^
^
Recent Featured Videos and Articles | Eastern “Orthodoxy” Exposed | Why Hell Must Be Eternal | The Antichrist Identified! | What Fake Christians Get Wrong About Ephesians | Why So Many Can't Believe | “Magicians” Prove A Spiritual World Exists | Amazing Evidence For God | News Links |
Vatican II “Catholic” Church Exposed | Steps To Convert | Outside The Church There Is No Salvation | E-Exchanges | The Holy Rosary | Padre Pio | Traditional Catholic Issues And Groups | Help Save Souls: Donate |
De ketterijen van Paulus VI (1963-1978), de man die de wereld de Nieuwe Mis en de Leer van Vaticanum II heeft gegeven
“Hoe heeft een opvolger van Petrus in zo'n korte tijd de Kerk meer schade kunnen berokkenen dan de revolutie van 1789?... de meest ingrijpende en meest omvangrijke schade in haar geschiedenis... een schade die geen enkele ketter heeft kunnen aanrichten?”.... Hebben we nu een paus of een indringer, die op de Stoel van Petrus zit?"1 (Aartsbisschop Marcel Lefebvre, die in 1976 commentaar gaf op de regering van Paulus VI)
Paulus VI
Paulus VI was de man die beweerde het hoofd van de Katholieke Kerk te zijn van 21 juni 1963 tot 6 augustus 1978. Hij was de man die het Tweede Vaticaans Concilie en de Nieuwe Mis heeft afgekondigd. We hebben al het bewijs gezien dat aantoont dat Johannes XXIII, de man die hem was voorgegaan en die hem tot kardinaal had verheven, een vrijmetselaar was en een onmiskenbare ketter. We hebben ook gezien dat de documenten van Vaticanum II veel ketterijen bevatten, en dat de Nieuwe Mis, die uiteindelijk door Paulus VI is afgekondigd, een liturgische revolutie heeft veroorzaakt.
Paulus VI heeft alle 16 documenten van Vaticanum II plechtig bekrachtigd. Het is niet mogelijk dat een ware paus van de Katholieke Kerk leerstellingen bekrachtigd die ketters zijn. Verderop in dit boek zullen we gedetailleerd aantonen, dat het feit dat Paulus VI de ketterse leerstellingen van Vaticanum II plechtig heeft bekrachtigd, bewijst dat Paulus VI geen echte paus was, maar een antipaus.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat Paulus VI degene was die de wereld de Nieuwe Mis gaf, de andere nieuwe "sacramenten" en de ketterse leer van Vaticanum II. Als je naar de Nieuwe Mis gaat of de leer van Vaticanum II aanvaardt, geef je met het geloof in deze dingen aan dat je ook gelooft dat Paulus VI een ware katholieke paus was.
We zullen nu de verbazingwekkende ketterijen van Paulus VI aan de kaak stellen. We zullen, aan de hand van zijn officiële toespraken en geschriften, laten zien dat Paulus VI een door en door afvallige was en in de verste verte niet katholiek. Alle officiële toespraken en geschriften van de mannen die ooit hebben beweerd dat ze paus waren, zijn opgenomen in de officiële toespraken en geschriften van de Vaticaanse weekkrant, L' Osservatore Romano. Het Vaticaan heeft de nummers van hun krant herdrukt van 4 april 1968 tot heden. Aan de hand van deze toespraken zullen we nu aantonen dat Paulus VI geen ware paus was, omdat er onweerlegbaar en onbetwistbaar bewijs is dat hij een complete ketter was en een afvallige.
Deze vragen leiden niet tot eindeloze en complexe discussies. Bestaat God? Ja. Wie is God? De Heilige Drie-eenheid. Welke kennis kan de mens van hem hebben? Het katholieke geloof. Welke relatie moet ieder van ons een met hem hebben? Tot de Kerk behoren die Hij heeft gesticht. Paulus VI zegt dat dit eindeloze en complexe vragen zijn. Geen enkele katholiek zou zulke onzin beweren, die de ware God bespot en het katholieke geloof zinloos maakt.
Hier formuleert Paulus VI expliciet en onderschrijft hij de modernistische godslastering dat alles in een staat van evolutie is. Zijn ketterij wordt uitdrukkelijk door Paus Pius X veroordeeld.
PAULUS VI OVER NIET-CHRISTELIJKE GODSDIENSTEN
De Katholieke Kerk leert dat alle niet-katholieke religies vals zijn. Er is slechts één ware Kerk, en buiten haar kan niemand gered kan worden. Dit is een katholiek dogma.
Alle andere religies zijn van de duivel. Dit is de leer van Jezus Christus, de Katholiek Kerk en Heilige Schrift. Zie 1Kor. 10,20 en Ps. 95, 5. Iedereen die achting heeft voor niet-christelijke godsdiensten, of die beschouwt als goed of respect verdienend, ontkent Jezus Christus, en is een afvallige.
Nog een paar voorbeelden van hoe Paulus VI dacht over de niet-christelijke godsdiensten van de duivel:
Dit is afvalligheid - een totale afwijzing van Jezus Christus.
Hier zegt Paulus VI dat door de mens uitgevonden religies soms zeer nobel zijn! Dit is afvalligheid - een verwerping van Jezus Christus en het katholieke geloof.
Hij zegt dat hij valse religies respecteert.
