» De Liturgische Revolutie

24 november 2020

“Werkelijk, als een van de duivels in Brieven uit de hel van C.S. Lewis belast was met de verwoesting van de liturgie, had hij het niet beter kunnen doen.”1

DE NIEUWE MIS VS. DE TRADITIONELE MIS

De Traditionele Latijnse Mis, de allerheiligste handeling in de eredienst van de Romeinse Ritus van de Katholieke Kerk is in 1570 door Paus St. Pius V in zijn Bul Quo Primum gecodificeerd [in regels vastgelegd].

In zijn beroemde Bul Quo Primum heeft Paus St. Pius V verboden om veranderingen aan te brengen in de traditionele Latijnse Mis.

Paus St. Pius V, Quo Primum Tempore, 14 juli 1570:
“Wat echter door de Hoogheilige Kerk van Rome, Moeder en Lerares van de overige kerken, wordt overgeleverd, dat moeten alle mensen op iedere plaats in liefde aannemen en navolgen: Zo mag daarom van nu af aan, eeuwigdurend, voor alle toekomstige tijden, in alle gebieden van de christelijke wereld, geen enkele Mis anders worden gezongen of gelezen dan overeenkomstig het voorschrift van het door Ons uitgegeven Missaal… Zo is het dan aan helemaal geen enkele onder de mensen toegestaan deze oorkonde, die Onze toestemming, Onze vasstelling, Onze verordening, Onze opdracht, Ons bevel, Onze goedkeuring, Onze concessie, Onze verklaring, Onze wil, Ons besluit en Onze strafbepaling inhoudt, te ontkrachten of zich tegen haar in schandelijke vermetelheid te verzetten. Wanneer iemand zich echter zou aanmatigen tot afval daarvan te verleiden, zo wete diegene, dat hij op het punt staat het misnoegen over zich af te roepen van de almachtige God alsook van Zijn Heilige Apostelen Petrus en Paulus.”2

Op 3 april 1969 heeft Paulus VI de Traditionele Latijnse Mis in de Vaticanum II-kerken vervangen door zijn eigen schepping, de Nieuwe Mis of Novus Ordo. Sinds die tijd heeft de wereld het volgende aanschouwd in de Vaticanum II kerken waar die de Nieuwe Mis of Novus Ordo gevierd wordt:

De wereld heeft clownsmissen gezien, waarin de “priester” zich als clown verkleedt, en daarmee God schandelijk bespot.

De wereld heeft een priester gezien verkleed als Dracula; een die een voetbalshirt droeg vergezeld door cheerleaders; en eentje met een kaashoofd…

… een die in een Volkswagen door het middenschip van de kerk reed terwijl de mensen hosanna zongen. Er zijn disco-missen geweest…

gymnastiekuitvoeringen tijdens de Nieuwe Mis; Missen met balonnen; carnavalsmissen;

...naakt-missen, waarin schaarsgeklede of halfnaakte mensen deelnemen. De wereld heeft jongleer-missen gezien met een optreden van een jongleur tijdens de Nieuwe Mis.

De wereld heeft priesters gezien die de mis vieren met Dorito-chips.

…met Mountain Dew [een frisdrank]; op een kartonnen doos; met koekjes; met Chinese thee en voorouderverering; met een priester die een basketbal over het altaar stuitert; met een priester die solo speelt op een gitaar. De wereld is getuige geweest van een Nieuwe Mis met een priester die bijna helemaal naakt rond het altaar danste en missen met andere acrobatische gruwelen…

De wereld heeft Nieuwe Missen gezien met priesters gehuld in heidense kledij.

…met een joodse menora, die op het altaar was gezet;

...met een boeddhabeeldje op het altaar; met nonnen die aan (vrouwelijke!?) godinnen offerden; met lectoren en offerandedragers verkleed als voodoo-satanisten. De wereld heeft een Nieuwe Mis kunnen zien met een ‘priester’ die gekleed was in een smoking en moppen vertelde. De wereld is getuige geweest van rockconcerten tijdens de Nieuwe Mis;

...Nieuwe Missen met gitaarmuziek en polkadansen;

…een Nieuwe Mis met poppen; een Nieuwe Mis waar de mensen verkleed als duivels rond het altaar gaan;

...een Nieuwe Mis waar wulpse dansen worden uitgevoerd op het ritme van steeldrums. De wereld heeft een Nieuwe Mis gezien met nonnen gekleed als vestaalse maagden die heidense offergaven brengen.

De wereld heeft ook Nieuwe Missen gezien waarin elke valse religie wordt opgenomen.

Er zijn Nieuwe Missen geweest met boeddhistische elementen;

…Nieuwe Missen met hindoeïstische en moslim-elementen;

...Nieuwe Missen waar joden en unitariërs kaarsen aan valse goden offeren. Er zijn kerken waar de hele kerkvolk de Mis leest samen met de priester.

...waar de priester soms met de mensen praat in plaats van de mis op te dragen.

Wat wij gecatalogiseerd hebben is slechts een kleine steekproef van wat er, in meer of mindere mate, gebeurt in ieder bisdom in de wereld waar de Nieuwe Mis wordt opgedragen. Onze Heer zegt ons, “Aan hun vruchten zult ge ze kennen” (Matt. 7, 16). De vruchten van de Nieuwe Mis zijn onvoorstelbaar schandalig, heiligschennend en afgodisch. Dit komt omdat de Nieuwe Mis zelf, ook in zijn zuiverste vorm, een valse Mis is, ongeldig en een gruwel.

