De Schandalen en Ketterijen van Johannes Paulus I

“Hij was bereid gescheidenen te accepteren en dat deed hij ook. Hij accepteerde ook gemakkelijk anderen die leefden in wat de Kerk 'zonde' noemt”1 (Pater Mario Senigaglia, secretaris van Johannes Paulus I toen hij "Patriarch" van Venetië was).

Johannes Paulus I (Albino Luciani)

De man die beweerde dat hij in 1978 gedurende 33 dagen na Paulus VI en voor Johannes Paulus II paus was...

Albino Luciani (Johannes Paulus I) werd geboren als zoon van een toegewijde socialist.2  Johannes XXIII  wijdde Luciani persoonlijk tot bisschop op 27 december 1958.3  Luciani werd door Paulus VI benoemd tot "kardinaal".4

Luciani onderhield vriendschapsbanden met vele niet-katholieken. Phillip Potter, secretaris van de Wereldraad van Kerken, heeft bij hem gelogeerd. Andere gasten van hem waren bijvoorbeeld  joden, anglicanen en "christenen" uit de pinksterbeweging. Hij had boeken uitgewisseld met Hans Kung en een heel hartelijke briefwisseling met hem onderhouden.5

Luciani (Johannes Paulus I) heeft Hans Kung meer malen in zijn preken gunstig geciteerd.6 (Voor hen die het niet weten, Hans Kung ontkent de Godheid van Christus). Luciani "was zich ervan bewust dat een aantal katholieke leken met wie hij omging lid waren van verschillende (vrijmetselaars)loges - net zoals hij vrienden had die communisten waren."7

Luciani maakte een grondige studie van "verantwoord ouderschap" en overlegde met vele artsen en theologen. Net zoals Johannes XXIII en Paulus VI bestudeerde Luciani de mogelijkheid om de "pil" te gebruiken als een "natuurlijke" methode om geboorten te reguleren.8  Degenen die tot anticonceptie waren overgegaan en vervolgens te biecht gingen, bemerkten dat Luciani 'zeer meelevend' was.

In april 1968 schreef Albino Luciani een verslag aan Paulus VI, waarin hij de aanbeveling deed om het gebruik van de door professor Pincus ontwikkelde anticonceptiepil door de Katholieke Kerk te laten goedkeuren. Luciani raadde aan dat deze pil de katholieke geboortebeperkingspil zou worden.10  United Press International (UPI) kwam erachter dat Luciani bij het Vaticaan had gepleit voor een uitspraak ten gunste van kunstmatige geboortebeperking. Ook in de Italiaanse kranten werd erover bericht. Om hun verhaal te onderbouwen, hebben deze krantenverslagen verwezen naar het document van Luciani dat door "kardinaal" Urbani van Venetië, naar Paulus VI was gezonden. Hierin werd een sterke aanbeveling gedaan ten gunste van de anticonceptiepil.11

Later tijdens zijn "pausdom" - toen hij "Johannes Paulus I" was - citeerde Luciani vaak uit de verklaringen en encyclieken van Paulus VI. Opmerkelijk afwezig was elke verwijzing van Johannes Paulus I naar Humanae Vitae.12

Op 13 april 1968 sprak Luciani met de inwoners van Vittorio Veneto over deze kwestie van geboorteregeling.13 Luciani maakte de volgende opmerkingen:

"Het is vandaag de dag, gezien de verwarring die door de pers wordt veroorzaakt, gemakkelijker om getrouwde personen te vinden die denken dat ze níet zondigen. Mocht dit zo zijn, dan kan het opportuun zijn, onder de gebruikelijke voorwaarden, om ze niet te verontrusten .…

"Laten we bidden dat de Heer de paus bijstaat bij het oplossen van deze vraag [of de katholieken kunstmatige geboortebeperking moeten kunnen toepassen]. Misschien heeft de Kerk nog nooit eerder zo'n moeilijke vraag hoeven te beantwoorden - zowel vanwege de inhoudelijke moeilijkheden en de talrijke gevolgen voor andere problemen, als vanwege de urgentie die deze kwestie bij de overgrote meerderheid van de mensen heeft."14