In zijn Toespraak, 22 Augustus, 1969, prees Paulus VI de hindoe Gandhi, en zei dat hij "zich altijd bewust was van de aanwezigheid van God..."14
Hindoes zijn heidenen en afgodendienaren die veel verschillende valse goden aanbidden. Het feit dat Paulus VI de notoire hindoe Gandhi prijst als iemand die zich "altijd bewust is van de aanwezigheid van God" toont opnieuw aan dat Paulus VI een vurige aanhanger was van het indifferentisme. Paulus VI prees ook officieel de valse godsdienst van het hindoeïsme in Nostra Aetate #2, het officiële document (over niet-christelijke godsdiensten) van Vaticanum II, zoals we geciteerd hebben in het hoofdstuk over het Tweede Vaticaans Concilie.
Merk weer op dat Paulus VI valse religies hoogacht; dit is duivels.
Paulus VI zegt dat religieuze verschillen in India worden geëerbiedigd en dat hij blij is dit te zien. Dit houdt in dat hij de aanbidding van valse goden erkent.
Hier openbaart Paulus VI vrijmoedig dat hij een nieuw evangelie verkondigt. Niet-christelijke godsdiensten, vertelt hij ons, vormen niet langer een obstakel voor evangelisatie. Dit is een antichristelijke godsdienst van afvalligheid.
Paulus VI vertelt ons dat het juist is "hoge achting" te hebben voor valse religies die valse goden aanbidden! Dit is misschien wel de ergste ketterij die Paulus VI heeft geuit.
Een valse godsdienst staat bij de ware godsdienst hoog aangeschreven? Nee, dit is weer pure ketterij.
Dit is een van de meest kwaadaardige, onthullende en ketterse uitspraken die Paulus VI ooit heeft gedaan. Hij prijst hier de wijsheid die de beelden in de heidense Shintotempel uitstralen; met andere woorden, hij prijst de afgoden van de Shintoïsten!
PAULUS VI OVER HET BOEDDHISME
Het boeddhisme is een valse, heidense religie van het Oosten, die gelooft in reïncarnatie en karma. Boeddhisten zijn van mening dat het leven niet de moeite waard is om te leven, en dat elke vorm van bewust bestaan een kwaad is. Boeddhisten aanbidden verschillende valse goden. Het boeddhisme is een afgodische en valse religie van de duivel. Hier volgt wat Paulus VI van het boeddhisme vond:
Volgens Paulus VI is de valse, heidense en afgodische religie van het boeddhisme een van de "rijkdommen" van Azië!
Let op zijn afgoderij en afvalligheid door niet alleen de boeddhisten te bewonderen, maar ook de valse godsdienst van het boeddhisme.
Eerst zegt hij dat de Katholieke Kerk met oprecht respect naar de leefwijze van de boeddhisten kijkt. Dit is ketterij. Vervolgens zegt hij dat hij bij deze gelegenheid de woorden van Johannes in herinnering moet brengen: wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid. Het is duidelijk dat hij bedoelt dat boeddhisten voor altijd zullen leven, dat wil zeggen, dat ze gered zullen worden. Dit is louter ketterij.
Paulus VI zegt dat de Katholieke Kerk respect heeft voor de geestelijke rijkdom van de valse religie van het boeddhisme. En dan zegt hij met de boeddhistische geestelijk leider te willen samenwerken om de redding van de mensheid tot stand te brengen! Dit is ketterij en afvalligheid.
PAULUS VI OVER DE ISLAM
De Islam is een valse godsdienst die de Goddelijkheid van Christus ontkent en de Allerheiligste Drie-eenheid verwerpt. Behalve dat ze de ware God verwerpt, staat de Islam polygamie toe tot vier vrouwen, en haar aanhangers (Moslims) verspreiden deze valse religie met een ijver die ongeëvenaard is. De Islam is de meest fel antichristelijke grote valse religie ter wereld. Bekering tot het christendom betekent in veel islamitische landen de dood. De verspreiding van het ware geloof is door de moslims ten strengste verboden. De islamitische samenleving is een van de meest verwerpelijke dingen in de menselijke geschiedenis. Zo dacht Paulus VI over deze valse religie die Christus en de Drie-eenheid verwerpt:
Paulus VI spreekt over de "rijkdom" van het islamitisch geloof, een "geloof" dat Jezus Christus en de Drie-eenheid verwerpt. Hij zegt dat dit "geloof" ons met de ene God verbindt. Dit is afvalligheid.
Moslims aanbidden niet de ene ware God, de Heilige Drievuldigheid, samen met katholieken, zoals we behandeld hebben in de sectie over de ketterijen van Vaticanum II. De bewering dat moslims dezelfde God aanbidden als katholieken is ketterij. En moslims aanbidden zeker niet God, die de mensheid op de laatste dag zal oordelen, Jezus Christus.
Hij zegt dat moslims broeders in het geloof zijn. Dit is afvalligheid. Hij zegt dan dat de moslims altijd waardering ondervinden bij het Vaticaan.
Hij noemt zijn grote respect voor het valse geloof van de islam, en hij herdenkt moslims die getuigden van deze valse religie door de dood. Dit is totale afvalligheid.