Zelfs een organisatie die de Nieuwe Mis verdedigt moest het volgende toegeven over de typische Nieuwe Mis – d.w.z., de Nieuwe Mis die normaal in de kerken wordt opgedragen (de eerdergenoemde gruwelen en heiligschennissen die gemeengoed zijn nog buiten beschouwing gelaten): “De meeste Nieuwe Missen die wij bijgewoond hebben… zijn van die handgeklap en halleluja festiviteiten, de muziek is erbarmelijk, de preken zijn inhoudsloos en oneerbiedig...”₃

Toen de Nieuwe Mis in 1969 ingevoerd werd, schreven de kardinalen Ottaviani, Bacci en enkele andere theologen erover aan Paulus VI. Bedenk dat wat ze over de nieuwe mis zeiden, betrekking heeft op de Latijnse versie, de zogenaamde 'meest zuivere' versie van de nieuwe mis. Hun onderzoek staat in de volksmond bekend als De Ottaviani Interventie. Er staat:

"De Novus Ordo [de Nieuwe Orde van de Mis] laat, zowel als geheel als in zijn details, een opvallende afwijking zien van de katholieke theologie van de mis zoals die werd geformuleerd in Sessie 22 van het Concilie van Trente."₄

Zij konden duidelijk zien dat de Latijnse versie van de Nieuwe Mis opvallend afweek van de leer van het Concilie van Trente. Van de twaalf officiële gebeden in de Traditionele Mis, zijn er slechts twee bewaard gebleven in de Nieuwe Mis. De geschrapte offertorium gebeden zijn dezelfde die de protestantse ketters Maarten Luther en Thomas Cranmer hebben verwijderd. De Nieuwe Mis, die door Paulus VI is afgekondigd, is tot stand gekomen met de hulp van zes protestantse ministers.

De zes protestantse dominees, die hielpen bij de totstandkoming van de de Nieuwe Mis, waren: Drs. George, Jasper, Shepherd, Kunneth, Smith en Thurian.

Paulus VI heeft zelfs aan zijn goede vriend Jean Guitton toegegeven dat hij de Mis wilde veranderen met de bedoeling haar protestants te maken.

Jean Guitton (een intieme vriend van Paulus VI) schreef: "De intentie van Paus Paulus VI met betrekking tot wat gewoonlijk de [Nieuwe] Mis wordt genoemd, was de katholieke liturgie zodanig te hervormen dat deze bijna overeenkomt met de protestantse liturgie. Er was bij Paus Paulus VI een oecumenische intentie om alles wat te katholiek was, in de traditionele zin, in de Mis te verwijderen, of op zijn minst te corrigeren, of op zijn minst te versoepelen, en, nogmaals, om de Katholieke Mis dichter bij de Calvinistische Mis te brengen."₅

Paul VI verwijderde alles wat te katholiek was in de Mis om van de Mis een protestantse dienst te maken.

Een studie van het proprium [de Misgedeelten die slechts op bepaalde (feest)dagen gelezen worden] en de oraties van de Traditionele Mis versus de Nieuwe Mis onthult een bloedbad in het Traditionele Geloof. Het traditionele Missaal [misboek] bevat 1182 oraties. Ongeveer 760 daarvan werden volledig uit de nieuwe mis weggelaten. Ongeveer 36% van de oraties bleven over, en daarvan hebben de vernieuwers meer dan de helft gewijzigd voordat ze in het nieuwe missaal werden geïntroduceerd. Dus is maar ongeveer 17% van de oraties uit de Traditionele Mis ongeschonden in de Nieuwe Mis terecht gekomen. Wat ook opvalt, is de inhoud van de wijzigingen die in de oraties zijn aangebracht. De Traditionele Oraties die de volgende concepten beschreven, werden in het bijzonder uit het Nieuwe Missaal weggelaten: de verdorvenheid van de zonde; de valstrikken van goddeloosheid; het ernstige vergrijp van de zonde; de weg naar de hel; de vrees in het aangezicht van Gods gramschap; Gods verontwaardiging; de slagen van Zijn toorn; de last van het kwaad; verleidingen; slechte gedachten; gevaren voor de ziel; vijanden van de ziel en het lichaam. Ook zijn de oraties verwijderd die het volgende beschreven: het uur van de dood, het verlies van de hemel, de eeuwige dood, de eeuwige straf, de pijnen van het hellevuur. In de Nieuwe Mis werden nadrukkelijk de oraties weggelaten die gingen over onthechting van het vergankelijke; gebeden voor de overledenen; het ware geloof en de realiteit van ketterij; de verwijzingen naar de strijdende Kerk, de verdiensten van de heiligen, wonderen en de hel. De gevolgen van dit bloedbad in het Traditionele Geloof zijn waarneembaar in het Tijdeigen van de Nieuwe Mis.

De Nieuwe Mis is doortrokken van heiligschennis, godslastering en de meest onvoorstelbare, absurde gruwelen, omdat ze een weerspiegeling is van een valse godsdienst die het traditionele katholieke geloof heeft verlaten.

