Nieuwe Sacramenten: de Veranderingen van de Andere Sacramenten

“Deze uiterst listige vijanden hebben de Kerk, de bruid van het vlekkeloze Lam, overstelpt met bitterheid, gedrenkt met versmading en naar haar heiligste bezittingen hebben zij goddeloos de hand uitgestrekt. Op de Heilige plaats zelf waar de zetel van de heilige Petrus en de Stoel der Waarheid tot verlichting van de wereld is opgericht, hebben ze de troon van hun afschuwelijke goddeloosheid opgesteld met de boosaardige bedoeling dat als de Herder getroffen is, de schapen verstrooid kunnen worden.” (Profetie van Paus Leo XIII over een toekomstige geloofsafval, 1888)

Zoals reeds besproken, heeft Paulus VI wijzigingen aanbracht in de Mis, en de ritus van de Priesterwijding en Bisschopsconsecratie, waardoor deze sacramenten ongeldig zijn geworden. Maar daarnaast heeft hij ook de ritussen van de andere vijf sacramenten veranderd.

HET DOOPSEL

De Nieuwe Orde voor het Doopsel werd op 15 mei 1969 afgekondigd. De vragen “Verzaakt gij de Satan?” en “Gelooft gij...?” worden nu aan de “ouders en peetouders” gericht; zij worden niet meer aan de dopeling gericht. In de nieuwe ritus wordt de dopeling niet eens gevraagd of hij gelooft.

In de nieuwe ritus ontvangt het pas gedoopte kind niet meer de ontstoken kaars – in plaats daarvan wordt die aan een ouder of peetouder gegeven. Het nieuwgedoopte kind krijgt ook geen wit doopkleed meer – het wordt alleen als symbool vermeld. De dopeling hoeft ook geen doopbelofte meer af te leggen.

Bovendien zijn in de nieuwe doopritus van Paulus VI alle exorcisme-gebeden weggelaten! Waarom zou iemand de exorcisme-gebeden verwijderen? Hoewel Satan in de teksten wordt genoemd, wordt hij niet uitgebannen.

Conclusie: Zolang de persoon die in de Novus Ordo-Kerk doopt, water uitgiet en de essentiële vorm gebruikt - "Ik doop je in de naam van de Vader, en de Zoon, en de Heilige Geest" - met de intentie te doen wat de Kerk doet, dan is het doopsel geldig, ondanks de overige problemen in de ritus eromheen. Maar deze veranderingen in het doopritus, hoewel niet essentieel voor de geldigheid, laten het ware karakter en de intenties zien van de mensen die de hervormingen van de Vaticanum II-revolutie hebben doorgevoerd.

HET VORMSEL

De Nieuwe Orde voor het Vormsel werd op 15 augustus 1971 afgekondigd. De vorm en de materie zijn veranderd.

De traditionele vorm voor het sacrament van het vormsel is:

► “Ik teken je met het teken van het Kruis, en vorm je met het chrisma van de zaligheid, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.”

De nieuwe vorm in de nieuwe ritus voor het sacrament van het vormsel:

• “N., Ontvang het zegel van de Heilige Geest, de gave Gods.”

Zoals wij zien is de traditionele vorm van het Vormsel fundamenteel veranderd. De nieuwe vorm gebruikt in feite de vorm die in de oosterse ritussen wordt gebruikt. Waarom zou Paulus VI de traditionele vorm in de Romeinse ritus vervangen hebben door de vorm in de oosterse ritus? We zullen de betekenis van deze verandering begrijpen als we naar de materie van het Vormsel kijken, die ook is gewijzigd. De meeste theologen beschouwen traditioneel de handoplegging en de betekening en de zalving van het voorhoofd als de nabije materie van het Vormsel, en het door de bisschop gewijde chrisma van olijfolie en balsem als de verre materie. In de nieuwe ritus van het Vormsel van Paulus VI is de handoplegging afgeschaft, en olijfolie mag vervangen worden door andere plantaardige oliën, en in plaats van balsem mag iedere specerij worden gebruikt!