Dit is waarschijnlijk de meest schandalige verklaring die we ooit hebben gezien over de ketterij dat er niet-katholieke martelaren zijn. Paulus VI zegt dat behalve Anglicanen ook moslims (die niet eens geloven in Christus of de Heilige Drie-eenheid) martelaren zijn. Dit is werkelijk verbijsterend en totale ketterij.
PAULUS VI OVER GODSDIENSTVRIJHEID
Dit is volkomen onjuist en ketters. De Katholieke Kerk heeft in haar lange geschiedenis bevestigd, ten koste van onderdrukking en vervolging, dat de religie van Jezus Christus de enige ware is, en dat Christus waarlijk God en waarlijk mens is. Paulus VI wil ons echter doen geloven dat de martelaren niet vreselijk werden gemarteld om hun belijdenis van hun geloof in Christus, maar om zo voor iedereen de vrijheid te verkrijgen hun verschillende valse religies te belijden! Dit is een verbijsterende ketterse verdraaiing van de waarheid!
In het gedeelte over Vaticanum II hebben we laten zien dat de leer over godsdienstvrijheid, die door Paulus VI werd bepleit, in werkelijkheid veroordeeld wordt door de katholieke pausen.
PAULUS VI OVER DE “ORTHODOXEN”
Hier zien we Paulus VI een duidelijke vrijmetselaarshandruk geven aan de oosterse schismatieke Patriarch van Constantinopel, Athenagoras, op 5 januari 1964. Deze twee hieven ook de wederkerige excommunicaties van 1054 op. Vertaling: dit betekent dat Paulus VI van mening was dat de oosters-"orthodoxen" niet langer geëxcommuniceerd zijn, ook al ontkennen ze het pausschap. Daarom is, volgens hem, het pausschap geen dogma dat bindend is op straffe van excommunicatie.
De oosters-orthodoxen zijn schismatici, die de pauselijke onfeilbaarheid en de laatste 13 Algemene Concilies verwerpen. Zij ontkennen dat de Heilige Geest voortkomt uit de Tweede Persoon van de Drie-eenheid; zij staan echtscheiding en hertrouwen toe; en velen van hen verwerpen de Onbevlekte Ontvangenis. Zo dacht Paulus VI over deze schismatici:
Hij zegt dat het leiderschap in een schismatieke kerk een verheven ambt is.
Hij zegt dat schismatieke kerken eerbiedwaardig zijn.
Dus Paulus VI respecteert de afwijzing van het pausdom en de pauselijke onfeilbaarheid.
Dit betekent dat hij de schismatieke Kerk ziet als de Kerk van Christus.
De schismatieke "orthodoxen" zijn door de Katholieke Kerk in de ban gedaan omdat zij het pausschap ontkenden, en de dogma's van het katholieke geloof niet aanvaardden. Maar Paulus VI heeft deze anathema's tegen hen plechtig opgeheven, zoals we al eerder opmerkten. Net als de bovenstaande verklaring betekent deze toespraak van Paulus VI dat hij het dogma van het pausschap probeerde te ontkrachten, een dogma dat moet worden geloofd op straffe van de banvloek of veroordeling.
Merk twee dingen op: Ten eerste zegt Paulus VI dat hij voor de ziel van de overledene zal bidden, wat betekent dat de overleden niet-katholieke patriarch gered kan worden, en dat is ketterij. Ten tweede roept hij Gods troostende zegen af voor de hele Koptisch-orthodoxe Kerk. Hoe zit het dan met de leer dat er slechts één ware Kerk is en dat de Koptische schismatieke Kerk daarvan geen deel uit maakt? Hoe zit het dan met Gods genade voor de Koptisch-orthodoxen om zich te bekeren tot de ware Kerk? De verklaring van Paulus VI toont opnieuw aan dat hij ketterse sekten beschouwde als ware Kerken, en het katholieke geloof als zinloos.
Hij noemt het schismatieke concilie “heilig” en de schismatieke kerk “eerbiedwaardig”. Paulus VI was een schismaticus.
Hij noemt de schismatieke patriarch "Heiligheid" en viert de vijftigste verjaardag van de schismatieke Kerk.
En in een brief over de schismatieke Athenagoras (juli 1972) schrijft Paulus VI"....we bidden de Heer dat Hij hem opneemt in Zijn hemels koninkrijk."57
Dit is alles wat men echt nodig heeft om te weten dat Paulus VI een schismaticus was en geen katholiek. Hij stelt een gemeenschappelijke Verklaring op met een schismatieke "paus". Hij erkent deze schismatiek als de houder van de Zetel van St. Marcus. Dit is een godslastering tegen het pausdom, aangezien deze schismaticus geen enkel gezag heeft. Hij verwerpt alle vormen van proselitisme - dat wil zeggen, het proberen te bekeren van de schismatici- en hij zegt: "Laat er een einde aan komen, daar waar het misschien voorkomt"! Paulus VI was een formele ketter en een schismaticus.