Een van de redenen waarom de Nieuwe Mis zonder inhoud is, is de valse religie die zij weerspiegelt; daarom zijn de vruchten ronduit armzalig, schraal en bijna onuitsprekelijk slecht. De religie die wordt beoefend in de kerken waar de Nieuwe Mis wordt opgedragen is, eenvoudig gezegd, een totale heiligschennis en een inhoudsloze verheerlijking van de mens.

Zelfs Dietrich von Hildebrand, een aanhanger van de religie van Vaticanum II, zei over de Nieuwe Mis:

"Werkelijk, als een van de duivels in Brieven uit de hel van C.S. Lewis belast was met de verwoesting van de liturgie, had hij het niet beter kunnen doen.”7

Met uitzondering van een enkele kniebuiging van de celebrant na de consecratie, is vrijwel elk teken van eerbied voor het Lichaam en Bloed van Christus, dat de Traditionele Mis kenmerkte, afgeschaft of optioneel gemaakt in de Nieuwe Mis.

Het is niet langer verplicht om de heilige kelken te vergulden als ze niet van edele metalen zijn gemaakt. Heilige kelken, die alleen door de gezalfde handen van een priester mochten worden aangeraakt, worden nu door iedereen vastgepakt.

De priester schudt vaak handen voordat hij de hostie uitreikt.8 Het Algemeen Statuut van het Romeins Missaal geeft ook aan dat altaren niet langer van natuursteen hoeven te zijn; dat een altaarsteen met de relikwieën van martelaren niet langer vereist is; dat slechts één doek op het altaar vereist is; dat het niet nodig is om een crucifix of zelfs kaarsen op het altaar te hebben.9

Zelfs niet één van de voorgeschreven bepalingen die in de afgelopen 2000 jaar zijn opgesteld om ervoor te zorgen dat het altaar van een passende waardigheid is, is in de Nieuwe Mis bewaard gebleven.

Toen de protestanten zich in de 16e eeuw van de katholieke kerk in Engeland afscheidden, veranderden ze de Mis om haar een afspiegeling te laten zijn van hun ketterse opvattingen. De altaren werden vervangen door tafels. Het Latijn werd vervangen door Engels. Beelden en iconen werden uit de kerken verwijderd. Het Laatste Evangelie en het Confiteor werden afgeschaft. "Communie" werd in de hand uitgereikt. De Mis werd hardop gelezen en toegekeerd naar het volk. Traditionele muziek werd afgedankt en vervangen door nieuwe muziek. Driekwart van de priesters in Engeland gingen mee met de Nieuwe Dienst.

Dit is ook precies wat er gebeurde in 1969, toen Paulus VI de Nieuwe Mis, de Novus Ordo Missae, uitvaardigde. De overeenkomsten tussen het Anglicaanse Gebedenboek uit 1549 en de Nieuwe Mis zijn opvallend. Eén expert heeft opgemerkt:

"De mate waarin de Novus Ordo-mis afwijkt van de theologie van het Concilie van Trente kan het best worden bepaald door de gebeden die het Consilium uit de liturgie verwijderde, te vergelijken met de gebeden die werden verwijderd door de ketterse Thomas Cranmer. Het toeval is niet simpelweg opvallend - het is huiveringwekkend. Het kan eigenlijk geen toeval zijn."10

Om hun ketterse overtuiging te benadrukken dat de mis geen offer is, maar slechts een maaltijd, hebben de protestanten het altaar verwijderd en in plaats daarvan een tafel neergezet. In het protestantse Engeland bijvoorbeeld: “Op 23 november 1550 liet de Privy Council alle altaren in Engeland vernietigen en vervangen door avondmaalstafels.”12

Een Vaticanum II kerk met een protestants uitziende tafel voor zijn nieuwe protestantse "Mis"

De belangrijkste protestantse ketters verklaarden: "De vorm van de tafel zal het voor de eenvoudige man makkelijker maken om de bijgelovige ideeën over de paapse mis achter zich te laten en te komen tot een juist gebruik van het Avondmaal. Want een altaar wordt gebuikt om op te offeren: een tafel wordt gebruikt om mensen te bedienen zodat ze kunnen eten.”12 Uit protest tegen deze verandering zei de Welsh katholieke martelaar Richard Gwyn:" In plaats van een altaar staat er een armzalige tafel, in plaats van Christus is er brood. "13

En St. Robertus Bellarminus merkte op: "... wanneer we de tempels van de ketters betreden, waar niets anders is dan een stoel om te prediken en een tafel om te eten, hebben we het idee dat we een wereldse hal binnengaan en niet het huis van God.”14

Net zoals de nieuwe diensten van de protestantse revolutionairen wordt de Nieuwe Mis op een tafel opgedragen.

Het Anglicaanse Gebedenboek van 1549 werd ook wel genoemd "Het Avondmaal, en de heilige Communie, meestal genoemd de Mis."15 Deze titel benadrukte het protestantse geloof dat de Mis slechts een maaltijd, een avondmaal - en geen offer is. Toen Paulus VI het Algemeen Statuut voor de Nieuwe Mis uitvaardigde, had dit precies dezelfde naam. De titel ervan luidde: "Het Avondmaal of de Mis."16

Het Anglicaanse Gebedenboek van 1549 verwijderde de psalm Doe mij recht, o God uit de Mis, vanwege zijn verwijzing naar het altaar van God. Deze psalm werd ook geschrapt in de Nieuwe Mis.