Toen Albino Luciani "Patriarch" van Venetië werd, was zijn persoonlijke secretaris Pater Mario Senigaglia. Senigaglia besprak met Luciani (met wie hij bijna een vader-zoonrelatie had ontwikkeld) verschillende morele zaken waarbij parochianen betrokken waren. Luciani stemde altijd in met de liberale visie die Senigaglia had. Senigaglia zei: "Hij was een zeer begripvolle man. Heel vaak hoorde ik hem tegen echtparen zeggen: 'We hebben van seks de enige zonde gemaakt, terwijl het in feite de enige zonde is die verbonden is met menselijke zwakheid en daarom misschien wel de geringste zonde.’"15

‘Senigaglia bevestigde dat Luciani's persoonlijke visie op echtscheiding zijn critici zou hebben verrast: "Hij was bereid gescheidenen te accepteren en dat deed hij ook. Hij accepteerde ook gemakkelijk anderen die leefden in wat de Kerk 'zonden' noemt."16

Hij was ook een voorstander van valse oecumene. "Gedurende de negen jaar dat hij daar was [als "Patriarch" van Venetië], organiseerde hij vijf oecumenische conferenties, waaronder de bijeenkomst van de Anglicaans-Rooms-katholieke Internationale Commissie in 1976, waarin waarin een gezamenlijke verklaring over het gezag werd opgesteld...”17

LUCIANI OVER EEN NIEUWE INTERNATIONALE ORGANISATIE

Luciani: "Een geleidelijke, gereguleerde en wereldwijde ontwapening is alleen mogelijk als er een internationale organisatie tot stand komt die efficiëntere bevoegdheden en mogelijkheden heeft dan de huidige Verenigde Naties..."18

LUCIANI OVER CHRISTENEN

Toen hij Gandhi citeerde, zei Luciani: "Ik bewonder Christus, maar niet de christenen."19 In een Paaspreek in 1976 deed Luciani de volgende uitspraak:

"Zo nam de christelijke moraal de theorie van de rechtvaardige oorlog over; zo stond de Kerk de legalisatie van de prostitutie toe (zelfs in de pauselijke staten), terwijl het uiteraard op moreel niveau verboden bleef."20

Het is een godslastering om te beweren dat de Katholieke Kerk de legalisatie van de prostitutie zou toestaan.

Als patriarch van Venetië zei Albino Luciani op 24 december 1977 het volgende over de Franse Revolutie: "...de bedoelingen van degenen die aanvankelijk de opstand en revolutie hadden ontketend waren zeer oprecht en de slogan die werd verkondigd was 'vrijheid, gelijkheid, broederschap.'"21

Kort voor het conclaaf van 1978 werd Luciani gevraagd zijn mening te geven over de eerste reageerbuisbaby, Louise Brown. Over de reageerbuisbaby en haar ouders zei Luciani: "Naar het voorbeeld van God, die het menselijk leven wenst en bemint, wens ik de baby ook het allerbeste toe. Wat betreft de ouders, ik heb niet het recht over hen te oordelen; subjectief gezien, als zij te goeder trouw gehandeld hebben, is het mogelijk dat God hen zelfs zeer deugdzaam vindt om hun beslissing en hun verzoek aan de dokters."22      

Meer dan alle andere "kardinalen" zorgde Luciani ervoor dat de geest van het Tweede Vaticaans Concilie van Johannes XXIII in praktijk werd gebracht.23  Johannes Paulus I zag af van de pauselijke tiara en verving de kroningsceremonie met een eenvoudige viering.24  De tiara die door Paulus VI werd verkocht, werd nu vervangen door het pallium, een witte wollen stola om de schouders.25

Johannes Paulus I zei het volgende in zijn eerste toespraak, waarin hij het programma voor zijn "pontificaat" aankondigde:

1) "De echo van haar dagelijks leven toont aan dat zij (de Kerk) ondanks alle obstakels  in de harten van de mensen leeft, zelfs zij die haar waarheid niet delen of haar boodschap niet aanvaarden."26
2) "....het Tweede Vaticaans Concilie (aan wiens leringen wij ons ambt volledig wensen te verbinden)..."27
3) "Wij willen het erfgoed van het Tweede Vaticaans Concilie in praktijk blijven brengen. Haar wijze normen moeten worden worden opgevolgd en vervolmaakt."28
4) "...wij geven prioriteit aan de herziening van de twee Wetboeken van Kerkelijk Recht: die van de oosterse traditie en die van de Latijnse traditie..."29
5) "Wij willen de oecumenische inspanningen voortzetten, die wij beschouwen als een definitieve opdracht van onze directe Voorgangers. "30