PAULUS VI OVER ANDERE PROTESTANTSE SEKTEN
Het protestantisme begon met de Duitse priester Maarten Luther, die de Katholieke Kerk verliet en in 1517 de protestantse revolutie begon. Luther ontkende de vrije wil, het pausschap, het bidden tot de heiligen, het Vagevuur, de Overlevering, transsubstantiatie en het Heilig Misoffer. Luther verving de mis door een dienst ter herdenking van het Laatste Avondmaal. Alle sacramenten, behalve het doopsel en de Heilige Eucharistie werden verworpen. Luther was van mening dat na de val van Adam de mens geen goede werken kan doen. De meeste protestanten hebben dezelfde overtuiging als Luther, maar alle protestanten verwerpen talrijke katholieke dogma's. Hier volgt wat Paulus VI van deze ketters en schismatici vond:
Hier onthult Paulus VI dat de agenda van Vaticanum II met betrekking tot de protestantse sekten is verschoven van polemische oppositie - met andere woorden, van een stellingname tegen hun valse leerstellingen - naar een houding van aanvaarding van, en wederzijds respect voor, hun valse religie.
Paulus VI zegt dat de protestanten niet katholiek moeten worden, maar loyaal moeten blijven aan hun eigen sekten.
Dit is een ongelooflijke preek. Daarin verzekert hij de ketters van andere denominaties van zijn respect.
Bedenk dat Paulus VI niet eens persoonlijk alle mensen kende die hij respecteerde. Hij wist niets over hen, behalve dat ze tot een van deze sekten behoren, en op basis daarvan verzekerde hij hen van zijn achting!
Paulus VI zegt dat de Wereldraad van Kerken is opgericht om die volmaakte gemeenschap in geloof en liefde, die de gave van Christus aan zijn Kerk is, te herstellen en dit voor allen zichtbaar te laten worden. Let op de verbazingwekkende implicaties van deze verklaring. De volmaakte gemeenschap in geloof en naastenliefde, die de gave is van Christus aan Zijn Kerk, is de organisatie van de Katholieke Kerk, de universele Kerk, die door Christus is gesticht. Maar Paulus VI zegt dat die zichtbaar wordt gemaakt door de Wereldraad van Kerken! Hij heeft de Katholieke Kerk vervangen door de Wereldraad van Kerken. De Wereldraad van Kerken is een organisatie die bestaat uit vele verschillende sekten en denominaties. Een traditionele verslaggever zou het terecht een communistische dekmantel noemen - bedoeld om de "christelijke" kerken van de wereld te verwateren en te liberaliseren. Maar het is ontegenzeggelijk een zeer ketterse oecumenische organisatie bestaande uit verschillende door de mens gemaakte religies.
Dit betekent dat Paulus VI vereniging wil met de anglicaanse sekte zonder hen op te nemen; dat wil zeggen, zonder ze te bekeren.
PAULUS VI OVER GEBOORTEREGELING
Paulus VI was een voorstander van geboorteregeling.
PAULUS VI OVER DE VERENIGDE NATIES
De Verenigde Naties is een kwaadaardige organisatie die anticonceptie en abortus promoot, om de controle te krijgen over de besluitvorming van elk land op deze planeet. Voormalig secretaris-generaal van de VN U Thant prees de communist Lenin als een man wiens "idealen werden weerspiegeld in het Handvest van de Verenigde Naties."72 Hieronder lees je wat Paulus VI van de VN vond:
Ten eerste zegt Paulus VI dat de VN de weg is die moet worden bewandeld. Hij zegt dat de VN, niet de Katholieke Kerk, het beste instrument is voor de zaak van rechtvaardigheid en wereldvrede. Ten tweede, zegt hij dat de VN het universele (dat wil zeggen, katholieke) lichaam voor de mensheid is! Hij vervangt de Kerk door de VN.
PAULUS VI PROMOOT DE NIEUWE WERELDORDE
PAULUS VI OVER DE CULTUS VAN DE MENS
Dit is godslastering. Paulus VI citeert hier de ketterij van Vaticanum II.
Dit betekent dat de mens de waarheid is.
In zijn Angelus toespraak, 27 januari 1974, sprak Paulus VI positief over: "....de cultus van de mens in het belang van de mens. "86
Denk aan deze verbijsterende boodschap. Hij zegt niet dat de theologie, de studie over God, de meest waardevolle wetenschap is, maar dat de meest waardevolle wetenschap kennis van jezelf is en het dromen over je eigen geweten. Hij zegt ook lang leve de vrije dag [holiday] (dat wil zeggen, lang leve de heilige dag), vrij van andere verplichtingen (misschien vrij van het bijwonen van de Mis?), een heilige dag om de geheimen van de je eigen leven te ontdekken. Met andere woorden, hij wil een heilige dag voor de mens, zonder andere verplichtingen. Hier is duidelijk sprake van de verering van de mens.
Merk op dat hij alleen zegt dat we voor het Evangelie zijn, als het Evangelie voor de mens is.
PAULUS VI OVER KERSTMIS
Kerstmis is de Verjaardag van Jezus Christus. Het is niet de Verjaardag van ons leven omdat we niet Jezus Christus zijn. Maar dit is wat Paulus VI predikte.
Paulus VI zegt dus dat wij in de Geboorte van Christus het begin van het leven van de mens kunnen zien. Nogmaals, dit houdt in, dat de mens Christus is.
Dit betekent duidelijk dat de mens God Zelf is, God die mens geworden is, Onze Heer Jezus Christus.
Paulus VI was een manifeste ketter en een niet-katholieke antipaus.