Het Anglicaanse Gebedenboek van 1549 verwijderde het gebed uit de Mis dat begint met Neem, wij bidden U, Heer, onze boosheden van ons weg, want het roept het beeld op van een offer. Dit werd ook geschrapt in de Nieuwe Mis.

Het gebed dat begint met Wij bidden U, Heer, verwijst naar de relikwieën in de altaarsteen. Dit gebed is in de Nieuwe Mis afgeschaft.

In het Anglicaanse Gebedenboek van 1549 zijn de Introitus, het Kyrie, het Gloria, de Collecte, het Epistel, het Evangelie en het Credo allemaal bewaard gebleven. Ze zijn allemaal bewaard gebleven in de Nieuwe Mis.

De equivalenten van de offertoriumgebeden werden allemaal afgeschaft in het Anglicaanse Gebedenboek uit 1549: Ontvang, heilige Vader ... God, die de waardigheid van het menselijk wezen... Wij offeren U, Heer... Mochten wij, Heer, in de geest van ootmoedigheid... Kom, Heiligmaker, almachtige ... en Heilige Drievuldigheid, wil dit offer aanvaarden, . Ze zijn allemaal vervallen in de Nieuwe Mis, op twee fragmenten na.

In het Anglicaanse Gebedenboek uit 1549 werden de dialoog 'Verheffen wij onze harten', de Prefatie en het Sanctus allemaal behouden. Ze zijn bewaard in de Nieuwe Mis.

De Romeinse Canon is vervallen in het Anglicaanse Gebedenboek van 1549. Dit gebed is alleen als optie bewaard gebleven in de Nieuwe Mis.

Aartsketters van de protestantse revolutie: Thomas Cranmer (links) en Maarten Luther (rechts)

Thomas Cranmer (de auteur van het Anglicaanse Gebedenboek van 1549) en Maarten Luther hebben allebei het gebed afgeschaft Wij bidden U, Heer, verlos ons, - waarschijnlijk omdat het de voorspraak van O.L. Vrouw en de heiligen vermeldt. Alleen een aangepaste versie van dit gebed is bewaard gebleven in de Nieuwe Mis, zonder aanroeping van heiligen. Ook moet worden opgemerkt dat het Offertoriumgebed in de Nieuwe Mis dat begint met Gezegend zijt Gij Heer, God van al wat bestaat is ontleend aan een Joods tafelgebed.17

In feite verwijderde de Novus Ordo Mis ook het traditionele Goede Vrijdag-gebed voor de bekering van de Joden. Dit gebed is vervangen door een gebed dat er niet meer over gaat dat de Joden zich bekeren, maar dat ze "groeien" in trouw aan Zijn Verbond! Dus precies in het officiële Goede Vrijdag gebed van de Nieuwe Mis staat een uiting van geloofsafval. Het is een erkenning van het Judaïsme en de verspreiding van de ketterij dat het Oude Verbond nog steeds geldig is.

Twee verschillende Goede Vrijdag gebeden voor de Joden voor twee verschillende godsdiensten

Op Goede Vrijdag bidt de Novus Ordo religie: “Laten wij ook bidden voor het Joodse volk, dat door onze God en Heer het eerst is aangesproken, dat Hij het groot maakt in liefde voor zijn Heilige Naam, in trouw aan Zijn verbond.“

Maar de Katholieke Kerk bidt op Goede Vrijdag: “voor de trouweloze Joden, dat God, onze Heer, de blinddoek van hun harten wegneme opdat ook zij Jezus Christus onze Heer erkennen.”

De versie van 1552 van het Anglicaanse Gebedenboek schreef voor dat de communie in de hand werd uitgereikt om duidelijk te maken dat het brood gewoon brood was en dat de priester niet wezenlijk anders was dan een leek.₁₈

De Nieuwe Mis voert in bijna alle plaatsen in de wereld communie in de hand in, en gaat zelfs verder dan Cranmer door toe te staan dat communicanten deze staande en van een lekendienaar ontvangen.

De gebeden in de Traditionele Mis die beginnen met: Mogen wij, o Heer, wat wij met de mond genuttigd hebben en Laat, Heer, Uw Lichaam, dat ik genuttigd heb verwijzen beiden uitdrukkelijk naar de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie. Beide zijn weggelaten in de Nieuwe Mis.

Het gebed dat begint met: Moge, o Heilige Drievuldigheid, de hulde van mijn dienstbaarheid U aangenaam zijn, was voor alle protestanten het minst aanvaardbare gebed na de Communie, vanwege de verwijzing naar het zoenoffer. Maarten Luther, en Cranmer in zijn Anglicaanse Gebedenboek, hebben het afgeschaft. In navolging van hen werd het ook in de Nieuwe Mis afgeschaft.

En wat betreft het Laatste Evangelie. Als het Laatste Evangelie, dat de Traditionele Mis afsluit, in de Nieuwe Mis was opgenomen, zou de Nieuwe Mis in strijd zijn met de inrichting van protestantse diensten, die met een zegening eindigen. Dus het is niet opgenomen in de Nieuwe Mis.

