De Nieuwe Ritus van de Bisschopsconsecratie

Paulus VI heeft ook de ritus van de bisschopsconsecratie veranderd. Dit is van groot belang, omdat groeperingen zoals de Sint-Petrusbroederschap en het Instituut Christus Koning (indult groeperingen die de traditionele Latijnse Mis opdragen) hun mensen wijden in de Traditionele Wijdingsritus, maar de wijdingen laten verrichten door “bisschoppen” die tot “bisschop” zijn gewijd in de Nieuwe Ritus van de Bisschopsconsecratie.

Dit punt is ook belangrijk omdat Benedictus XVI, de man die op dit moment pretendeert Bisschop van Rome te zijn, werd "gewijd" in deze Nieuwe Ritus van bisschopsconsecratie op 28 mei 1977.1  Als hij geen geldig gewijde bisschop is, kan hij niet de Bisschop van Rome zijn.

In Sacramentum Ordinis, 30 november 1947, verklaarde Paus Pius XII wat de essentiële vorm voor de bisschopsconsecratie is:

TRADITIONELE VORM VOOR DE BISSCHOPSCONSECRATIE

Paus Pius XII, Sacramentum Ordinis, 30 november 1947: “Maar wat betreft de materie en vorm bij het verlenen van alle orders, verordenen en bepalen Wij met Ons hoogste apostolisch gezag het volgende: …  bij de wijding of consecratie van een bisschop ten slotte … bestaat de vorm in de woorden van de "prefatie" en daarvan zijn de volgende essentieel en dus voor de geldigheid vereist:

► “Voltooi in Uw priester de volheid van Uw bediening en bekleed hem met de versierselen van de volle verheerlijking en heilig hem door de dauw van de hemelse zalving.“2

Doordat deze traditionele vorm spreekt over “volheid van Uw bediening…  de versierselen van de volle verheerlijking” toont het eenduidig de macht van het bisschopsambt aan, die de “volheid van het priesterschap” is.

De nieuwe vorm van Paulus VI in de ritus van 1968 staat hieronder. De twee vormen hebben één ding gemeen, alleen het [Latijnse] woord “et”, dat “en” betekent.

DE NIEUWE VORM VOOR DE BISSCHOPSCONSECRATIE VAN PAULUS VI

• “En stort nu over deze uitverkorene die kracht uit, die van u komt, de leidende Geest die u aan uw geliefde Zoon, Jezus Christus, hebt gegeven, de Geest die Hijzelf aan zijn heilige apostelen heeft gegeven, die de Kerk op alle plaatsen als Uw Heiligdom opgericht hebben tot eeuwigdurende roem en lof van uw naam.”3

Deze nieuwe vorm drukt niet eenduidig de macht van het bisschopsambt uit. De uitdrukking "leidende Geest" wordt gebruikt om naar allerlei dingen in de Schrift of de overlevering te verwijzen (bijvoorbeeld Psalm 5:14), maar het geeft niet onmiskenbaar de bevoegdheden van het bisschopsambt aan. Daarom is geldigheid van de nieuwe vorm erg twijfelachtig..

Naast de verwoestende verandering in de essentiële vorm, zijn veel andere dingen verwijderd. In feite is er niet één eenduidige uitspraak te vinden over het bedoelde sacramentele effect van de Bisschopsconsecratie. In de Traditionele Ritus van consecratie, instrueert de bisschop-consecrator de bisschop in spe in de volgende bewoordingen:

► "Een bisschop oordeelt, interpreteert [legt het Geloof uit], consacreert [kerken/altaren wijden], wijdt [priesters], offert [heilig Misoffer], doopt en vormt [heilig Vormsel toedienen]."

Dit is afgeschaft.

►In de Traditionele Ritus  wordt de toekomstige bisschop gevraagd zijn geloof te bevestigen in elk artikel van het Geloof.

Dit is afgeschaft.

►In de Traditionele Ritus vraagt men de toekomstige bisschop of hij zijn anathema zal uitspreken over iedere ketterij tegen de Heilige Katholieke Kerk.

Dit is afgeschaft.

De verwijdering van dit vereiste om het anathema uit te spreken over een dwaalleer is van belang, want dit is een van de taken van een bisschop.  

In de Traditionele Ritus worden, na het consecratiegebed, de bevoegdheden van een bisschop nogmaals omschreven in deze woorden:

►"Heer, geef hem de sleutels van het Koninkrijk… Wat hij zal binden op aarde, laat dat ook in de hemel gebonden zijn, en wat hij zal ontbinden op aarde, laat dat ook in de hemel ontbonden zijn. Aan wie hij de zonden niet vergeeft, laat ze niet vergeven zijn, en moge U de zonden vergeven van allen wier zonden hij vergeeft… Verleen hem, Heer, een bisschoppelijke zetel...”

Dit hele gebed is in de Nieuwe Ritus afgeschaft.

Alle “priesters” die gewijd zijn door “bisschoppen” die in deze ritus geconsacreerd zijn, zelfs als  de Traditionele Wijdingsritus is gebruikt, zoals met de meeste priesters van de Sint-Petrusbroederschap en die van het Instituut Christus Koning, enz. kunnen niet als geldige priesters worden beschouwd. Hun “Missen”moeten vermeden worden.

Voetnoten bij hoofdstuk 11:

1 Biografie van Benedict XVI, Vaticaanse website: www.vatican.va

2 Denzinger, The Sources of Catholic Dogma, B. Herder Book. Co., Dertiende Editie, 1957, no. 2301.

3 The Rites of the Catholic Church, Collegeville, MN: The Liturgical Press, 1991, Vol. 2, p. 73.