ANDERE VERANDERINGEN AANGEBRACHT DOOR PAULUS VI
Paulus VI geeft de pauselijke Tiara weg
Op 13 november 1964 gaf Paulus VI de pauselijke tiara met de drie kronen weg. Paulus VI liet de tiara veilen op de New York World's Fair.106 De pauselijke Tiara is een teken van het gezag van een ware paus - de drie kronen staan voor de dogmatische, liturgische en disciplinaire gezag van een paus. Door de Tiara weg te geven, deed Paulus VI symbolisch afstand van het gezag van het pausschap (alhoewel hij geen gezag had om weg te geven, omdat hij eigenlijk een antipaus was). Maar het was een symbolische daad van een satanische infiltrant wiens hele missie was te proberen de Katholieke Kerk te vernietigen. (Merk ook "kardinaal" Ottaviani op, die vlak naast antipaus Paulus VI staat, als hij afstand doet van de Tiara. "Kardinaal" Ottaviani wordt door velen ten onrechte beschouwd wordt als een echte conservatief ).
PAULUS VI WERD OOK VAAK GEZIEN TERWIJL HIJ HET BORSTSCHILD VAN DE EFOD DROEG, OOK WEL BEKEND ALS HET BORSTSCHILD DER BESLISSING VAN EEN JOODSE HOGEPRIESTER
Paulus VI draagt het borstschild van de efod, een kledingstuk dat wordt gedragen door vrijmetselaars en joodse hogepriesters
Let op de twaalf stenen, die de twaalf stammen van Israël voorstellen. Niet alleen is dit het borstschild van een Joodse hogepriester, maar volgens de Encyclopedie van de Vrijmetselarij van Mackey, wordt de efod ook "gedragen in de Amerikaanse (vrijmetselaars-)kapittels van de Royal Arch, door de hogepriester als een officieel onderdeel van zijn officiële ornamenten." De efod was het gewaad dat werd gedragen door Kajafas, de hogepriester van de joodse religie, die opdracht gaf om Onze Heer Jezus Christus door kruisiging ter dood te brengen.
Antipaus Paulus VI droeg het borstschild van de Efod, ook wel het borstschild der beslissing van de hogepriester geheten, vele malen. God staat toe dat dit soort dingen naar buiten komen om het volk te laten zien dat deze mannen infiltranten en vijanden van de Katholieke Kerk zijn.
Naast alle ketterijen die we in de toespraken van Paulus VI hebben besproken, was hij de man die het valse Tweede Vaticaans Concilie op gezaghebbende wijze ten uitvoer heeft gelegd, de katholieke Mis in een Protestantse dienst veranderde, en de de ritus van elk sacrament veranderde. Hij veranderde de materie of de vorm van de Eucharistie, het heilig Oliesel, de heilige Wijdingen en het Vormsel. Paulus VI wilde Christus ter dood brengen door de Mis (door deze te verwijderen en te vervangen door een vervalsing), en wilde Zijn Katholieke Kerk doden door te proberen de Kerk volledig te veranderen.
Binnen twee jaar na de afsluiting van Vaticanum II schafte Paulus VI de index van verboden boeken af, een besluit die een verslaggever terecht "onbegrijpelijk" noemde.
Nog een foto van Paulus VI met het borstschild van de efod.
Paulus VI schafte vervolgens de eed tegen het Modernisme af, in een tijd waarin het Modernisme als nooit tevoren bloeide. Op 21 november 1970,107 sloot Paulus VI ook alle kardinalen die ouder zijn dan 80 uit van deelname aan pausverkiezingen. Paulus VI heeft het pauselijke hof opgeheven, en de Edelgarde en de Palatijnse Garde ontbonden.108 Paulus VI schafte de ritus van de tonsuur af, alle vier lagere wijdingen en de rang van subdiaconaat.109
Onder Paulus VI werd het Heilig Officie hervormd: haar voornaamste functie is nu onderzoek, en niet de verdediging van het katholieke geloof.111 Volgens degenen die de film van het bezoek van Paulus VI aan de Fatima hebben gezien, heeft hij niet één Weesgegroet gebeden.112
In 1969 schrapte Paulus VI veertig heiligen van de officiële liturgische kalender.113
Paulus VI verwijderde de plechtige duivelbezweringen uit de doopritus. De plechtige exorcisme-gebeden, verving hij door een facultatief gebed dat slechts terloops verwijst naar de strijd tegen de duivel.114
Nog een duidelijke foto van Paulus VI die het borstschild van de efod draagt
Paulus VI heeft meer dan 32.000 verzoeken van priesters ingewilligd die hadden gevraagd om te worden ontheven van hun geloften en teruggebracht tot de lekenstatus - de grootste uittocht uit het priesterschap sinds het protestantse revolutie.115
De rampzalige invloed van Paulus VI was onmiddellijk zichtbaar. In Nederland bijvoorbeeld, meldde geen enkele kandidaat zich in 1970 aan voor toelating tot het priesterschap, en binnen 12 maanden waren alle seminaries gesloten.116 Overal was er sprake van geestelijke verwoesting; ontelbare miljoenen verlieten de Kerk; ontelbare anderen stopten met het praktiseren van hun geloof en de belijdenis van hun zonden.
En terwijl Paulus VI de oorzaak was van deze niet aflatende ramp en geestelijke verwoesting, net als de sluwe slang die hij was, leidde berekenend hij de aandacht van zichzelf af. In misschien zijn meest bekende citaat, merkte hij op dat de rook van Satan de Tempel van God was binnengedrongen.