Tijdens de inhuldiging van Johannes Paulus I, zei hij: “Wij groeten ook met eerbied en genegenheid alle mensen van de wereld. Wij beschouwen en beminnen hen als onze broeders en zusters, omdat zij kinderen zijn van dezelfde hemelse Vader en broeders en zusters in Christus Jezus.”31

In een gesprek met een vriend over de schismatieke patriarch van Moskou, Nikodem, noemde Johannes Paulus I hem "een echte heilige."32

In een brief aan de nieuwe schismatieke patriarch van Moskou over de dood van de onlangs overleden schismatieke patriarch van Moskou , schreef Johannes Paulus:

"....betuigen wij uwe Heiligheid en de Heilige Synode van de Russisch-orthodoxe Kerk onze gevoelens van groot verdriet. Wij verzekeren u van ons gebed voor de zielenrust van deze toegewijde dienaar van zijn Kerk, die zich ingezet heeft voor de verdieping van de relaties tussen onze kerken. Moge God hem ontvangen in zijn vreugde en zijn vrede."33

Johannes Paulus I noemt de Russische schismaticus, die (naast andere katholieke leerstellingen) de pauselijke onfeilbaarheid en de laatste 13 dogmatische concilies verwerpt, een “toegewijde dienaar van zijn Kerk.”

Johannes Paulus I "geloofde in een grotere deling van het gezag met de bisschoppen over de hele wereld, en maakte plannen om de structuur van het Vaticaan te decentraliseren."34

Johannes Paulus I zei: "De kerk moet geen macht of rijkdom hebben... Hoe mooi zou het zijn geweest als de paus zelf vrijwillig afstand had gedaan van alle wereldlijke  gezag!"35

Paul I zei tegen het corps diplomatique dat het Vaticaan afstand deed van alle aanspraken op wereldlijke macht.36

Paus Pius IX, Nullis Certe Verbis (# 1), 19 januari 1860:
"...in vriendelijke brieven, die naar Ons werden gestuurd en middels pastorale brieven van andere religieuzen en wetenschappelijke werken, veroordeelde u krachtig de heiligschennende aanvallen op het wereldlijk gezag van het Kerk van Rome. En door voortdurend deze zeggenschap te verdedigen, verkondigde en leerde u dat God het wereldlijk gezag aan de Paus van Rome heeft gegeven, zodat hij, nooit onderworpen aan enig gezag, in volledige vrijheid en zonder enige belemmering de hoogste taak van de het apostolisch ambt kan uitoefenen, die Christus, onze Heer, aan hem heeft toevertrouwd."37

Johannes Paulus I sprak vaak met bewondering en genegenheid over Paulus VI: "Hij was een grote paus en heeft veel geleden. Hij werd niet begrepen... "38

Johannes Paulus I sprak ook over God als "moeder".

Johannes Paulus I, Angelus boodschap, 10 september 1978: "Hij (God) is onze vader; en hij is ook onze moeder."39

In zijn Algemene audiëntie op 13 september 1978, sprak Johannes Paulus I over het onderwerp van onveranderlijke waarheden en zei:

"Dat zijn de waarheden: we moeten langs de weg van deze waarheden wandelen en ze steeds beter begrijpen, ons up-to-date brengen, en ze aan te bieden in een vorm die aansluit bij de tijd. Paus Paulus dacht er ook zo over."40

In september 1978 heeft men Luciani, die in de pauselijke appartementen in gesprek was met zijn staatssecretaris "Kardinaal" Villot, horen zeggen: "Ik wil de kwestie graag met deze Amerikaanse delegatie bespreken. Volgens mij kunnen we de situatie niet laten zoals ze nu is.” De “kwestie" was de wereldbevolking, de "situatie" was Humanae Vitae.41

Bovenaan zijn prioriteitenlijst van hervormingen en veranderingen stond een radicale verandering van de relatie van het Vaticaan met het kapitalisme en van het lijden dat volgens hem het rechtstreekse gevolg was van Humanae Vitae.42 [We willen duidelijk maken dat we niet suggereren dat Humanae Vitae een goed document was. Helemaal niet. In Humanae Vitae  staat te lezen dat paren gebruik kunnen maken van "natuurlijke" geboorteregeling en daardoor kinderloos blijven. Dit is hier eerder ter sprake is gekomen. Het punt is dat Humanae Vitae kunstmatige anticonceptie afwijst, en om die reden had Johannes Paulus I hier grote bezwaren tegen.]