De gebeden na de Traditionele Mis, de Leonijnse gebeden, inclusief het Weesgegroet, Koningin; het God, onze toevlucht; het gebed tot St. Michael; en de smeekbede tot het Heilig Hart, vormde in de praktijk een belangrijk deel van de liturgie. Het is moeilijk om vijf gebeden te bedenken die meer met het protestantisme botsen. Ze zijn allemaal afgeschaft in de Nieuwe Mis.

Gelet op dit alles, was zelfs Michael Davies het ermee eens: "Het staat buiten kijf dat ... de Romeinse Ritus is vernietigd.”19

Naast het feit dat de Nieuwe Mis een protestantse dienst is, is er ook het feit dat de Novus Ordo-kerken een opvallende en onmiskenbare gelijkenis vertonen met vrijmetselaarsloges. Kijk eens naar de foto’s. Dit is een vrijmetselaarsloge:

En dit is een Novus Ordo-kerk:

De twee zijn bijna niet van elkaar te onderscheiden; bij beide staat de mens in het middelpunt, met de stoel van de voorganger in het midden en een nadruk op de kringvorm. Dit komt misschien omdat de voornaamste opsteller van de Nieuwe Mis, Kardinaal Annibale Bugnini, een vrijmetselaar was.

Annibale Bugnini, voornaamste opsteller van de Nieuwe Mis en vrijmetselaar

“Kardinaal” Annibale Bugnini was de voorzitter van het Consilium dat de Nieuwe Mis van Paulus VI opstelde. Bugnini werd in de Vrijmetselaarsloge ingewijd op 23 april 1963, volgens het Vrijmetselaarsregister van 1976.20

Behalve al deze problemen met de Nieuwe Mis is er een dat nog veel belangrijker is . Het grootste probleem met de Nieuwe Mis is dat hij niet geldig is. In de Nieuwe Mis is Jezus Christus niet aanwezig, omdat de Nieuwe Mis de woorden van de consecratie heeft gewijzigd..

BEWIJS DAT DE NIEUWE MIS NIET GELDIG IS – DE WOORDEN VAN DE CONSECRATIE ZIJN VERANDERD

Een sacrament kan alleen geldig zijn als het daadwerkelijk voltrokken wordt. Dus het sacrament van de Eucharistie is alleen geldig als het brood en de wijn het werkelijke Lichaam, het Bloed, de Ziel en de Godheid van Jezus Christus worden. Voor de geldigheid van een sacrament moet de materie, de vorm, de bedienaar en de intentie aanwezig zijn.

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, 1439: "Al deze sacramenten bestaan uit drie elementen, namelijk de dingen als materie, de woorden als vorm, en de persoon van de bedienaar die het sacrament toedient met de intentie te doen wat de Kerk doet: als er een van de drie ontbreekt, wordt het sacrament niet voltrokken."21

Het probleem met de geldigheid van de Nieuwe Mis heeft te maken met de vorm, die woorden die nodig zijn om het Sacrament van de Eucharistie te voltrekken. De vorm die nodig is om de Eucharistie in de Romeinse Ritus te voltrekken is bepaald door Paus Eugenius IV op het Concilie van Florence.

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, Cantate Domino, 1441: “...de heilige Roomse Kerk, steunend op de leer en het gezag van de Apostelen Petrus en Paulus... Bij de consecratie van het Lichaam van de Heer gebruikt zij deze formulering: WANT DIT IS MIJN LICHAAM; en van Zijn bloed : WANT DIT IS DE KELK VAN MIJN BLOED, VAN HET NIEUW EN EEUWIG VERBOND, GEHEIM VAN HET GELOOF, DAT VOOR U EN VOOR VELEN VERGOTEN ZAL WORDEN TOT VERGEVING DER ZONDEN.”₂₂

In het Decreet De Defectibus van Paus St. Pius V komen wij dezelfde woorden nogmaals tegen:

Paus St. Pius V, De Defectibus, hoofdstuk 5, deel 1:
"De woorden van de Consecratie, die de VORM van dit Sacrament zijn, zijn de volgende: WANT DIT IS MIJN LICHAAM. En: WANT DIT IS DE KELK VAN MIJN BLOED, VAN HET NIEUW EN EEUWIG VERBOND, GEHEIM VAN HET GELOOF, DAT VOOR U EN VOOR VELEN VERGOTEN ZAL WORDEN TOT VERGEVING DER ZONDEN. Welnu, als iemand iets zou verwijderen of veranderen in de VORM van de consecratie van het Lichaam en Bloed, en door die verandering van woorden de [nieuwe] verwoording niet dezelfde betekenis heeft, voltrekt hij het sacrament niet.”²³

Deze leer stond van 1570 tot 1962 voorin in elk Romeins Altaarmissaal. We zien dat de woorden die door het Concilie van Florence genoemd zijn dezelfde zijn als de woorden diePaus Pius V als noodzakelijk verklaarde. Dat is de reden waarom al deze consecratiewoorden vetgedrukt staan in Traditionele Romeinse Altaarmissalen en waarom het Romeinse Missaal priesters opdraagt de kelk op te heffen totdat al deze woorden zijn uitgesproken.

De leer van Paus St. Pius V zegt dat als de consecratiewoorden worden gewijzigd en daardoor de betekenis verandert, de priester het Sacrament niet voltrekt. In de Nieuwe Mis zijn de consecratiewoorden ingrijpend gewijzigd en als gevolg daarvan is de betekenis veranderd.