Toen Paulus VI deze woorden sprak, keek iedereen naar de kardinalen, de bisschoppen en de priesters om te zien waar deze rook van Satan kon zijn. Ze keken iedereen aan, behalve de man die dit had gezegd. Maar het was Paulus VI zelf, die de rook van Satan was, en hij deed deze uitspraak om de aandacht van zich af te leiden; en daar slaagde hij in. Maar wat misschien wel het meeste beangstigend is dat de beroemde uitspraak van Paulus VI in feite een directe verwijzing is naar Apocalyps 9, 1-2.
In Apocalyps 9 zien we een directe verwijzing naar de rook van Satan, en naar iemand aan wie de de sleutel wordt gegeven om de rook te laten ontsnappen. Antipaus Paulus VI had niet de sleutels van Petrus, maar hij kreeg wel de sleutel van de bodemloze put. Hij was degene die de rook van de Satan uit de grote oven binnenbracht; zoals zegt hij, door een of andere spleet.
Jean Guitton, een intieme vriend van Paulus VI, vertelde wat Paulus VI zei tijdens de laatste sessie van Vaticanum II: "Het was de laatste zitting van het Concilie", schreef Guitton, "de meest essentiële, waarin Paulus VI aan de hele mensheid de leer van het Concilie zou schenken. Hij kondigde me dit op die dag aan met de volgende woorden: ‘Ik sta op het punt om op de zeven trompetten van de Apocalyps te blazen.’”118
Hier houdt Paulus VI de mensen opnieuw voor de gek. Hij zegt dat de Kerk "zichzelf vernietigt" dat zij "zichzelf verwondt." Hij verwijst weer naar zichzelf, want hij was degene die haar probeerde te vernietigen en haar telkens weer verwondde!
Het is katholieken verboden om magie te beoefenen. Maar Paulus VI sprak vaak over magie.
Waarom sprak Paulus VI zoveel over magie? Het was, naar onze mening, juist omdat hij wist dat het de zwarte magie was die hem, een satanische infiltrant, toestond om de wereld voor de gek te houden en te laten denken dat hij de paus was, zodat hij de Mis en bijna de hele Katholieke Kerk kon vernietigen. Hij wist dat het zijn zwarte magie was, die hem in staat stelde om ongestraft de ritus van alle sacramenten te veranderen en zijn godsdienst van Vaticanum II aan de wereld op te dringen.
PAULUS VI GEEFT TOE DAT ZIJN KERK DE HOER VAN BABYLON IS
In hoofdstuk 17 en 18 van de Apocalyps wordt voorspeld dat er in de laatste dagen een hoer zal opstaan in de stad van de zeven heuvelen, dat is Rome. Deze hoer zal het bloed van de martelaren en heiligen vertrappen. Deze hoer staat in schril contrast met de onbevlekte bruid van Christus, de Katholieke Kerk. Met andere woorden, de hoer van Babylon zal een valse kerk uit Rome zijn die in de laatste dagen tevoorschijn zichtbaar wordt. Aan het eind van dit boek leveren we het bewijs dat de Hoer van Babylon de sekte is van Vaticanum II, een valse bruid die in de laatste dagen in Rome opkomt om de katholieke gelovigen te misleiden.
In het volgende citaat geeft antipaus Paulus VI in wezen toe dat zijn nieuwe Kerk de valse Kerk van nu is door toe te geven dat zijn "Kerk" haar weerstand tegen de wereld heeft opgegeven, die kenmerkend is voor de ware Kerk.
Hier geeft Paulus VI toe dat de Kerk na Vaticanum II een valse Kerk is die zich aangepast heeft aan de wereld en de levensstijl van de wereld ijverig overgenomen heeft. Dit is een verbluffende bekentenis van Paulus VI. Hij geeft met zoveel woorden toe dat de Kerk na het Tweede Vaticaans Concilie de Hoer van Babylon is.
Wanneer men het feit dat Paulus VI vaak de joodse efod droeg in verband brengt met andere systematische pogingen om de hele katholieke Traditie te vernietigen, is dit een sterk bewijs dat hij een satanische Joodse infiltrant was.
In feite waren de voorouders van Paulus VI van joodse origine. Zijn werkelijke naam was Giovanni Montini. De familie Montini is opgenomen in het Gouden Boek van het Erfgoed van de Italiaanse Adel (1962-1964, p. 994): "Een tak van de... adellijke familie uit Brescia... waar hun adellijke wapenschild vandaan komt en die met stelligheid beweert dat de stamvader ene Bartholomeüs (Bartolino) de Benedictis is, zei dat Montini van Hebreeuwse afkomst was.129
NOG EEN FOTO VAN ANTIPAUS PAULUS VI MET HET BORSTSCHILD VAN EEN JOODSE HOGEPRIESTER
We hebben bewezen dat Paulus VI een complete afvallige was die geloofde dat valse religies waar zijn, dat er niets mis is met ketterij of schisma, en dat schismatici niet moeten worden bekeerd, om maar een paar voorbeelden te noemen.
Als je Vaticanum II of de nieuwe Mis of de nieuwe sacramentele ritussen accepteert - kortom, als je de religie van Vaticanum II aanvaardt - dan is dit de man wiens religie je volgt, een duidelijke ketterse infiltrant, die het als zijn missie zag het katholieke geloof zoveel mogelijk te vernietigen.