In mei 1978 werd Luciani uitgenodigd een internationaal congres bij te wonen, dat op 21 en 22 juni in Milaan zou worden gehouden en daar een toespraak te houden. Het belangrijkste doel van het congres was het vieren van de op handen zijnde verjaardag van de encycliek Humanae Vitae. Luciani had laten weten dat hij niet zou spreken op het congres en dat hij het niet zou bijwonen.43

Op 19 september 1978 had Johannes Paulus I een ontmoeting met zijn staatssecretaris "kardinaal" Villot. Johannes Paulus I zei:

"Eminentie, we spreken nu al zo’n vijfenveertig minuten over geboortebeperking. Als de informatie die ik heb gekregen, de verschillende statistieken, als die informatie juist is, dan zijn er in de tijd dat wij hebben zitten praten, meer dan duizend kinderen beneden de vijf jaar gestorven aan ondervoeding. Tijdens de komende vijfenveertig minuten, terwijl u en ik reikhalzend uitkijken naar onze volgende maaltijd, zullen er nog eens duizend kinderen sterven aan ondervoeding.  Morgen om deze tijd zijn er dertigduizend kinderen, die op dit moment nog leven, dood  - ten gevolge van ondervoeding. God voorziet niet altijd in de behoeften."44

Het Vaticaan beweert dat Johannes Paulus I is overleden aan een zware hartaanval op 28 september 1978, omstreeks 23.00 uur.45

We hebben bewezen dat Johannes Paulus I een manifeste ketter was die, onder andere, volledig instemde met godsdienstig relativisme en de valse oecumene van het Tweede Vaticaans Concilie. Omdat hij een ketter was, hij kan geen geldig gekozen paus zijn geweest. Hij was een niet-katholieke antipaus.

Voetnoten bij hoofstuk 15

1 David Yallop, In God’s Name (An investigation into the Murder of John Paul I), Bantam Books, 1984, pp. 60-61.

2 David Yallop, In God’s Name, p. 60.

3 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, Huntington, IN: Our Sunday Visitor Publishing, 2004, p. 27.

4 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, p. 58.

5 David Yallop, In God’s Name, pp. 86, 190.

6 David Yallop, In God’s Name, p. 190.

7 David Yallop, In God’s Name, p. 201.

8 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, p. 35.

9 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, p. 36.

10 David Yallop, In God’s Name, p. 32.

11 David Yallop, In God’s Name, p. 191.

12 David Yallop, In God’s Name, p. 192.

13 David Yallop, In God’s Name, p. 32.

14 David Yallop, In God’s Name, p. 33.

15 David Yallop, In God’s Name, p. 61.

16 David Yallop, In God’s Name, pp. 60-61.

17 J.N.D. Kelly, Oxford Dictionary of Popes, Oxford University Press, 2005, p. 325.

18 David Yallop, In God’s Name, p. 62.

19 David Yallop, In God’s Name, p. 65.

20 David Yallop, In God’s Name, p. 60.

21 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, p. 120.

22 David Yallop, In God’s Name, p. 233.

23 David Yallop, In God’s Name, p. 90.

24 Luigi Accattoli, When A Pope Asks Forgiveness, New York: Alba House and Daughters of St. Paul, 1998, p. 37.

25 David Yallop, In God’s Name, p. 185.

26 L’ Osservatore Romano (de krant van het Vaticaan), 31 aug 1978, p. 6.

27 L’ Osservatore Romano, 31 aug 1978, p. 6.

28 L’ Osservatore Romano, 31 aug 1978, p. 6.

29 L’ Osservatore Romano, 31 aug 1978, p. 6.

30 L’ Osservatore Romano, 31 aug 1978, p. 6.

31 L’ Osservatore Romano, 7 sept 1978, p. 1.

32 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, p. 64.

33 L’ Osservatore Romano, 14 sept 1978, p. 2.

34 David Yallop, In God’s Name, p. 189.

35 Luigi Accattoli, When A Pope Asks Forgiveness, p. 44.

36 David Yallop, In God’s Name, p. 210.

37 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), p. 359.

38 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, p. 44.

39 L' Osservatore Romano, 21 sept 1978, p. 2.

40 L’ Osservatore Romano, 21 sept 1978, p. 1.

41 David Yallop, In God’s Name, p. 192,193.

42 David Yallop, In God’s Name, p. 194.

43 David Yallop, In God’s Name, p. 192.

44 David Yallop, In God’s Name, p. 196.

45 Raymond and Lauretta Seabeck, The Smiling Pope, p. 70