Ten eerste zijn in de oorspronkelijke Latijnse versie van de Nieuwe Mis de woorden mysterium fidei - "het mysterie van het Geloof" - uit de consecratiewoorden weggelaten. Dit veroorzaakt ernstige twijfel, omdat “mysterium fidei” deel uitmaakt van de vorm in de Romeinse ritus. Hoewel de woorden “mysterium fidei” geen deel uitmaken van de consecratieformules van sommige oosterse ritussen, is bepaald dat ze deel uitmaken van de Romeinse ritus. Ze zijn ook te vinden in sommige oosterse ritussen. Paus Innocentius III en de Canon van de Mis leren ons ook dat de woorden “mysterium fidei” door Jezus Christus zelf zijn gegeven.

Paus Innocentius III, Cum Marthae circa, 29 november 1202, in antwoord op een vraag over de vorm van de Eucharistie en de toevoeging van 'mysterium fidei': "U hebt gevraagd wie er in de Canon van de Mis, die door de universele Kerk wordt gebruikt, iets heeft toegevoegd aan de vorm van de woorden die Christus Zelf heeft gebruikt, toen Hij het brood en de wijn veranderde in het Lichaam en het Bloed, wat geen van de evangelisten heeft gebruikt ... In de Canon van de Mis staat de uitdrukking , 'mysterium fidei,' tussen Zijn woorden ingevoegd... Er zullen ongetwijfeld veel van dergelijke dingen uit de woorden en handelingen van de Heer door de Evangelisten zijn weggelaten. We lezen dat die door de apostelen mondeling of metterdaad zijn doorgegeven ... Daarom geloven we dat de Apostelen de vorm van de woorden, zoals die in de Canon staat, van Christus ontvangen hebben, en hun opvolgers van hen."24

De woorden 'het mysterie van het geloof' in de wijding zijn een duidelijke verwijzing naar de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie. Deze woorden werden ook verwijderd door de ketterse Thomas Cranmer in zijn Anglicaans Gebedenboek van 1549 vanwege hun duidelijke verwijzing naar de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie.25 Wanneer woorden worden verwijderd uit een ritus omdat de betekenis die ze uitdrukken in tegenspraak is met de bedoelde betekenis van de ritus, wordt hierdoor twijfel veroorzaakt. Over deze kwestie zou meer kunnen worden gezegd, maar we moeten nu overgaan tot de verpletterende slag voor de geldigheid van de Nieuwe Mis.

In bijna alle vertalingen van de Nieuwe Mis in de wereld, zijn de consecratiewoorden als volgt:

VORM VAN DE CONSECRATIE IN DE NIEUWE MIS

"Want dit is mijn lichaam. Want dit is de beker van het nieuwe, altijddurende verbond; dit is mijn bloed, dat voor u en VOOR ALLE MENSEN WORDT VERGOTEN TOT VERGEVING VAN DE ZONDEN."

De woorden “voor u en voor velen tot vergeving der zonden” zijn veranderd in voor u en voor alle mensen tot vergeving van de zonden. Het woord “velen” is verwijderd en vervangen door het woord “alle mensen”. Deze ingrijpende wijziging maakt alle Nieuwe Missen ongeldig. Ten eerste, het woord velen werd door Jezus gebruikt om het sacrament van de Eucharistie in te stellen, zoals we zien in Matteüs 26, 28: "Want dit is mijn bloed van het nieuwe verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden." De woorden gebruikt door onze Heer, "voor velen tot vergeving van zonden," vertegenwoordigen de werkzaamheid van het bloed dat Jezus vergoot. Het bloed van Jezus is heilzaam voor de redding van velen, niet voor alle mensen. Als De Catechismus van het Concilie van Trente dit uitlegt, vermeldt zij met name dat Onze Heer niet "alle mensen" bedoelde en dat dus ook niet gezegd heeft!

De Catechismus van het Concilie van Trente, Over de vorm van de Eucharistie, p. 227:
“Enkele van de bijgevoegde woorden voor u en voor velen zijn genomen uit Matteüs , en enkele uit Lucas, maar zijn onder Gods leiding door de Katholieke Kerk samengevoegd. Zij dienen om de vruchten en het voordeel van Zijn Lijden aan te geven. Want als wij de waarde bekijken moeten we bekennen dat de Verlosser Zijn Bloed heeft vergoten voor het heil van allen, maar als wij de vruchten beschouwen die de mensheid eruit ontvangen heeft, zullen we eenvoudig inzien dat die niet aan allen ten goede komen, maar aan velen van de mensheid. Dus toen de Heer zei: Voor u, bedoelde Hij daarmee ofwel degenen die aanwezig waren, ofwel de uitverkorenen uit het joodse volk, ofwel de leerlingen, met wie hij sprak, uitgezonderd Judas. Toen Hij En voor velen toevoegde, wilde Hij daarmee de overige uitverkorenen uit de joden en heidenen aangeven. HET IS DAN OOK OM DIE REDEN DAT DE WOORDEN VOOR ALLE MENSEN NIET WORDEN GEBRUIKT, omdat hier alleen gesproken wordt over de vruchten van het Lijden en Zijn Lijden doet die vruchten van het heil alleen ten goede komen aan de uitverkorenen."26

Wij zien dus, dat volgens De Catechismus van het Concilie van Trente de woorden "voor allen" juist niet door Onze-Lieve-Heer zijn gebruikt omdat ze een misleidende betekenis zouden geven.