Katholieken dienen zich verre houden van de nieuwe Mis van antipaus Paulus VI (de Novus Ordo) en moeten Vaticanum II en de nieuwe sacramentele ritussen volledig afwijzen. Katholieken moeten antipaus Paulus VI volledig afwijzen om wat hij was: een niet-katholieke antipaus. Katholieken moeten groeperingen die deze afvallige als geldige paus aanvaarden, of die de nieuwe Mis of Vaticanum II, of de nieuwe sacramentele ritussen van Paulus VI accepteren, afwijzen en niet steunen.
DE HANDTEKENING VAN ANTIPAUS PAULUS VI MET DAARIN DRIE ZESSEN
Hieronder een foto van de handtekening van antipaus Paulus VI. Als je die ondersteboven keert, zie je duidelijk drie zessen. De foto daaronder is een close-up van zijn naam die op zijn kop is gezet. De drie zessen zijn duidelijk. Voor zover wij weten, zag de handtekening van Paulus VI er altijd zo uit.
Voetnoten bij hoofdstuk 14:
1 Verklaring van aartsbisschop Marcel Lefebvre, augustus 1976; deels geciteerd door bisschop Tissier de Mallerais,
The Biography of Marcel Lefebvre, Kansas City, MO: Angelus Press, 2004, p. 505.
2 L’Osservatore Romano (de krant van het Vaticaan), 14 dec 1972, p. 1.
3 L’Osservatore Romano, 5 juli 1973, p. 1.
4 The Papal Encyclicals, door Claudia Carlen, Raleigh: The Pierian Press, 1990, Vol. 3 (1903-1939), p. 82.
5 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), p. 230.
6 L’Osservatore Romano, 16 nov 1972, p. 1.
7 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), pp. 313-314.
8 L’Osservatore Romano, 11 okt 1973, p. 10.
9 L’Osservatore Romano, 20 jan 1972, p. 1.
10 L’Osservatore Romano, 22 dec 1977, p. 2.
11 L’Osservatore Romano, 18 dec 1969, p. 2.
12 L’Osservatore Romano, 17 dec 1970, p. 7.
13 L’Osservatore Romano, 14 jul 1977, p. 12.
14 L’Osservatore Romano, 9 okt 1969, p. 5.
15 L’Osservatore Romano, 25 dec 1975, p. 5.
16 L’Osservatore Romano, 12 sept 1974, p. 2.
17 L’Osservatore Romano, 10 okt 1974, p. 7.
18 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), p. 238.
19 L’Osservatore Romano, 11 okt 1973, p. 4.
20 L’Osservatore Romano, 14 aug 1969, p. 12.
21 L’Osservatore Romano, 11 mrt 1976, p. 12.
22 L’Osservatore Romano, 13 sept 1973, p. 8.
23 L’Osservatore Romano, 1 nov 1973, p. 1.
24 L’Osservatore Romano, 30 jan 1975, p. 5.
25 L’Osservatore Romano, 15 jun 1972, p. 5.
26 L’Osservatore Romano, 23 jun 1977, p. 5.
27 L’Osservatore Romano, 21 jun 1973, p. 5.
28 L’Osservatore Romano, 21 sept 1972, p. 2.
29 L’Osservatore Romano, 2 okt 1969, p. 2.
30 L’Osservatore Romano, 24 jun 1976, p. 4.
31 L’Osservatore Romano, 22 dec 1977, p. 2.
32 L’Osservatore Romano, 14 aug 1969, p. 10.
33 L’Osservatore Romano, 7 aug 1969, p. 1.
34 Denzinger 714.
35 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, pp. 550-553; Denzinger, The Sources of Catholic Dogma, B. Herder Book. Co., dertiende editie, 1957, no. 39-40.
36 L’Osservatore Romano, 17 jul, 1969, p. 1.
37 L’Osservatore Romano, 20 dec 1973, p. 3.
38 L’Osservatore Romano, 14 aug 1975, p. 3.
39 L’Osservatore Romano, 23 april 1970, p. 12.
40 L’Osservatore Romano, 10 feb 1972, p. 3.
41 L’Osservatore Romano, 27 jan, 1972, p. 12.
42 L’Osservatore Romano, 14 jul 1977, p. 10.
43 L’Osservatore Romano, 28 jan 1971, p. 1.
44 L’Osservatore Romano, 13 jul 1972, p. 12.
45 L’Osservatore Romano, 6 jun 1968, p. 5.
46 L’Osservatore Romano, 4 nov 1971, p. 14.
47 L’Osservatore Romano, 27 jul 1972, p. 12.
48 L’Osservatore Romano, 1 jan 1976, p. 6.
49 L’Osservatore Romano, 18 mrt 1971, p. 12.
50 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), p. 230.