In het Nieuwe Testament vond bij een vormsel altijd de handoplegging plaats (zie Handelingen 8, 17, en 19, 6). Maar in het nieuwe ritus van het Vormsel vindt geen handoplegging plaats. Het is afgeschaft. Dit alleen al maakt de nieuwe ritus van het Vormsel van Paulus VI zeer twijfelachtig. Bovendien, als in de oosterse ritus van het Vormsel de vorm door de bisschop wordt uitgesproken, legt hij zijn handen op, en door deze handeling voltooit hij zo de woorden van de vorm. Maar ook al wordt in de nieuwe ritus de vorm van de oosterse ritus gebruikt, worden de woorden niet afgerond door de handeling van de handoplegging, zoals in de oosterse ritus, waardoor deze ritus zeer twijfelachtig is.

Conclusie: Gezien al deze veranderingen is de geldigheid van het nieuwe Vormsel uiterst twijfelachtig.

DE BIECHT

Het sacrament van de Biecht is veranderd in een “Viering van Boete en Verzoening”. De Nieuwe Orde van het sacrament van Boete en Verzoening werd op 2 december 1973 door Paulus VI afgekondigd. De essentiële vorm die een geldig gewijde priester moet gebruiken om iemand de absolutie te geven luidt als volgt:

“Ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.” (Concilie van Florence, “Exultate Deo”, Denzinger 696)

Dit wekt misschien verbazing, maar deze wezenlijke vorm is in de Nieuwe Biechtritus niet gewijzigd. Er zijn enkele Novus Ordo-priesters die niet zeggen “Ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest,” maar nieuwe formules gebruiken zoals: “Ik ontsla u van uw zondenlast.”Als een van die andere formules gebruikt wordt, dan zou de biecht twijfelachtig zijn.

Maar zoals we hebben laten zien, zijn de "priesters" van de Novus Ordo/Vaticanum II kerken die in de loop van de tijd gewijd zijn in de Nieuwe Wijdingsritus (afgekondigd op 18 juni 1968) niet geldig gewijd.

Dit betekent dat het geen verschil maakt of zij (de “priesters”van de Novus Ordo) al of niet de essentiële vorm ("ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader, en de Zoon, en de Heilige Geest") gebruiken. Ze zijn immers geen geldige priesters.

Conclusie: De Nieuwe Biechtritus is geldig, maar alleen als de priester door een bisschop is gewijd in de Traditionele Ritus - en als hij zich houdt aan de woorden "Ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest."

HET HEILIG OLIESEL

De Nieuwe Ritus van het heilig oliesel werd afgekondigd op 30 november 1972. De nieuwe ritus van het heilig oliesel wordt nu de "Ziekenzalving" genoemd. Ze moet worden toegediend aan degenen die ernstig ziek zijn. De term "in levensgevaar" wordt vermeden. De nieuwe ritus is veel meer gericht zich op de genezing van de ziekte dan op de voorbereiding op het stervensuur. De nieuwe wijding van de olie en de dankzegging voor de olie bevatten vele passages die betrekking hebben op het lichamelijk herstel. Het gebed voor de uitdrijving van Satan is afgeschaft. En de engelen, Beschermengelen, de Moeder van God en de heilige Jozef worden niet meer aangeroepen.

DE TRADITIONELE VORM VAN HET HEILIG OLIESEL

De traditionele vorm van het heilig oliesel is:

►Moge de Heer, door deze heilige zalving en door zijn goedertierenste barmhartigheid, u alles vergeven wat gij door het gezicht (het gehoor, de reuk, de smaak en de spraak, het gevoel, de gang) misdreven hebt.