St. Alfonsus van Liguori, Verhandeling over de Heilige Eucharistie: "De woorden voor u en voor velen worden gebruikt om de kracht van het Bloed van Christus te onderscheiden van zijn vruchten: want het Bloed van onze Verlosser is krachtig genoeg om alle mensen te redden, maar zijn vruchten komen ten goede aan een beperkt aantal mensen en niet aan iedereen, en dit is hun eigen schuld ..."27

Het gebruik van "allen" verandert de betekenis van de consecratievorm. Niemand, zelfs geen Paus, kan de woorden veranderen die Jezus Christus uitdrukkelijk heeft gebruikt voor het instellen van een sacrament van de Kerk.

Paus Pius XII, Sacramentum ordinis (# 1), 30 november 1947:
“...de Kerk heeft geen zeggenschap over het ‘wezen van de sacramenten’, Met andere woorden, ze heeft geen zeggenschap over de dingen waarvan Christus onze Heer heeft bepaald dat ze behouden moesten blijven in een sacramenteel teken, zoals dat verkondigd is door de bronnen der goddelijke openbaring."28

Aangezien “allen” niet hetzelfde betekent als “velen” wordt het sacrament in de Nieuwe Mis niet voltrokken.

Paus St. Pius V, De Defectibus, hoofdstuk 5, deel 1:
"De woorden van de Consecratie, die de VORM van dit Sacrament zijn, zijn de volgende: WANT DIT IS MIJN LICHAAM. En: WANT DIT IS DE KELK VAN MIJN BLOED, VAN HET NIEUW EN EEUWIG VERBOND, GEHEIM VAN HET GELOOF, DAT VOOR U EN VOOR VELEN VERGOTEN ZAL WORDEN TOT VERGEVING DER ZONDEN. Welnu, als iemand iets zou verwijderen of veranderen in de VORM van de consecratie van het Lichaam en Bloed, en door die verandering van woorden de [nieuwe] verwoording niet dezelfde betekenis heeft, voltrekt hij het sacrament niet.”₂₉

EEN ANDERE BENADERINGSWIJZE VAN DIT ONDERWERP LEVERT HET OVERTUIGEND BEWIJS DAT DE NIEUWE MIS ONGELDIG IS

Dit onderwerp heeft nog een andere invalshoek die we nu moeten onderzoeken. In zijn beroemde Bul, Apostolicae Curae van 1896, leert Paus Leo XIII:

Paus Leo XIII, Apostolicae Curae, 13 september 1896: “Eenieder weet dat de Sacramenten van de Nieuwe Wet, die de waarneembare en doeltreffende tekenen van onzichtbare genade zijn, zowel de genade moeten aanduiden die zij uitwerken, als wel de genade moeten uitwerken die ze aanduiden.”30

Als het de genade die het uitwerkt niet aanduidt en de genade die het aanduidt niet uitwerkt, is het geen sacrament – punt. Dus, wat is de genade die door het Sacrament van de Heilige Eucharistie wordt uitgewerkt?

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, “Exultate Deo,” Over de Eucharistie, 1439: “Tenslotte is dit een passende manier om de werking van dit sacrament aan te duiden, namelijk, de vereniging van de Christenen met Christus.”31

St. Thomas Aquinas, Summa Theologica, Pt. III, Q. 73, A. 3: “Nu werd hierboven gezegd dat de uitwerking van het sacrament [van de Eucharistie] de eenheid van het mystieke lichaam is, zonder welke er geen heil is...”32

Zoals het Concilie van Florence, St. Thomas van Aquino en vele andere theologen leren, is de genade die door de Eucharistie wordt bewerkstelligt, de vereniging van de gelovigen met Christus. St. Thomas noemt deze genade "de eenheid van het Mystieke Lichaam". De genade die de Eucharistie (de vereniging van de gelovigen met Christus of de eenheid van het Mystieke Lichaam) uitwerkt, moet zorgvuldig worden onderscheiden van de Eucharistie zelf: het Lichaam, Bloed , de Ziel en Goddelijkheid van Christus.

Aangezien de vereniging van de gelovigen met Christus de genade is die door het sacrament van de eucharistie wordt uitgewerkt - of wat ook wordt genoemd de uitwerking van het sacrament of de genade die kenmerkend is voor het sacrament van de Eucharistie - moet deze genade, om geldig te zijn, worden aangeduid in de vorm van de consecratie, zoals Paus Leo XIII leert. Oké, we moeten dus naar de traditionele vorm van de consecratie kijken en zien waar deze genade - de vereniging van de gelovigen met Christus - wordt aangeduid.

De traditionele vorm van de consecratie, zoals afgekondigd door Paus Eugenius IV op het Concilie van Florence en Paus St. Pius V in De Defectibus, luidt als volgt:

"DIT IS MIJN LICHAAM. DIT IS DE KELK VAN MIJN BLOED, VAN HET NIEUW EN EEUWIG VERBOND, HET MYSTERIE VAN GELOOF, DAT VOOR U EN VOOR VELEN VERGOTEN ZAL WORDEN TOT VERGEVING DER ZONDEN."