51 L’Osservatore Romano, 30 dec 1976, p. 8.
52 L’Osservatore Romano, 1 feb 1973, p. 12.
53 L’Osservatore Romano, 11 mei 1972, p. 4.
54 L’Osservatore Romano, 6 jun 1968, p. 4.
55 L’Osservatore Romano, 13 jul 1978, p. 3.
56 L’Osservatore Romano, 15 dec 1977, p. 4.
57 L’Osservatore Romano, 13 jul 1972, p. 12.
58 L’Osservatore Romano, 24 mei 1973, p. 6.
59 L’Osservatore Romano, 21 jan 1971, p. 12.
60 L’Osservatore Romano, 19 jun 1969, p. 9.
61 L’Osservatore Romano, 8 feb 1973, p. 7.
62 L’Osservatore Romano, 6 sept 1973, p. 8.
63 L’Osservatore Romano, 26 dec 1968, p. 4.
64 Denzinger 1000.
65 L’Osservatore Romano, 5 mei 1977, p. 1.
66 L’Osservatore Romano, 14 aug 1969, p. 1.
67 L’Osservatore Romano, 18 apr 1968, p. 2.
68 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), p. 229.
69 L’Osservatore Romano, 26 nov 1970, p. 7.
70 L’Osservatore Romano, 5 sept 1968, p. 10.
71 The Papal Encyclicals, Vol. 5 (1858-1981), p. 227.
72 http://www.worldnetdaily.com/news/article.asp?ARTICLE_ID=16291
73 L’Osservatore Romano, 17 feb 1972, p. 5.
74 L’Osservatore Romano, 2 mei 1968, p. 4.
75 L’Osservatore Romano, 21 jul 1977, p. 6.
76 L’Osservatore Romano, 15 okt 1970, p. 3.
77 L’Osservatore Romano, 17 jun 1976, p. 3.
78 L’Osservatore Romano, 22 sept 1977, p. 11.
79 L’Osservatore Romano, 15 jun 1978, p. 3.
80 L’Osservatore Romano, 11 feb 1971, p. 12.
81 L’Osservatore Romano, 14 aug1969, p. 8.
82 L’Osservatore Romano, 27 mei 1971, p. 5.
83 L’Osservatore Romano, 2 dec 1971, p. 3.
84 L’Osservatore Romano, 20 jan 1972, p. 7.
85 L’Osservatore Romano, 19 apr 1973, p. 9.
86 L’Osservatore Romano, 7 feb 1974, p. 6.
87 L’Osservatore Romano, 28 feb 1974, p. 3.
88 L’Osservatore Romano, 2 jan 1969, p. 12.
89 L’Osservatore Romano, 8 mei 1969, p. 3.
90 L’Osservatore Romano, 24 jul 1969, p. 12.
91 L’Osservatore Romano, 5 aug 1971, p. 12.
92 L’Osservatore Romano, Sept. 12, 1968, p. 1.
93 L’Osservatore Romano, 24 jul 1975, p. 2.
94 L’Osservatore Romano, 7 okt 1976, p. 2.
95 L’Osservatore Romano, 28 okt 1976, p. 4.
96 L’Osservatore Romano, 16 dec 1976, p. 4.
97 L’Osservatore Romano, 30 dec 1976, p. 1.
98 L’Osservatore Romano, 19 jun 1969, p. 6.
99 L’Osservatore Romano, 25 dec 1969, p. 3.
100 L’Osservatore Romano, 1 jan 1976, p. 11.
101 L’Osservatore Romano, 30 dec 1976, p. 1.
103 L’Osservatore Romano, 30 dec 1976, p. 5.
104 L’Osservatore Romano, 24 sept 1970, p. 2.
105 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), p. 6.
106 Fr. Joaquin Arriaga, The New Montinian Church, pp. 394-395.
107 L’Osservatore Romano, 3 dec 1970, p. 10.
108 George Weigel, Witness to Hope, p. 238.
109 The Reign of Mary, Vol. XXVI, No. 81, p. 17.
110 Mark Fellows, Fatima in Twilight, Niagra Falls, NY: Marmion Publications, 2003, p. 193.
111 Mark Fellows, Fatima in Twilight, p. 193.
112 Mark Fellows, Fatima in Twilight, p. 206.
113 Nino Lo Bello, The Incredible Book of Vatican Facts and Papal Curiosities, Ligouri, MO: Liguori Pub., 1998, p. 195.
114 The Reign of Mary, Vol. XXVIII, No. 90, p. 8.
115 George Weigel, Witness to Hope, New York, NY: Harper Collins Publishers, Inc., 1999, p. 328.
116 Piers Compton, The Broken Cross, Cranbrook, Western Australia: Veritas Pub. Co. Ptd Ltd, 1984, p. 138.
117 L’Osservatore Romano, 13 jul 1972, p. 6.
118 Jean Guitton, “Nel segno dei Dodici,” interview door Maurizio Blondet, Avvenire, 11 okt 1992.
119 L’Osservatore Romano, 19 dec 1968, p. 3.
120 The Oxford Illustrated Dictionary, tweede editie, p. 512.
121 L’Osservatore Romano, 23 nov 1972, p. 1.
122 L’Osservatore Romano, 7 jan 1971, p. 1.
123 L’Osservatore Romano, 26 sept 1974, p. 6.
124 L’Osservatore Romano, 22 mei 1975, p. 3.
125 L’Osservatore Romano, 18 mei1969, p. 12.
126 L’Osservatore Romano, 9 mrt 1972, p. 2.
127 L’Osservatore Romano, 12 juli 1973, p. 6.
128 L’Osservatore Romano, 9 okt 1969, p. 1.
129 Fr. Joaquin Arriaga, The New Montinian Church, p. 391.