uitgekomen.

Onze-Lieve-Vrouw van La Salette, 19 september 1846:
“Rome zal het geloof verliezen en de zetel van de antichrist worden… de Kerk zal verduisterd zijn.”

Johannes Paulus II predikte inderdaad dat de mens in vele opzichten Christus is. De ene keer was het heel subtiel en slim, de andere keer was het heel duidelijk en brutaal. Dit wordt aan het eind van dit boek uitgebreid besproken, maar hier zijn alvast enkele citaten:

Johannes Paulus II, Algemene audiëntie, 22 februari 1984: "... zodat het geweten bevrijd kan worden in de volle waarheid over de mens, die Christus is, 'vrede en barmhartigheid' voor iedereen."150

Johannes Paulus II, homilie, 17 december 1991: " Dierbare broeders en zusters, kijk naar Christus, de Waarheid over de mens..."151

Johannes Paulus II, homilie, 10 december 1989: "...maak recht de weg van de Heer en van de mens..."152

Johannes Paulus II, homilie, 10 augustus 1985: "Vandaag bij de inwijding van uw kathedraal wensen wij vurig dat het een "ware tempel van God en van de mens wordt..."'153

Johannes Paulus II, 25 dec. 1978: "Kerstmis is het feest van de mens."154

Johannes Paulus II, 25 december 2001: "..... laten we in de grot stilstaan en in aanbidding de Nieuwgeboren Verlosser aanschouwen. In hem herkennen we het gezicht van elk pasgeboren kindje...”155

Johannes Paulus II, 25 december 1985: "Wat is genade? Genade is precies de manifestatie van God.... Genade is God als "onze Vader". Het is de Zoon van God.... Het is de Heilige Geest... Genade is, ook, de mens..."156

Johannes Paulus II, 31 maart 1991: "Laat het respect voor de mens volledig zijn... Elk misdrijf tegen een mens is een misdrijf tegen God..."157

John Paul II, 24 januari 2002: "Een misdaad tegen de mens is ongetwijfeld een misdaad tegen God."158

Johannes Paulus II, Toespraak tot de Ambassadeur van Tunesië, 27 mei 2004, p. 8: "....De bescheiden katholieke gemeenschap die in Tunesië woont, heeft van haar kant geen andere ambitie dan te getuigen van de waardigheid van de mens..."159

De "katholieke gemeenschap" in Tunesië heeft geen andere ambitie dan te getuigen van de waardigheid van de mens? Met een zo’n uitspraak geeft Johannes Paulus II opnieuw aan dat de "katholieke" gemeenschap in Tunesië niet de wens heeft andere niet-katholieken te bekeren, maar alleen maar te getuigen van de waardigheid van de mens.

Johannes Paulus II, homilie, 24 juni 1988: "… God wil in de mens de hele schepping ontmoeten."160

Dit betekent dat in de mens de hele schepping aanwezig is.

Antipaus Johannes Paulus II, Toespraak tot de Missionarissen van het Kostbaar Bloed, 14 september 2001: "En op het moment van Pasen kwam deze vreugde tot haar volheid, toen het licht van de goddelijke heerlijkheid scheen op het aangezicht van de Verrezen Heer, wiens wonden voor eeuwig stralen als de Zon. Dat is de waarheid over wie jullie zijn, dierbare broeders..."161

Johannes Paulus II, Redemptor Hominis, 4 maart 1979: " DE DIEPE BEWONDERING VOOR DE WAARDE EN DE WAARDIGHEID VAN DE MENS WORDT IN FEITE UITGEDRUKT DOOR HET WOORD "EVANGELIE", DAT "BLIJDE BOODSCHAP" BETEKENT. ZIJ WORDT OOK WEL HET CHRISTENDOM GENOEMD."162

Het Evangelie is Jezus Christus (Zijn Leven en Leer); het is de religie van geloof en moraal die Hij aan de wereld heeft geopenbaard. Als je zegt dat het Evangelie, de Blijde Boodschap en het Christendom de "diepe verbazing over de mensheid" zijn, dan stel je de mens gelijk aan Jezus Christus; maar dit is precies de reden waarom Johannes Paulus II het zei en wat hij deed.  

Galaten 1, 8: "Maar al zouden wijzelf of een engel uit de hemel een ander evangelie verkondigen dan wij u verkondigd hebben: hij zij vervloekt."

Johannes Paulus II werd vervloekt. Hij predikte een nieuw evangelie, niet van Jezus Christus, maar van de mens in plaats van Christus - het evangelie van de antichrist.

Paus Pius X, E Supremi Apostolatus, 4 oktober 1903: "...het karakteristieke kenmerk van de antichrist – de mens heeft zich met mateloze hoogmoedigheid op de plaats van God gedrongen..."163

Johannes Paulus II draagt het "Gebroken Kruis"

Paulus VI, Johannes Paulus I, Johannes Paulus II en Benedictus XVI hebben een kruis gedragen dat slechts weinigen hebben begrepen - het sinistere gebogen of gebroken kruis waarop het Lichaam van Christus als een weerzinwekkende en verwrongen figuur is afgebeeld. Dit gebogen of gebroken kruis werd in de zesde eeuw door zwarte magiërs en tovenaars gebruikt om de bijbelse term "teken van het beest" weer te geven. Satanisten in de vijfde en zesde eeuw, evenals zwarte magiërs en tovenaars uit de middeleeuwen (476-1453), gebruikten dergelijke beeldjes om hun haat tegen het christendom uit te drukken. Het feit dat het gebroken kruis voor occulte doeleinden werd gebruikt, is te zien in het hekserijmuseum in Bayonne, Frankrijk.164

Slotopmerkingen over Johannes Paulus II

 Iedereen die beweert katholiek te zijn, moet zich dus de vraag stellen: was Johannes Paulus II het hoofd van de Katholieke Kerk, of behoorde Johannes Paulus II tot een andere godsdienst? Als Johannes Paulus II tot een andere godsdienst behoorde - en wie zou dit durven ontkennen in het licht van het onweerlegbare en overweldigende bewijs dat we zojuist hebben overlegd? - dan kon hij niet het hoofd van de Katholieke Kerk zijn geweest.

Franciscus de Sales, Kerkleraar:
"Het zou inderdaad een van de vreemdste monsters zijn die er te zien waren - als het hoofd van de Kerk niet tot de Kerk behoorde."165

We hebben onomstotelijk bewezen dat Johannes Paulus II een duidelijke ketter was. Aangezien hij een ketter was, kon hij geen geldig gekozen paus zijn. Hij was een niet-katholieke tegenpaus. Zoals reeds geciteerd, leerde Paus Paulus IV in zijn Bul, Cum ex Apostolatus officio van 15 februari 1559, plechtig dat het onmogelijk is dat een ketter een geldig gekozen paus is.