DE NIEUWE VORM VAN "ZIEKENZALVING" (IN DE KATHOLIEKE KERK  WORDT DIT HET HEILIG OLIESEL GENOEMD)

● Moge onze Heer Jezus Christus door deze Heilige Zalving en door Zijn liefdevolle Barmhartigheid u bijstaan met de genade van zijn Heilige Geest ((Penitent: Amen) opdat, wanneer u bevrijd bent van uw zonden, Hij u redt  en u in Zijn goedheid opneemt.)

Men ziet dat na de verandering de nieuwe vorm een heel ander accent heeft gekregen. De nadruk ligt nu op bevrijding van ziekte. Het feit dat de nieuwe ritus alleen maar "ziekenzalving" wordt genoemd doet al vermoeden dat men moet denken aan lichamelijke genezing. Daarom wordt de nieuwe ritus vele malen toegediend aan zieken en ouderen die niet in stervensgevaar verkeren.

De nieuwe vorm is ook onduidelijk over wanneer de vergeving van zonden wordt verleend. De oude vorm gaf duidelijk aan dat de Heer door deze zalving de zonden vergeeft. De nieuwe vorm vermeldt "wanneer je bent bevrijd van je zonden", wat kan betekenen ergens in de toekomst.

De materie in de nieuwe ritus is ook veranderd. Door de hele geschiedenis van de kerk heen, is olijfolie de materie van het sacrament van het heilig oliesel geweest. Maar in de nieuwe ritus mag in plaats van olijfolie elke andere plantaardige olie worden gebruikt. En in plaats van zes zalvingen worden er slechts twee voorgeschreven.

De meeste theologen zijn van mening dat het gebruik van elke  andere plantaardige olie het sacrament ongeldig maakt. Als men niet weet of de materie in de Nieuwe Ritus olijfolie is, is dat genoeg reden voor twijfel aan de geldigheid van het sacrament.

Conclusie: De geldigheid van de nieuwe ritus van het heilig oliesel is twijfelachtig.

HET HUWELIJK

De nieuwe orde van het huwelijk werd op 19 maart 1969 afgekondigd. Met de invoering van de nieuwe viering van het huwelijk zijn bijna alle gebeden veranderd. In de traditionele ritus van het huwelijk is een lezing uit Efesiërs (5:22-33) voorgeschreven, waarin bepaald wordt dat de vrouw ondergeschikt is aan de echtgenoot. In de nieuwe ritus kan een selectie worden gemaakt uit tien verschillende lezingen, waarvan er een die uit Efesiërs is, maar de lezing laat specifiek de verzen weg die betrekking hebben op de ondergeschiktheid van de vrouw aan de man! In de ondervraging van de bruid en bruidegom over hun inzet om een echt christelijk huwelijk te leiden, worden ze niet afzonderlijk ondervraagd, maar samen.

De huwelijksinzegening is veranderd; de formulering is veranderd. Ook gemengde huwelijken komen nu erg vaak voor, en vele zijn ongeldig.

Ondanks deze problemen kunnen de vorm en de inhoud van het sacrament van het huwelijk niet worden veranderd, omdat de materie wordt gevormd door de mensen die gaan trouwen, en de vorm is hun wederzijdse toestemming. De veranderingen in de ritus van het sacrament van het huwelijk laten echter opnieuw de aard en intentie zien van degenen die de revolutie van Vaticanum II hebben uitgevoerd.

Conclusie: De nieuwe huwelijksritueel is geldig, maar een traditionele katholiek kan niet trouwen volgens de nieuwe ritus. Veel van de gemengde huwelijken die zijn toegestaan zijn ongeldig. In de nieuwe de huwelijksritus komt geen aanroeping tot God voor. De nieuwe huwelijksritus wordt gebruikt om de katholieke leer te corrumperen en een onjuiste kennis aan het echtpaar op te leggen. Aangezien bij een huwelijk een priester de getuige is van de Kerk, zou een katholiek niet moeten trouwen ten overstaan van een priester, die niet 100% katholiek is, zelfs niet als hij geldig gewijd is.