Merk nogmaals op: we zijn op zoek naar dat deel van de vorm dat aanduidt dat de persoon die dit sacrament waardig ontvangt, verenigd wordt of nog inniger verenigd wordt met Jezus Christus en Zijn Mystieke Lichaam.

Beduiden de woorden "VAN HET NIEUW EN EEUWIG VERBOND " de vereniging van de gelovigen met Christus / het Mystieke Lichaam? Nee. Deze woorden beduiden niet het Mystieke Lichaam, maar zij stellen de tijdelijke en voorafbeeldende offers van de Oude Wet tegenover het eeuwige en verzoenende offer van Jezus Christus.

Duiden de woorden "HET MYSTERIE VAN GELOOF" op de vereniging van de gelovigen met Christus / het Mystieke Lichaam? Nee. Deze woorden geven de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de Eucharistie aan, zoals Innocentius III leert; zij betekenen niet het Mystieke Lichaam van Jezus Christus.

Duiden de woorden "DAT VERGOTEN ZAL WORDEN" op de vereniging van de gelovigen met Christus / het Mystieke Lichaam? Nee. Deze woorden wijzen op een werkelijk offer.

De enige woorden die in de consecratievorm zijn overgebleven zijn: "VOOR U EN VOOR VELEN TOT VERGEVING DER ZONDEN."

De vergeving van zonden is nodig voor opname in het Mystieke Lichaam, en vergeving van zonden is een onmisbaar onderdeel van de ware rechtvaardiging, waardoor men vruchtbaar met Jezus Christus wordt verenigd. De woorden "voor u en voor velen" wijzen naar de leden van het Mystieke Lichaam die deze vergeving hebben ontvangen.

De woorden "VOOR U EN VOOR VELEN TOT VERGEVING DER ZONDEN" zijn de woorden in de vorm van de Consecratie die de vereniging van de gelovigen met Christus aanduiden / de vereniging van het Mystieke Lichaam van Christus, die de genade is die kenmerkend is voor het Sacrament van de Eucharistie.

Welnu, als we naar de Novus Ordo-vorm van de consecratie kijken, zien we dan het Mystieke Lichaam / de vereniging van de gelovigen met Christus (de genade die kenmerkend is voor het Sacrament van de Eucharistie)? Hier is de vorm van de consecratie in de Nieuwe Mis of Novus Ordo:

De vorm in de Nieuwe Mis: "Dit is mijn lichaam. Dit is de beker van het nieuwe en eeuwige verbond. Dit is mijn bloed dat voor u en alle mensen wordt vergoten tot vergeving van de zonden."

Wordt de eenheid van het Mystieke Lichaam van Jezus Christus aangeduid met de woorden "voor u en voor alle mensen tot vergeving van de zonden"? Nee. Maken alle mensen deel uit van het Mystieke Lichaam? Nee. Maken alle mensen deel uit van de gelovigen die met Christus verenigd zijn? Nee. We kunnen heel duidelijk zien dat de Nieuwe Mis of Novus Ordo zeer zeker niet de vereniging van het Mystieke Lichaam aanduidt (de genade die kenmerkend is voor het Sacrament van de Eucharistie), en daarom is het geen geldig sacrament!

Hier hoeft niets meer aan toegevoegd te worden... de Nieuwe Mis is niet geldig!

Paus Leo XIII, Apostolicae Curae, 1896: “Eenieder weet dat de Sacramenten van de Nieuwe Wet, die de waarneembare en doeltreffende tekenen van onzichtbare genade zijn, zowel de genade moeten aanduiden, die zij uitwerken, als de genade moeten uitwerken die ze aanduiden.”33

Paus Leo XIII, Apostolicae Curae, 1896: “Geen enkele vorm voor een sacrament kan geschikt of toereikend zijn als de vorm weglaat wat hij in wezen moet aanduiden.”34

Paus Eugenius IV, Concilie van Florence, “Exultate Deo,” 1439: ” ... is dit een passende manier om de werking van dit sacrament aan te duiden, namelijk, de vereniging van de Christenen met Christus.”35

Nog meer bewijs wordt geleverd door de formuleringen van de consecratie in alle liturgische ritussen van de Katholieke Kerk, of het nu de Armeense liturgie, de Koptische liturgie, de Ethiopische liturgie, de Syrische liturgie, de Chaldeeuwse liturgie, enz. is: in de consecratievorm wordt de vereniging van de gelovigen met Christus / het Mystieke Lichaam aangeduid. Er is nog nooit een liturgie door de Kerk goedgekeurd waarin de eenheid van de gelovigen met Christus niet wordt aangeduid.

Hier zijn de gedeelten van de consecratievormen van de Wijn die in de Oosterse Ritussen worden gebruikt. Ze duiden aan wat de Traditionele Mis ook aanduidt en de Nieuwe Mis niet: de vereniging en de leden van de Kerk.

DE ARMEENSE LITURGIE: "... voor u en voor velen wordt vergoten tot uitboeting en vergeving van de zonden."

Merk op dat de vereniging en leden van het Mystieke Lichaam worden aangeduid met de woorden "voor u en voor velen tot uitboeting en vergeving van de zonden."

DE BYZANTIJNSE LITURGIE: "... voor u en voor velen wordt vergoten tot vergeving van de zonden."